We wéten dat dit magazine de komende paaszondag bij velen onaangeroerd zal blijven. Maar dat ligt niet aan ons. We moeten het niet alleen afleggen tegen de concurrentie van zoektochten naar chocolade eieren, maar ook tegen een extra spannende versie van de Ronde van Vlaanderen. Want wie weet wint Tom Boonen wel als eerste renner een vierde keer. En wel exact honderd jaar na de allereerste editie.

Zou schoon zijn. Want als er iets de dopingbekentenissen in de wielrennerij van de afgelopen maanden kan doen vergeten, dan wel de terugblik op lang vervlogen tijden. Toen straffe échte mannen op stalen rossen over kasseien denderden. Het is geen toeval dat retrorondes overal te lande opduiken : wedstrijden op oude fietsen, voor amateurs die zich uitdossen als coureurs uit een tijdperk naar keuze. De Retroronde in Oudenaarde telde bij de start in 2007 zo’n tachtig deelnemers, vorig jaar waren dat er al 450, uit tien landen.

Wie de tijd van toen niet meegemaakt heeft, vindt deze dagen inspiratie genoeg. Niet alleen in het museum van het gerenoveerde Centrum van de Ronde van Vlaanderen in Oudenaarde, maar ook in trendy fiets- en accessoirewinkels zoals Bicyclette uit Duffel of op gespecialiseerde blogs, websites, en in boeken of magazines. Vorige week werd niet alleen het nieuw kledingmerk Coureur du Monde gelanceerd (?Poloshirts geïnspireerd op de gouden wielertijd”), drie dagen eerder zag Bahamontes het levenslicht, ?een tijdschrift over de koers, uit liefde voor de stiel”. Het is, net als Rouleur uit Groot-Brittannië, eerder een lifestyle- dan een sportblad, met uitgebreide sfeerreportages, adressen- en kledingtips en uitgekiende fotografie. De noest trappende en nooit opgevende coureur blijkt een hip rolmodel in deze crisistijden. Zou flandrien het nieuwe bohemien zijn ?

U vindt mij bij de televisie, zondag. Niet alleen voor de wedstrijd zelf, maar ook om de bijna 260 km Vlaamse wegen te bekijken vanuit de lucht. Het helikopterperspectief toont wat je meestal niet ziet : een lijnenspel van dorp naar rotonde naar steenweg. Een lappendeken van net geploegde velden, weiden en woonkernen, een puzzel van kavels. Dat de Vlaming het beste wil halen uit zijn eigen lapje grond, bewijzen de vele koterijen achter lintbebouwingen. We blijken ook nu nog bijzonder creatief (zie dossier p. 70). Die spitsvondigheid zullen we op grotere schaal nodig hebben, willen we de toevloed van één miljoen nieuwe Vlaamse inwoners tegen 2050 ordentelijk organiseren, vindt het Vlaamse Architectuur Instituut (VAI). Daarom nodigen zij u uit om naar aanleiding van de Dag van de Architectuur op 13 oktober mee te denken over ?de transformatie van ons verstedelijkte landschap naar een duurzame en kwaliteitsvolle leefomgeving.” Voor 1 juni kan u uw ideeën doorsturen : pendelaars die autodelen, woonwijken die verwarmd worden met restwarmte van nabijgelegen fabrieken, boerderijen op daken van kantoren, het zijn maar enkele suggesties die het VAI zelf geeft.

Dus, mocht de koers u om de een of andere reden niet kunnen boeien, dwaal gerust even af bij de luchtbeelden. Wie weet bedenkt u wel zoveel slimme toekomstplannen dat de retrorenners van 2113 met even veel nostalgie terugkijken naar rotondes en verkeersremmers als de hedendaagse flandrien naar de kassei.

leen.creve@knack.be

Leen Creve, redacteur Wonen

MIJN RONDE VAN VLAANDEREN : EEN LAPPENDEKEN VAN NET GEPLOEGDE VELDEN, WEIDEN EN WOONKERNEN, EEN PUZZEL VAN KAVELS

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content