HELEMAAL AAN HET EIND VAN EEN SMAL WEGGETJE STAAT HET BUITENHUIS VAN HET ECHTPAAR DUBOIS. OOK AL IS BALI NIET ECHT HET EINDE VAN DE WERELD, TOCH HEERST HIER EEN RUST EN EEN SERENITEIT ZONDER WEERGA.

Een zachte zeewind, het ruisen van de branding, overal planten en vooral een diepblauwe oceaan zover het oog reikt. Deze verbluffende omgeving kan niet anders dan een beslissende rol gespeeld hebben bij de inrichting van dit eigentijdse vakantiehuis. Laurent en Nikki Dubois ontdekten de plek via een makelaar. De weg werd later aangelegd, om het domein toch wat toegankelijker te maken.

Laurent en Nikki Dubois namen voor hun bouwplannen op het eiland Bali contact op met de Italiaanse architecte Valentina Audrito. Zij woont op het eiland en had al een project uitgevoerd voor enkele van hun vrienden. Tijdens het eerste gesprek klikte het meteen. De architecte keerde terug naar huis met een boek over Japanse filosofie, Wabisabi (de schoonheid van het niet-perfecte). “Hun verwachtingen voor het huis waren voor mij niet direct duidelijk, maar toen ik het boek inkeek, begreep ik waar ze naartoe wilden. Dat gaf me een goed gevoel”, zegt Valentina Audrito.

Toch zou het geen makkelijke klus worden. Eerst en vooral was er niet eens een fatsoenlijke weg naar het domein toe. Die moest dus worden aangelegd ter vervanging van de hobbelige piste, eigenlijk meer een pad, om zo de toegang naar het 65.000 vierkante meter grote terrein te verbeteren. Elementaire voorzieningen zoals elektriciteit waren een probleem. In de streek bestond er gewoon geen netwerk. Valentina Audrito koos dan maar voor zonnecellen op het dak, ondersteund door grote accu’s om energie op te slaan voor de airco en andere elektra. Daarnaast kwam er een generator als back-up voor noodgevallen.

Nieuwe ideeën leidden tot innovatieve oplossingen. Zo werden de elektriciteitsleidingen verborgen in grote houtblokken. Bij gebrek aan muren werden de kabels en snoeren verwerkt in de vloeren. Stopcontacten en schakelaars werden gemonteerd op dezelfde houten blokken, waarop ook enkele lampen staan. Het zwembad bevat zout water en wordt verwarmd door de zon, met dank aan het uitstekende klimaat.

ÉÉN MET HET LANDSCHAP

De architectuur lijkt naadloos te versmelten met de omringende natuur. De diverse gebouwen hebben allemaal een plat dak vol met potplanten of directe dakbegroeiing, om de constructie zo goed mogelijk te laten opgaan in de omgeving. Het resultaat is dat de temperatuur in de diverse gebouwen nooit oploopt. Van essentieel belang is de 162 vierkante meter grote lounge zonder muren, die fungeert als woonruimte en speciaal ontworpen meubilair kreeg. Alles is open, met uitzondering van een kleinere ruimte achter de eetkamer, voor het geval men binnen wil eten. Deze ruimte kan worden afgesloten met glazen deuren. Ideaal dus om te relaxen als het buiten te winderig of te warm is, want de ruimte zorgt voor beschutting en airconditioning.

De meest gebruikte materialen zijn beton, glas, hout en bamboe, wat leidt tot zeer decoratieve effecten. “Ik hou erg veel van bamboe, het zorgt voor een goede balans in de volumes en het verzacht de afscheiding tussen de ruimten”, zegt Valentina Audrito.

Al het regenwater wordt opgevangen en hergebruikt. Alle gebouwen zijn trouwens ontworpen op basis van het recycling-idee.

Op Bali kun je alleen een huis kopen als je lokale mensen inhuurt. Zo creëert de overheid banen voor de inwoners. Daarbij gaat het vooral om huispersoneel, in dit geval vier mensen die zorgen voor het huis als de bewoners er niet zijn. Het echtpaar woont en werkt immers in Japan en gebruikt dit huis alleen in bepaalde perioden van het jaar. De rest van de tijd wordt het onderhouden en bewaakt door het huispersoneel.

Als de Dubois’ hier verblijven, helpen de huisbedienden met koken, winkelen en alles netjes houden, zowel binnen als buiten. Nikki Dubois kookt heel graag en dat merk je ook aan de keuken, die goed wordt benut. Het keukengedeelte bevindt zich overigens in een apart gebouw dat kan worden afgesloten van de rest. Alles is hier vervaardigd van gepolijst beton en gekleurd cement. Grote glaspartijen garanderen een weids uitzicht op de omgeving. De houten keukenunits passen perfect in dit huis en sluiten aan bij de omgevende natuur.

De zeven gebouwen liggen verspreid over een domein van 65.000 vierkante meter. Stuk voor stuk bieden ze uitzicht op de oceaan en de groene natuur, en toch garanderen ze een zekere intimiteit, ondanks hun open architectuur. Waar je ook staat, de gebouwen vallen nooit echt op, maar versmelten met de omgeving en zijn verbonden door paden die een zeer strak patroon volgen, omgeven door planten die één worden met het landschap.

Naast het gebouw met de grote lounge en het keukengebouw is er ook een apart gedeelte voor de bedienden, een kantoor met een logeerkamer en nog drie slaapkamers met een eigen badkamer. De bedden kijken uit op de Indische Oceaan en ook de badkuipen bieden hetzelfde overweldigende panorama. Alle materialen zijn afkomstig van het eiland of van het nabijgelegen Java.

Valentina Audrito besteedde veel zorg aan elk detail. Maar de sleutel van haar ontwerp is het uitzicht op de oceaan en op de groene weelde die zich aan je openbaart, waar je ook staat.

DOOR LYKKE FOGED – FOTO’S MORTEN HOLTUM

“IK HOU ERG VEEL VAN BAMBOE, HET ZORGT VOOR EEN GOEDE BALANS IN DE VOLUMES EN HET VERZACHT DE AFSCHEIDING TUSSEN DE RUIMTEN”

WAAR JE OOK STAAT, DE GEBOUWEN VALLEN NOOIT ECHT OP, MAAR VERSMELTEN MET DE OMGEVING