Soms voel je ontroering bij dingen waarvan je niet dacht dat je erdoor ontroerd kon worden. Ik koester ontroering, al bevatten ontroering en koesteren samen genoeg wol om er een kabeltrui van te breien.
Ontroering betekent dat je ziel nog niet door de wereld gekraakt is. Het wil zeggen dat je nog geraakt kunt worden. Bijvoorbeeld door een jonge vrouw met sandalen, van het type dat doorgaans wordt gebezigd door kloosterbewoners. Als contrast heeft ze mooie kuiten en door de zon gebruinde tenen, die doen denken aan Jungleboek van Rudyard Kipling.
De eigenares van de tenen glimlacht naar mij en ze loenst een beetje, wat mij erg kan ontwapenen. Toch is het vooral de vanzelfsprekendheid van die sandalen. De draagster ervan voelt niet de nood indruk te maken. Toch kun je haar uitstraling bij geen designer kopen. Ze mogen van mij alle schmink en stilettohakken op een hoop gooien.
De jonge vrouw met de sandalen zegt iets over boekhandel Het Paard van Troje. Misschien leest zij obscure dichteressen die nog moeten doorbreken. Misschien ook voelt zij begrip voor geleedpotigen. Misschien zuigt zij spinnen niet op met de stofzuiger, maar schuift ze ze op een blad manhaftig de tuin in.
Misschien maakt zij in donkere nachten weergaloze foto’s van het uitspansel, met lange sluitertijden en kleuren die surrealistisch gesatureerd zijn. Misschien is daar helmgras op te zien uit een andere wereld. Zulke vrouwen bestaan, al vind je er meer die naar Dua Lipa luisteren.
Mijn dochter luistert naar Dua Lipa, al hoop ik dat zij later foto’s van het uitspansel zal maken. Ik hoop dat zij het eten van dieren zal schuwen en zich zal verplaatsen in voertuigen die het nest niet bevuilen. Ik hoop dat zij sobere sandalen zal durven dragen en de schoonheid van een ongerepte ziel uitstralen.
Ik hoop dat zij in eenhoorns blijft geloven, zoals ik ook weer in eenhoorns geloof sinds zij is geboren. Als zij vraagt ‘bestaat dat echt?’, dan laat ik graag de mogelijkheid open – of het nu klopgeesten betreft, kabouters of de ware jakob.
Het is niet mijn taak haar van fabeldieren te beroven, net nu ik zelf weer in feeën begin te geloven.
jean-paul.mulders@knack.be
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
