De evolutie is niet nieuw : constructeurs van luxeauto’s geven de breakversies van hun modellen steeds vaker een eigen naam mee. Ook de mindere goden volgen die trend : de break van de Clio wordt bij ons Grandtour genoemd, in Frankrijk dan weer Estate. De wagen staat op hetzelfde platform van de berline en kreeg ook dezelfde wielbasis mee. Dat hij 22 cm langer werd, is volledig toe te schrijven aan de overhang achteraan, een duidelijke keuze van de ontwerpers. Dat hun rekeningen kloppen, blijkt uit het koffervolume dat van 288 naar 439 liter evolueerde – een resultaat dat 100 liter hoger ligt dan bij de belangrijkste concurrent, Peugeot 207 SW. Die verlenging mag dan praktische voordelen bieden, een geslaagde stijloefening is ze niet geworden. Zeker als we ook hier de vergelijking met de kleine Peugeot verder doortrekken.

Bij de Renault Clio Grandtour staat niet de kilometerteller of de toerenteller centraal, maar het beeldscherm van de kleine computer waarop het verbruik, de gemiddelde snelheid of de autonomie kunnen worden afgelezen. En we moeten toegeven dat het werkt : naarmate de kilometers vorderden, raakten we almaar meer in de ban van het zuinige verbruik van de 1.5 dCi/106 pk. Dankzij de begeleiding van de computer die het verbruik van moment tot moment evalueert, gingen we ons een ontspannen en zuinige rijstijl aanmeten, zonder daarom te slenteren. De resultaten waren bij tijden spectaculair. Sommige ritten werden met een gemiddelde van 4,6 liter afgewerkt, bij de meeste trajecten bleven we rond de 5 liter hangen. Dat is des te opmerkelijker omdat de zelfontbrander met vier cilinders absoluut geen slenteraar is. Met zijn zes versnellingen, zijn gemeenschappelijke inspuitbus en zijn turbo met variabele schoepen, gekoppeld aan een intercooler komt hij vlot door het verkeer en vindt ook op de snelwegen moeiteloos zijn plaats.

Opvallende positieve punten zijn het plaatsaanbod achterin (identiek aan de berline) en de ophanging die de oneffenheden zeer goed opvangt. Ook het gemak van laden en de homogeniteit van het laadvolume met neergeklapte achterbank is voorbeeldig. Kleine voorwerpen kunnen onder de vloer worden opgeborgen. Helaas kan het stuur maar in één richting worden versteld en gaat het schakelen net iets minder vlot dan verwacht.

De Grandtour rijdt vlot, de stabiliteit is alleen bij hevige zijwind iets minder en de wegligging heeft nauwelijks te lijden onder het grote volume. De in Turkije geassembleerde Clio Grand- tour is een zeer praktische, kleine break met een groot laadvolume.

Door Pierre Darge