Fotografen zijn het gewoon heel wat fraais voor de lens te halen. Hoe omschrijven zij vrouwelijke schoonheid ? Zes huisfotografen vertrouwen ons het portret toe van een vrouw die zij zelf – als man, niet als vakman – aantrekkelijk vinden.

Gerald Dauphin (66)

“Eind jaren tachtig kreeg ik de opdracht Cara Van Wersch te fotograferen. Ik wist alleen dat ze intussen een zeventiger was, als toneelactrice jarenlang aan de Antwerpse KNS verbonden was geweest, en onder meer ook tante Cara in Kapitein Zeppos had gespeeld. Ik verwachtte een oude dame, misschien al wat moeilijk te been, ijle stem… Stomme en typische vooroordelen, ik weet het, maar zij heeft die met de grond gelijk gemaakt. Haar zelfzekerheid, levendigheid, bijna jeugdige kracht en doortastende stijl… ze blies me zo omver. Het eerste wat ik toen dacht was : hĆ©, dit is geen oude vrouw. Ze had een ontzettend mooi, karakteristiek gezicht en keek met een uitdagende trots in de lens. Daar hou ik van. Ik vond haar een bijzonder aantrekkelijke vrouw. Knapper dan sommige jonge vrouwen die er op hun dertigste al duizend keer matter en uitgebluster uitzien. Schoonheid en aantrekkelijkheid, het heeft in wezen niets met leeftijd of maten te maken. Als modefotograaf heb ik intussen ontzettend veel modellen voor de lens gehad en goed gekend, en toch was geen enkele van mijn vriendinnen ooit een model. Het gaat over zoveel meer. Claudia Schiffer bijvoorbeeld, ik heb haar nooit mooi gevonden. Oninteressant gezicht en geen boeiende uitstraling. Doet me niks. Hoe ideaal ook haar maten en verhoudingen : haar prĆ©sence verzinkt in het niet bij die van Cara. Dat meen ik.”

Charlie De Keersmaecker (29)

“Geen pose. Geen poeha. Geen zware volzinnen. What you see is what you get. Cool. Rock-‘n-roll. Meisjes die zoiets uitstralen, vind ik aantrekkelijk. Fien Troch is zo iemand. Ze regisseert kortfilms, won daar al verschillende prijzen mee, en is nu bezig met haar eerste langspeelfilm. Mooie verwezenlijkingen, en toch geen greintje overacting. Ook niet wanneer je een lens op haar richt. Vele mensen reageren ongemakkelijk en geforceerd als je een camera bovenhaalt, gaan poseren, hun gezicht in bevroren plooien trekken. Zij niet, ze bleef er heerlijk natuurlijk bij. En misschien draait het bij mij wel allemaal daar om. Om naturel.

Als je mij vraagt naar aantrekkelijkheid, begin ik blijkbaar meteen over de inhoud, over persoonlijkheid, houding. Als die goed zitten, volgt de rest vanzelf. Van maten lig ik niet wakker. Waarmee ik niet zeg dat ik niet omkijk als een ranke Italiaanse schone mij voorbijloopt. Maar ach, het is zoveel meer dan dat. Ik heb geen voorkeur voor dik, mager, slank, volslank… Dat interesseert me niet. Een mens moet mij boeien eer ik die aantrekkelijk kan vinden. Waarmee is hij/zij bezig ? Hoe ziet zijn/haar leefwereld eruit ? Ik vind bijvoorbeeld dat Fien mooie en boeiende dingen maakt en doet, mijn voorwaarde voor aantrekkelijkheid. Ook Chrissie Hynde van The Pretenders bijvoorbeeld vind ik een knappe vrouw. Samen met vele andere vrouwelijke muzikanten.”

Michel Vaerewijck (39)

“Eerst en vooral : schoonheid en aantrekkelijkheid zijn twee verschillende dingen. Soms gaan ze samen, heel vaak ook niet. Ik bedoel : de verpleegster die mijn grootmoeder een boterham geeft, daar schuilt ontzettend veel schoonheid in. Maar dan spreekt de estheet in mij. Iemand aantrekkelijk vinden, doe je dan weer minder vanuit je brein maar eerder vanuit je… tja, vanuit je instinct. Niet altijd, wel meestal. En dan spelen vaak de twee gulden criteria : jeugd en gezondheid. Graatmager en superdik vallen daarbij al vlug uit de boot. Te extreem geeft geen gezonde indruk. Maar heeft alles met houding te maken. Met je verpakking alleen kĆŗn je niet aantrekkelijk zijn. Vrouwen maken zichzelf jeugdig en mooi als ze dat zelf willen. In Afrika en BraziliĆ« bijvoorbeeld ben ik altijd onder de indruk van de vele aantrekkelijke vrouwen op straat. En nee, ze hebben verre van de ideale maten : buikjes die van onder de nauwe topjes puilen, billen die spannen in de lycrashorts… Maar die houding ! Die trots en stralende glimlach geven die non-modellen zo’n onmenselijk krachtige charme. Onhandige pogingen om rondingen te verdoezelen : het werkt als een toupet op een kale kop. Het is de zelfzekere en trotse attitude die het hem doet. De dame op deze foto laat zien hoe het moet Ć» een beeld dat ik tussendoor nam op de set van een fotoshoot. Persoonlijk vind ik humor ongelooflijk sexy. Vrouwen die zichzelf niet al te au sĆ©rieux nemen en snedig uit de hoek kunnen komen. Dat zijn trouwens ook meestal intelligente en zelfzekere vrouwen. Ja, humor is voor mij misschien wel het krachtigste afrodisiacum.”

