Architecte Rachael Gray kleedde haar New Yorkse loft bijna helemaal aan met Corian, een kunststof.

In het hectische Garment District rond de 34th Street vond architect Rachael Gray haar loft. De plaats en zeker het uitzicht op een van de belangrijkste landmarks van New York zijn bijzonder te noemen, maar het interieurontwerp en de materiaalkeuze spelen een nog essentiƫlere rol in deze loft. Bijna het hele ontwerp van Rachael Gray en projectarchitect Matthew Michalski is uitgevoerd in Corian, een kunststof die door het bedrijf DuPontNemours in de jaren zestig als revolutionair op de markt werd gebracht. Corian is alsnog geen stofnaam, maar een merk. Het is een ingenieuze mengeling van natuurlijke mineralen, transparant acrylhars en pigmenten, wordt vaak in laboratoria gebruikt vanwege zijn goede verwerkbaarheid, krasbestendigheid, kleurechtheid en homogeniteit. Langzamerhand vond het product zijn weg naar de woning. Veelal worden er keukenbladen van gemaakt, maar zelden een totaal interieur.

Rachael Gray koos resoluut voor het materiaal, een aantal wanden, deuren, kasten, badkamers, tafels, kastplanken en zelfs snijplanken in de keuken zijn ervan gemaakt. Hoe ze zo’n corianfan werd ? In een interview, twee jaar geleden, met de Wall Street Journal vermeldde Rachael Gray even ter zijde dat zij graag met kunststof werkt. Korte tijd later werd zij door de New Yorkse vestiging van DuPont benaderd. Of zij een project kende waarin Corian op een ‘verticale’ manier zou kunnen worden gebruikt. Horizontale toepassingen waren er bij de vleet. Na wat denk- en speurwerk – ze bladerde door al haar klantendossiers – vond ze een oplossing : “Mijn eigen loft.” En zo kwam het dat grote ladingen Corian werden afgeleverd op de elfde verdieping van dit zestien verdiepingen tellende gebouw.

Thuis tussen de modemensen

Het gebied rond 7th Avenue en 34th Street wordt in New York ook wel het Garment District (kledingdistrict) genoemd, daarbovenop kreeg de 7th Avenue de benaming Fashion Avenue. Sinds het begin van de negentiende eeuw is hier het hart van de New Yorkse kledingindustrie te vinden. Toen het beroemde warenhuis Macy in 1901 ook dit drukke stukje New York opzocht voor een nieuwe vestiging (die beslaat een hĆ©Ć©l huizenblok) begon de mode hier almaar belangrijker te worden. De industrie is bovendien zeer lang in het hartje van Manhattan gebleven : een verscheidenheid van groothandels, ontwerpstudio’s en kleinschalige is er nog altijd in groten getale te vinden.

Elke ochtend is het er een drukte van jewelste. Dan kun je de straten tussen Penn Station en pakweg de 39th Street eigenlijk beter mijden. Een grote stroom forensen slalomt er tussen de rijdende kledingrekken die van studio naar atelier en van atelier naar groothandel, over straat worden vervoerd. Alle gebouwen zijn gevuld met nijvere modemensen. Ramen staan open, het gesnor van naaimachines waaiert de straat op en wordt alleen overstemd door pop- en rapmuziek. Aan de muziekstijlen te horen vinden hier ook vele nationaliteiten en emigranten hun werk. Het is dan ook uniek om te midden van die nijvere mierenkolonie een vrije woonverdieping te vinden voor een loft. Rachael Gray had dat geluk. Zij betrok enige tijd geleden een loft met ramen aan drie kanten, wat een zeldzaamheid is in New York. Tevens konden zij en haar man Nicholas Gray, eigenaar van hotdogketen Gray’s Papaya, zich gelukkig prijzen met twee hoekterrassen op het zuiden en ’s avonds een overweldigend uitzicht op de verlichte toren van het Empire State Building.

Nieuw interieurconcept

“Natuurlijk zijn we verwend met deze locatie en met de uitzichten en met het materiaal dat ik voor een groot gedeelte door DuPont gesponsord heb gekregen”, vertelt Rachael Gray. “Maar een interieur- ontwerp staat of valt toch met wat er zich binnen afspeelt. Daar zit voor mij de energie, creativiteit en professionaliteit in. Daar draait het ook om in Work Ad, het bureau dat ik deel met mijn collega-architect Jim Watt. Wij kennen elkaar van PrincetonUniversity. We begonnen met wat kleine opdrachten hier en daar, langzamerhand groeide het bureau en werden de opdrachten belangrijker. Intussen draait er een twaalfkoppig team, vooral op woonprojecten. Mijn eigen loft is een van de eerste Ć©n belangrijkste geweest. Het dient als visitekaartje.”

“Hier was ik opdrachtgever en ontwerper tegelijk, dat maakt het interessant maar ook moeilijk. Met een externe opdrachtgever kun je de zaken toch iets abstracter bekijken, je ontwerpt tenslotte voor iemand Ć”nders. Als je iets voor jezelf moet maken, wordt een soort manifest : ‘zo wil ik wonen en leven.’ Bij mijn loft, van ongeveer vierhonderd vierkante meter, had ik als beginsituatie : ramen aan drie kanten en een redelijk vrij uitzicht.” Vrij, naar New Yorkse normen dan wel, de 34 kolossale raampartijen geven alle uit op gebouwen met bedrijvige naaiateliers. “Ik wou de openheid en de grootsheid van de voormalige industriĆ«le ruimte behouden, maar moest voor enkele ruimten ook privacy inbouwen. Ik heb daarvoor een scheidingswand uit Corian geĆÆntroduceerd, die los staat van de drie gevels/raampartijen. Hij scheidt het privĆ©-gedeelte af, ik creĆ«erde met andere woorden een huis in een huis. Bovendien heb ik die wand bewust schuin gezet. Dat geeft wat dynamiek : ruimten worden op de ene plaats nauwer of net wijder.”

Achter de witte Corian-wand bevinden zich de slaapkamers, garderobes, de badkamers. Om de hoek bij de logeerplek is de wand open gehouden voor een kleine bibliotheek. Aan de kant van de living, eet- en studeerkamer is een iets verlaagd plafond van metaalgaas gemaakt. Vanuit de twee Eames-stoelen, strategisch geplaatst, heb je een schitterend overzicht over de hele loft. Net als de kleine studeerkamer van Nicholas is de keuken op een kleine verhoging geplaatst. De keuken kreeg de zuidoostelijke kant van het appartement, waar de ochtendzon vrij spel heeft. De werkbladen en kasten zijn uit Corian, in combinatie met rvs. Een heuse garagedeur kan hydraulisch omhoog, waardoor de keuken vloeiend overgaat in een van de zonneterrassen.

Vanwege hun drukke werkzaamheden zijn de studeerkamer en de keuken de twee plekken waar Rachael en Nicholas ’s ochtends en ’s avonds het meest tijd doorbrengen. Zelf noemen ze het gewoon de CorianCorner. n

Tekst Marc Heldens I Foto’s Mark Seelen

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content