jp.mulders@skynet.be

Wekenlang was ze het nieuws van de dag, naast de as van een man die twaalf jaar in een zakje van de Carrefour zat en het brokstuk van een autocrash dat naast het hoofdkussen van een omwonende was beland : Melissa, het 25-jarige lief van Herman Brusselmans. Liefje, stond er steevast. Wat 25 is en verliefd op een oudere man, ontsnapt er in Vlaanderen niet aan met een verkleinwoord te worden toegerust.

Wazig lachte ze mij toe van op de voorpagina, op een foto die de krant van Facebook had geplukt. Dat was raar, omdat ik haar al kende in wat dan in tempore non suspecto wordt genoemd. Niet erg lang geleden gaf ik les aan haar, in een school die elk jaar meer journalisten klaarstoomt dan de krimpende markt kan slikken in de komende decennia. Ik herinner mij haar als een wat dromerige, mooie (bloed-, is het prefix dat de populaire krant daar met een vreemd automatisme aan toevoegt) en soms van modieuze winterse attributen als harige sjaals en angoramutsen voorziene jonge vrouw, die een beetje anders dan de andere was. Niet op haar mondje gevallen, zoals liefhebbers van lullige uitdrukkingen zouden zeggen. Maar nooit zo dat het onbeschoft werd.

Het nieuws reisde van nieuwssite naar nieuwssite, ook die van kwaliteitskranten, want zodra het clicks oplevert, is het tegenwoordig relevant. Dat de schrijver 31 jaar ouder was dan zijn geliefde bracht de tongen in beroering. De mannen waren in hun commentaren mild tot wild, afhankelijk van de vraag of hun vrouw er op dat moment bij was. Uit hun blik viel meestal af te leiden dat zij zo’n Melissa ook wel zouden zien zitten, mochten zij schrijver zijn geworden, in plaats van ambtenaar bij de FOD.

De vrouwen daarentegen waren ongezouten in hun commentaren. Een geslachtsgenote die met een aanzienlijk oudere man aanpapt, is in hun ogen een verraadster. Collega Linda Asselbergs, zelf nogal vrouw zijnde, heeft mij dat eens haarfijn uitgelegd. Vrouwen zien het als stielvervalsing, oneerlijke concurrentie, en wie zich daaraan bezondigt, wacht het lot dat verraadsters meestal te beurt valt : zij mag al blij zijn als haar niet de lokken worden afgeschoren in de apenkooi van Bellewaerde. Starfucker, was het woord dat ik menigmaal hoorde – een enkele keer golddigger, uit de mond van een dame die zelf waarschijnlijk vaker dacht aan dollars dan aan de ringen van Saturnus.

Het is vreemd, met leeftijdsverschillen tussen geliefden : blijkbaar mag je daar brutaal voor gediscrimineerd worden. Was Melissa zwart of – godbeware – van hetzelfde geslacht als Brusselmans, dan kreeg wie zich daar smalend over uitliet de hete adem van het Centrum voor Gelijkheid van Kansen in zijn nek. Maar 31 jaar jonger ? Dat is een vrijbrief om ingesmeerd met pek en veren de stad te worden uitgejaagd.

Persoonlijk heb ik sympathie voor relaties die bewijzen dat de liefde soms zelfs de tijd kan verschalken. Ik ben ontsproten aan een man en een vrouw waartussen 31 zomers gaapten, maar die elkaar tot in de dood graag hebben gezien. Ik ken ze intussen, de vooroordelen en de rode koppen die in restaurants omgedraaid worden. Gelukkig schelen mijn vriendin en ik slechts zestien jaar.

Sportiever was de reactie van De Zeewacht, wat ik altijd een leuke naam voor een weekblad heb gevonden : “Groot was onze verbazing toen we in de media zagen wie het nieuwe liefje (sic) is van schrijver Herman Brusselmans. Het is niemand minder dan onze eigen oud-medewerkster Melissa Janssens (25) die enkele jaren geleden enige tijd de berichtgeving over de Vuurtorenwijk voor haar rekening nam.”

Dat haar relatie met Herman Melissa zal redden uit de beklemming van de Vuurtorenwijk, lijkt mij inmiddels wel duidelijk. Maar volgens mij was ze daar ook zonder hem weggeraakt.

Los daarvan wil ik iedereen tot voorzichtigheid manen, want ravissante vrouwen kunnen gehakt maken van de mannenziel, en soms is de bok kwetsbaarder dan het groene blaadje.

Jean-Paul Mulders

Het is vreemd, met leeftijdsverschillen tussen partners : blijkbaar mag je daar brutaal voor gediscrimineerd worden