De echte reiziger vertrekt met een open mind en streeft naar de ideale bagage van een draaglijke lichtheid.

:: De Flybook is alleen verkrijgbaar bij SOLVEiDEA (013 33 80 67, mvekemans@solveidea), kost 2175 euro en is verkrijgbaar in vijf kleuren.

Beroepshalve reis ik behoorlijk veel – ooit 88 vluchten per jaar – en eigenlijk hoort echte bagage al lang tot het verleden. Omdat luchtvaartmaatschappijen on- zorgvuldig met bagage omspringen, ze verliezen en traag afleveren reis ik, waar mogelijk, de wereld af met handbagage. Niet evident, omdat alsmaar minder handbagage aan boord wordt toegelaten. Zelfs de 110 cm-regel (lengte+breedte+hoogte) staat op de helling, en het maximumgewicht ligt tegenwoordig eerder bij zes dan bij acht kilo. Ik bekijk die jacht op kilo’s en centimeters eerder als een uitdaging om beter, wat zeg ik, om lichter te reizen.

Per dag volstaan een vers hemd, een slip en een licht toilettasje, dat om de broeksriem kan. In mijn geval steken daar een kleine tube Natural White tandpasta (40 gr, 9,5 cm), een flesje Weleda deodorant (85 gr, 12 cm) en een kam in. Omdat de tandenborstel te lang is, reist die in een aparte aluminiumhuls mee. Ooit probeerde ik een opplooibaar model uit, maar dat bleek niet functioneel genoeg. Sommige hotels leveren in de badkamer een eendagsetui waarin tandenborstel en tandpasta voor één poetsbeurt steken, maar daar kun je niet op rekenen. Scheergerei is aan mij niet besteed. Een slaapmasker (tegen aanflitsend neon reclamelicht voor het raam) en de iPod Shuffle (38 gr, 85 x 25 x 9 mm) dan weer wel, voor rust en eigen muziek op lange vluchten.

Het liefst zou ik verder helemaal niets meenemen, behalve de ochtendkrant, een kredietkaart, een kleine Journal de Bord en een mooie pen. Omdat ik meestal professioneel onderweg ben, horen daar enkele praktische spullen bij. Omwille van omvang en autonomie gebruikte ik jarenlang de Psion Netbook (1090 gr, 23 x 18 cm), maar een probleem met de batterijen zette daar een punt achter. Tot ik de felrode Flybook (1200 gr, 23,5 x 14 x 3 cm) ontdekte, waarop ik een beetje verliefd ben.

Als bandrecorder reist de Sony TCM-80 V (240 gr, 11 x 8 cm) mee. Die is niet alleen door de jaren heen absoluut betrouwbaar gebleken, hij is nog mooi ook. Al lonk ik al eens naar de digitale Olympus VN-480 (vederlicht, 9 x 3,5 x 2 cm) en goed voor acht uur opname.

Mobiel telefoneren gebeurt sinds jaren met de Ericsson T29s (110 gr, 9 x 4,5 x 2 cm), omdat hij zo’n fraai design heeft en compact en licht uitvalt. Natuurlijk bestaat er beter en kleiner. De Motorola VR-RAZR (98 x 53 x 13,9 mm) is de dunste gsm die ik ken, weegt 95 gram, heeft een camera en quadriband en nog veel meer functies waarmee ik niet kan werken. Hij kost 469 euro. Niet niks.

Voor het serieuze fotografeerwerk gooi ik de Nikon F80 over de schouder, maar die behoort niet tot de handbagage. Een goed alternatief voor het iets mindere werk is de Sony Cybershot P120 met een resolutie van 5.1 megapixels (180 gr, 11 x 5 cm), die in een handig tasje om de broeksriem wordt gedragen. Al is de absolute topper in miniaturisatie natuurlijk de Casio Exilim Slim, die het formaat van een kredietkaart heeft, slechts een paar centimeter dik is en toch 3.2 megapixels resolutie bezit en een drie keer optische zoom. Een juweeltje dat in een borstzakje past. Voor 440 euro.

Het zwaarst is eigenlijk mijn aluminiumvaliesje (2,5 kg), waarvan ik moeilijk kan scheiden. Als ik privé reis, kan dat achterwege blijven. Met toilettas en camera aan de broeksriem, de tandenborstel in de binnenzak en het slaapmasker als pochet sta ik in de startblokken. Op voorwaarde dat ik voor elke reisdag een hemd en een slip in een stevige enveloppe naar het hotel vooruitstuur, vanwaar ik ze na gebruik naar huis retourneer.

Tekst Pierre Darge