Een sportieve middenklasser is lang zoek geweest bij Suzuki. Maar met de GSX-R600 hebben ze vijftien jaar geleden die lacune weten op te vullen. Het was dan ook meteen een schot in de roos. Supersportief, en dat geldt ongetwijfeld voor de hedendaagse versie van de intussen legendarische prijswinnaar. In al die tijd heeft de GSX-R een hele evolutie doorgemaakt. In essentie is het gewicht gedaald terwijl het vermogen steeg en de vorm ergonomischer werd. Alle onderdelen werden herbekeken en aangepast. Nieuwe legeringen op snel bewegende onderdelen moesten alsnog gewicht besparen en dank zij een computergestuurde brandstofinjectie presteert de machine scherper.

In tegenstelling tot eerder besproken motoren levert dit exemplaar zijn vermogen niet zo eenvoudig af. Om de grote hoeveelheid energie uit een relatief bescheiden cilinderinhoud te halen, moet men de hogere toerentallen opzoeken. Pas boven de 4000 toeren begint de motor zich stilaan goed te voelen. En wil je het onderste uit de kan, dan moet je ook niet onder 13.000 toeren denken aan schakelen. Dat komt heel dicht bij wat échte racemotoren moeten presteren, met dit verschil dat de levensduur van deze krachtbron heel wat langer moet zijn dan die ene race.

Het intussen bekende zwaartepunt van de compacte fiets ligt erg laag en centraal. Hierdoor werken weinig krachten tegen bij het sturen en laat de Suzuki zich vlot in de bochten leggen. Ook is de zithouding voor de gemiddelde bestuurder uiterst compact waardoor de luchtweerstand minimaal blijft en de motor zich moeiteloos door de lucht klieft. Alles is gemaakt om je het racegevoel te geven. Het geluid van de hogetoerenmotor, de zithouding en het vlijmscherpe design laten je hunkeren naar een circuitbezoek waar je deze machine met uiterste precisie grenzeloze toppen kan laten scheren.

De Irisproef

Te gast bij Suzuki maken we ons klaar voor de testrit. Terwijl we een uiteenzetting krijgen, valt Iris’ oog op de GSX-R, haar aandacht verslapt, haar blik verstart. Liefde op het eerste gezicht voor het rode dier.

Onze amazone : “De look straalt snelheid uit en nu ik de motor heb horen grommen, moet ik ermee op stap.” Iris is niet te houden.

“Het is geen motor om de landweggetjes te verkennen, noch om te gaan paraderen. Het is een motor voor jou alleen. Jij en de machtige machine strijdend tegen de wetten van de fysica. Winnen, het circuit veroveren, daar heeft het alles mee te maken. Het is een motor die op mijn emoties inspeelt op zoek naar diepe oerinstincten.”

Door Michel Vaerewijck