Na de Belgische ontwerpers en visagisten veroveren nu ook de Belgische modellen de internationale modewereld. De Limburgse Hannelore Knuts, deze week op onze cover, doet dat in een recordtempo. Ze wordt daarbij stevig gemanaged door Véronique Gobin, directeur en oprichter van het modellenbureau Steff.

Het beeld dat ik van de modellenwereld had, sprak mij niet bepaald aan”, vertelt de 21-jarige Hannelore Knuts. “Van die tuttige en giechelende modellekes… Het bleek gelukkig niet zo te zijn. Ik dacht: ik ga het toch proberen, want ik had niet veel zin om nog te studeren. Lukte het, dan had ik chance; lukte het niet, dan zou ik terug naar school gaan. En het is gelukt…”

Dat laatste is een understatement. Op nauwelijks één jaar tijd werd Hannelore een megamodel. Of hoe moet je, na het verdwijnen van de zogenaamde supermodels, iemand noemen die op zo’n korte tijd te zien was en is in campagnes van Moschino, Chanel, Eres, Yohji Yamamoto en Gucci? Die tijdens de winterdefilés in maart zowel in Milaan als in Parijs voor zowat alle grote huizen liep?

“Tja, hoe verloopt dat allemaal. Ik weet het zelf niet”, zegt Hannelore. “Ik weet wel dat mijn bureau mij enorm gesteund heeft en dan moet je ook wat geluk hebben. Na de eerste shows in Parijs, vorig jaar oktober, zag de beroemde fotografe Inez Van Lamsweerde meteen iets in mij. Ik heb met haar een reportage voor Harper’s Bazaar gedaan en dan heeft Inez mij ook nog voor de Yohji-campagne gekozen. Eens je een paar goede jobs gekregen hebt, komen er automatisch andere.”

De eerste stappen van Hannelore als mannequin resulteerden uit een complexe samenloop van omstandigheden. Ze studeerde fotografie aan de academie van Antwerpen, werd op straat gezien door een medewerkster van Veronique Branquinho en defileerde voor haar in Parijs. Via een Canvas-reportage over beginnende modellen kwam ze uiteindelijk bij het agentschap Steff terecht. Haar eerste grote modereportages deed ze voor Weekend Knack. De foto bij dit artikel (en ook de cover) werden in juni in Antwerpen genomen. Dat is een goodwill-gebaar van Hannelore – ze is ook echt prettig in de omgang en zal zich wel nooit het hoofd op hol laten brengen – en van haar bureau, want modellen van haar kaliber werken nog nauwelijks in België. In het buitenland wachten immers prestigieuze en beter betaalde opdrachten.

Een mannequin vinden, is één ding”, zegt Véronique Gobin, de vrouw die tien jaar geleden het Belgische modellenbureau Steff oprichtte. “Maar er komt veel meer bij kijken dan dat. Want je hebt veel mooie meisjes die nooit carrière maken. Management is echt wel van belang. Als je iemand met het potentieel van Hannelore voor om het even welke commerciële opdracht laat opdraven, zou ze op korte termijn misschien veel geld kunnen verdienen, maar een internationale topcarrière kan ze dan wel vergeten. Modellenmanagement bestaat er vooral in veel jobs te weigeren.”

Neem nu de recente Gucci-campagne. De modellen waren al geboekt, tot ze bij Gucci hoorden over Hannelore, het meisje dat je dit seizoen gewoon moet hebben. Ze werd er op het laatste moment nog bijgevraagd. Reden genoeg voor het bureau en het model om te gaan zweven. Maar dat is niks voor Véronique Gobin. “We hebben zwaar onderhandeld over de prijs. We gaan daar ver in. Wordt er niet genoeg geboden, dan zeggen we neen, ook tegen grote merken. Je moet ervoor zorgen dat je topmodellen een hoog niveau aanhouden, zeldzaam en dus duur zijn.” Véronique overlegt altijd met haar modellen vooraleer een opdracht wordt aanvaard. “Ik heb inderdaad inspraak”, zegt Hannelore. “Maar ik heb vertrouwen in het bureau, ze weten daar wat ze doen, ze zitten al 10 jaar in het vak.” Hannelore weet ook hoeveel ze waard is. “Sinds dit seizoen is het echt zaken doen geworden. Het besef dat je het niet voor niks doet, is leuk. Maar je moet voorzichtig blijven: het kan nog fout gaan. Ik ben bijlange nog niet binnen.”

Over geld wordt niet graag gesproken. Maar van Steff-model Tanga – die in het prille begin van haar carrière ook voor Weekend Knack werkte – is geweten dat ze een lucratief en exclusief meerjarencontract afsloot met Ralph Lauren. Volgens berichten in de Amerikaanse pers gaat het zeker om een paar honderd miljoen Belgische frank, overigens geen uitzondering bij dit soort contracten. Voor grote internationale campagnes varieert de dagprijs immers van een half miljoen tot soms meer dan twee miljoen frank. Met editoriale fotoproducties, zelfs voor grote magazines, wordt weinig verdiend. “Maar je moet het zeker doen, want daarmee bouw je je imago op”, zegt Véronique. “Daarna moet je via de goede connecties de juiste reclamecampagnes binnenhalen om geld te verdienen. Daarom heb ik nu in Parijs een filiaal van het bureau geopend. Dat vergemakkelijkt de internationale contacten.”

