Haar kruin ruikt naar houtzaagsel waarin een aaibaar diertje heeft geslapen. Niet naar speculaas of brood dat in warme melk geweekt is. Dat zijn geuren uit de achterkeuken, terwijl de hare doet denken aan regenwoud en aan avonturen. Zij is ontdekkingsreiziger en slingert aan lianen. Zonder vrees treedt zij glasscherven tegemoet, aanstekers en roestvrije scharen. Onophoudelijk rennen wij achter haar aan om haar te behoeden voor het gevaar dat in de kleine hoekjes sluimert.

Intussen droomt papa van een huis waar de etensluchten van andere mensen niet naar binnen dringen door kieren en ramen. Het probleem met etensluchten van andere mensen is dat je nooit iets wint met ze in te ademen. Soms zijn ze ronduit onappetijtelijk. Minder prettig nog is het de geur op te snuiven van hemelse gerechten en exotische specerijen, om dan te beseffen dat die in andermans magen zullen verdwijnen.

Papa droomt van een werkkamer met zicht op een beek en knotwilgen, van trekvogels die wegwieken in V-formatie. Papa droomt van vloertegels en plavuizen die het gewicht van onbekende voeten hebben gedragen. Papa droomt van dingen die hij best voor zich kan houden wil hij niet voortijdig gefossiliseerd geraken, zoals het vlas dat hij zag drogen op de velden en dat stonk, op een manier waar je niet genoeg van kon krijgen. Op dezelfde manier ongeveer kon je er niet mee stoppen een loszittende melktand heen en weer te wiegelen. Niets zou ooit nog zo genotvol knagen.

Papa denkt aan vroeger en aan later, wat op vroeger lijkt maar met een fikse kater. ‘Fiks’, zou de jongste generatie dat woord nog gebruiken ? Wordt ‘puik’ nog uitgesproken, ‘bolleboos’ of ‘prima’ ? Je kan maar hopen van niet, eigenlijk. Ook woorden krijgen rimpels en behaarde oren. Zij worden verbannen naar huizen voor senioren, waar zij vertroebeld door cataract in kelken trappistenbier staren tot zij plaats moeten ruimen voor nieuwe, krachtdadiger woorden die geheel van naĆÆviteit zijn verstoken. Sletvrees. Pisnicht. Wraakporno.

Soms heeft papa het gevoel te zijn terechtgekomen in een toekomst die zich nog even koest houdt alvorens zich in al haar onontkoombaarheid te ontvouwen. Papa durft dan al eens terug te grijpen naar het verleden, naar vulpennen of zelfs naar bretellen. Oudste dochter heeft hem op het hart gedrukt die uitsluitend binnenskamers te dragen en nooit als hij haar aan de school gaat afhalen. Zij vreest te zullen worden uitgelachen door de kindjes van ouders met bakfietsen en broeksriemen.

Papa eerbiedigt die wens natuurlijk, hoewel hij gelooft dat het niet lang meer kan duren voor de wereld het genot herontdekt van vulpen en bretel, alsook van plavuizen, knotwilgen en poelen waarin salamanders sluimeren. Papa kijkt naar de maan en naar het donkere uitspansel daarboven, waar het volgens de wetenschap nu opeens wemelt van het leven, met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid. Papa weet dat al van toen hij lang geleden schreef, op de kartonnen flap van stripverhalen, met een mengsel van nederigheid en zelfoverschatting :

Jean-Paul Mulders

Sint-Amandusdreef 24/1

8630 Gullegem

Belgiƫ

Europa

Aarde

Melkweg

Heelal

Het had de magie van magneten, van slijm waarin nepspinnen zitten opgesloten.

Dat er geen bericht uit verre sterrenstelsels kwam, heeft allicht te maken met het feit dat postcode 8630 jaren geleden zonder boe noch bah aan een ander oord werd toegewezen.

jp.mulders@skynet.be

Jean-Paul Mulders

Papa denkt aan vroeger en aan later, wat op vroeger lijkt maar met een fikse kater

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content