Guy Kokken (37)

“Onafhankelijk, zelfstandig, zelfs wat stoer. Vrouwen met zo’n uitstraling spreken me aan. Dat is ook de sfeer van deze foto van mijn vrouw Isabelle : ik heb niemand nodig, dank u, ik doe het liever alleen. Wat uitdagend, zacht neerbuigend, lichtjes macha, zowat de aura van Franse actrices, daar hou ik van. Geen zeemzoeterige, onschuldige, lieve je-zegt-het-maar-types. Aan de Claudia Schiffers of Cindy Crawfords van deze wereld vind ik dan ook niks, echt. Hun schoonheid heeft geen enkele weerhaak, is plat. De glitterjaren van die poppige topmodellen zijn gelukkig voorbij, nu gaat het al meer om attitude. Logisch, want daarin schuilt de schoonheid en aantrekkelijkheid van vrouwen. Over maten en gewichten gaat het dan al lang niet meer. Al kan ik wel zeggen dat ik graatmagere vrouwen minder aantrekkelijk vind. Vrouwen mogen echt wel vrouw zijn. Ik hou van vrouwelijke vormen : mooie borsten, een stevige kont en duidelijke, zachtronde heupen. Ook heel dikke vrouwen trekken me niet aan. Het mag gewoon aan geen van beide kanten extreem worden. Qua uitstraling vind ik Nicole Kidman een goed voorbeeld : wat mysterieus, zelfzeker en licht afstandelijk. Ook Audrey ( AmĆ©lie Poulain) Tatou of Juliette Binoche vind ik schone madammen. Ach wat, ik vind veel vrouwen mooi. Als ze maar gewoon dĆŗrven mooi te zijn.”

Jean-Pierre Gabriel (50)

“Ik meen het als ik zeg dat elke vrouw haar eigen, specifieke schoonheid heeft. Zoals ook elke leeftijd die heeft. Vrouwen die zich bewust zijn van de kracht van hun persoonlijke, karakteristieke schoonheid en leeftijd Ć©n daar op een subtiele maar toch pertinente manier mee omgaan : dat zijn aantrekkelijke vrouwen. Neem nu Marie Wabbes, de weduwe van ontwerper Jules Wabbes. Zij werd zeventig in oktober, en mens, wat vind ik dat een knappe vrouw. Haar ogen, haar lach, de manier waarop haar haren soms krullen en wiegen in de wind… De klasse die ze uitstraalt, is enorm. Alles wat ze doet, doet ze met een opvallende stijl. Al is het maar de manier waarop ze de sla op de tafel zet. Ze verloor drie mannen in haar leven Ć» Jules, haar tweede man Michel en haar achttienjarige zoon Henri Ć», maar haar wilskracht en optimisme heeft ze geen moment dof laten worden. Marie is hĆ©t voorbeeld van een vrouw die haar hoogstpersoonlijke uitstraling perfect in de verf weet te zetten, zolang ik haar ken. Net zo fantastisch onderlijnt ze de schoonheid van haar leeftijd. Ze levert het bewijs dat knap en aantrekkelijk niets met leeftijd te maken heeft. Vaak worden vrouwen zelfs knapper. Wat me bovendien sterk ontroert, is de manier waarop Maries beauty terugkeert in die van haar dochters en in de prille schoonheid van haar kleindochters.”

Roger Dijckmans (62)

“Echte schoonheid ontstaat volgens mij vooral in een klimaat van liefde en van bewondering. Een vrouw die zich bemind en begeerd weet, voelt zich mooi en Ć­s dat bijgevolg ook meestal. Aantrekking tussen man en vrouw is een polariteitservaring. Vergelijkbaar met stroomkracht tussen een positieve en een negatieve pool. Vrouwen die zich bewust zijn van die vrouwelijke kern, er zich niet van afsnijden en hun vrouwelijkheid integendeel openlijk uitstralen, zijn aantrekkelijk. Dat ervaar je als man spontaan als je in het gezelschap van zo iemand verkeert. Je merkt het aan de manier waarop ze beweegt, ademt, lacht… Het vraagt ergens ook moed als vrouw om dat binnenste naar boven te halen. Die aantrekkingskracht is anders en dieper dan bijvoorbeeld de automatische respons die je voelt op een of andere babe : daar gaat het louter om de vorm. Aantrekkelijke vrouwen geven die vorm ook inhoud en vertalen die met hun lichaamstaal. Wat ik sterk terugvind bij mijn vriendin, hier op de foto. Als fotograaf heb je overigens een geoefend oog voor die specifieke signalen. Het gaat erom die te bevriezen in Ć©Ć©n moment. Zodat je ook in je foto vorm en inhoud hebt. Het moet een beeld zijn dat die aantrekkelijke beweeglijkheid net accentueert. Ach, schoonheid is zo relatief en hangt af van zoveel verschillende zaken behalve van gewicht of leeftijd. Persoonlijkheid en de manier waarop een vrouw die naar de oppervlakte brengt, dĆ”t kleurt je blik.” n

Tekst Guinevere Claeys

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content