Lene Kemps
Lene Kemps Lene Kemps is de hoofdredactrice van Knack Weekend.

Op die eerste vakanties deed het een beetje vreemd aan, die lege winkels en uitgestorven straten. Dat was zo in Spanje, werd me dan verteld, omdat het er zo warm was deden mensen er een siësta. Dat zo’n hazenslaapje amper vijftien minuten hoeft te duren om opwekkend en verfrissend te zijn, belette de Spanjaarden niet om er twee uur voor uit te trekken. Geen wonder dat ze om middernacht nog zo druk zaten te roepen in restaurants en dat er om vier uur ’s ochtends nog verkeersopstoppingen waren in Madrid. Maar toch, hoe hielden ze het in godsnaam vol ?, vroeg ik me weleens af. Ik lag om middernacht met mijn hoofd in de kaasschotel. Zij bestelden extra dessert. En de volgende morgen zaten ze netjes weer achter hun bureau.

Blijkt dat de Spanjaarden zelf die vraag ook stellen, want al dat gesiësta gaat niet in je koude kleren zitten. Uiteindelijk kloppen ze uren die niet meer tot de realiteit van een moderne werkdag horen. De Spaanse werkdag wordt onderbroken door een koffiepauze om 10.30 uur, vervolgens door de lunch van 14 tot 16 (of tot 17) uur en gaat dan door tot na 20 uur. Het avondmaal wordt geserveerd om 22 uur, en de meeste Spanjaarden zijn nog actief tot ver na middernacht. Er gaan almaar meer stemmen op om dat ritme te veranderen. Ignacio Buqueras, voorzitter van de Spaanse Asociación para la Racionalización de los Horarios Españoles – kortweg Arhoe genoemd – ijvert al jaren voor een stroomlijning met de andere Europese landen, een verandering die volgens hem de productiviteit alleen maar ten goede zal komen. Volgens hem presteren Spaanse werknemers evenveel uren als hun Duitse collega’s, maar ligt hun productiviteit 59 procent lager.

Als het land ooit uit de crisis wil raken, moet de arbeidsdag rationeler worden georganiseerd, wat ook gevolgen zou hebben voor het volledige culturele leven en de schooldag, om van de Spaanse identiteit nog maar te zwijgen. “Het zit in ons DNA om te eten en slapen op een volledig ander moment dan de rest van de wereld”, zegt bankbediende Rodriguez in de NY Times. “Het is wie we zijn.” De siësta afschaffen kan verregaande gevolgen hebben. In Madrid overviel een man een apotheek (weliswaar met twee speelgoedpistolen) en hij eiste alle viagra op. Zijn excuus bij zijn arrestatie was dat zijn baas de lange middagpauze had verboden, waardoor hij meer stress had en minder goed seksueel kon presteren.

Terwijl Spanje een siëstaloos bestaan overweegt, proberen andere landen het in te voeren. “Een middagdutje helpt om hartklachten te verminderen, en om frisser en creatiever te zijn tijdens de werkuren”, aldus Noel Kingsley, de woordvoerder van Siësta Awareness in de UK. In 2007 probeerde de toenmalige minister voor Gezondheid in Frankrijk, Xavier Bertrand, het “taboe rond slapen op het werk te doorbreken en powernaps toe te laten”. Nobele inspanningen, maar voorlopig nemen we nog steeds geen kussen mee naar kantoor. Wie zijn leven meer op zijn slaapcyclus wil afstemmen, kan ik een verhuis naar het Duitse stadje Bad Kissingen aanbevelen. Het volledige dagelijkse leven staat daar in het teken van de chronobiologie. Bad Kissingen noemt zichzelf ChronoCity en doet in samenwerking met de rijksuniversiteit van Groningen onderzoek naar manieren om de externe sociale klok beter af te stemmen op onze interne, biologische klok. Doelstelling : om de maatschappij gelukkig, gezond en productief te houden.

Bill Clinton was een powernapper. Churchill kon zonder dutje de oorlog niet winnen, zei hij. Brahms kon het achter zijn piano en Napoleon zittend op zijn paard. Er is veel te zeggen voor de wijze raad van meneer de Uil uit Fabeltjesland. Oogjes dicht en snaveltjes toe.

lene.kemps@knack.be

Lene Kemps

“Het zit in ons DNA om te eten en te slapen op een volledig ander moment dan de rest van de wereld”

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content