Behalve voor Tanga – die nu wachtend op een eventuele filmcarrière van het leven geniet in de Verenigde Staten -, ziet Véronique ook voor Hannelore een mooie carrière weggelegd. “Van het niveau van Tanga, hoop ik.” Maar daarmee is het bestand van Steff niet uitgeput: ook Inge Geurts, Anne-Catherine en Roos zijn top.

Op de vraag of het nu een hard beroep is, antwoordt Véronique: ja en neen. “Voor jonge mensen is het toch een uitzonderlijke kans om de toer van de wereld te kunnen doen en mensen te ontmoeten. De job bezorgt je veel rijke ervaringen. Anderzijds is dat reizen ook hard. Onlangs was Inge op twee weken tijd in New York, Londen, terug in New York, in Spanje en tenslotte in Schotland. En toch moet je blijven lachen. We proberen af en toe vrije dagen in te lassen, want anders werken de modellen constant. Tijdens de defilés is het tempo hels. Maar bon, sommige shows moet je nu eenmaal doen om je te laten opmerken.”

Hannelore beaamt dat de defilés een wel erg lastige periode zijn. Gelukkig zijn er de andere Belgische modellen met wie ze een goed contact heeft. In Milaan en Parijs logeren ze samen in een residentie of appartement. Een typische dag tijdens de defilés? “’s Morgens nog moe van de vorige dag opstaan, en dan een hele dag op automatische piloot: doen.” Om op tijd van het ene defilé naar het andere te geraken, zorgt het agentschap voor een chauffeur, of wordt een scooter ingeschakeld. “Ik heb liever een auto”, zegt Hannelore. “Dan kan ik iets eten en me ondertussen al ontschminken. Want op zo’n dag krijg je natuurlijk tonnen schmink op je gezicht gesmeerd.”

De tijd backstage wordt gedood met een boek of wat praten met de collega’s modellen. “De fashion scene is mijn job, maar zeker niet mijn sociaal leven”, zegt Hannelore. “In het begin hield ik me op de achtergrond met een boek. Maar ik had snel door dat je ook iets van jezelf moet geven om er plezier aan te hebben. Ik leerde veel meisjes kennen die best meevallen.”

Ondanks het reizen heeft ze toch nog een behoorlijk sociaal leven, vindt Hannelore. “Als ik hier ben, probeer ik mijn vrienden en familie te zien.” Ze woont samen met Tim Van Haemel van dEus. “Waarom zou dat moeilijk zijn? Het heeft ook voordelen: als je alletwee veel weg bent, zit de ene niet thuis op de andere te wachten.”

Hannelores nuchtere houding verlost Véronique alvast van één probleem waarmee ze af en toe geconfronteerd wordt: “We kunnen een model goed begeleiden. Maar er is één belangrijke factor die ik niet controleer: de mentale ingesteldheid van de mannequin. Sommigen maken het nooit, omwille van een superjaloers vriendje…”

Hannelore meet 1 meter 76 en weegt tussen de 50 en 55 kilo, dat varieert. Sporten doet ze niet en op haar eten moet ze niet letten. Kate Moss vindt ze het mooiste model, “misschien ook wel omdat ze een relatie had met Johnny Depp. Ach, en voor de rest vind ik de meeste modellen van de nieuwe lichting (waarmee dan zeker niet de Claudia Schiffers bedoeld worden, nvdr.) wel mooi. Hoewel ik op castings soms dacht: is die model? Maar dat denk ik ook over mezelf.” Zoals waarschijnlijk heel wat vrouwen, heeft Hannelore dagen dat ze zichzelf mooi vindt en evenveel dagen dat ze dat niet vindt. “Ik ben vooral verwonderd”, vertelt ze. “Als ik mijn carrière bekijk, vraag ik me dikwijls af: ben ik dat? En dan denk ik: zie me hier zitten in een studio in Los Angeles, ik word opgemaakt, en straks sta ik voor een beroemd fotograaf.”

Toch is Hannelore niet gauw onder de indruk of starstrucked door het hele modewereldje. Het interesseert haar matig: op modefeestjes zie je haar nooit, ze koopt weinig kleren en gebruikt zelden make-up. Soms doet ze in maanden geen modetijdschrift open. Gelukkig houden het agentschap en haar ma de foto’s bij die van haar verschijnen. “Ik was wel blij dat ik een tijd geleden met Jürgen Teller kon werken. Toen ik op de academie zat, was ik al een grote fan. Ik heb hem dat verteld. Het was een fijne ontmoeting. Ook met Inez Van Lamsweerde is het prettig werken.”

Over wat ze na haar modellencarrière zal doen, zit Hannelore niet te piekeren. Met het eerste geld dat ze verdiende, kocht ze alleen een videocamera, een tweedehands auto en een fax, voor de rest wil ze zoveel mogelijk sparen. “Als ik nu even doorbijt, zal ik het later makkelijker hebben. Dan kan ik na mijn carrière gewoon doen waar ik zin in heb.”

Op 11 september viert het modellenbureau Steff zijn tienjarig bestaan in de Brusselse Kruidtuin. Dat gebeurt met een groots opgezette modeshow waarin ook alle topmodellen meelopen. De avond begint om 21 uur en na de show wordt er gefeest. Info en kaarten: Tel. (02) 511.63.55. E-mail: alexandre.flammang@euronet.be

Trui Moerkerke / Productie Olivier Rizzo / Foto Raf Coolen /Make-up en haar Peter Philips met Christian Dior en KMS / Model Hannelore bij Steff