?Luxe is een veel gebruikt en vooral misbruikt woord”, zegt Harald Lange, hotelmanager op het cruiseschip Seabourn Spirit. ?U zal snel ondervinden hoe wij dat begrip invullen.” We ondervonden het. Tijdens een cruise van Bordeaux naar Gent.

TRUI MOERKERKE

A ndré is een attente barman. Even denken aan een drankje en hij staat al naast je. Een zuchtje wind op het zonnedek en hij loopt al dekens uit te delen. Een sigaret doven in de asbak en er staat al een nieuwe.

Het weer twijfelt. Af en toe tikken regendruppels op de enorme ramen van The Horizon Lounge in de boeg van het schip, op het Sky Deck. We naderen de haven van Saint-Malo. We schuiven voorbij de kustlijn waar, als in formatie, tientallen zeiljachten aangemeerd liggen.

Basil en zijn vrouw Marilyn nemen het aperitief aan het tafeltje naast het onze. Dit Amerikaanse koppel uit New-Orleans hij zit in de shipping business reist graag door Europa, vertellen ze. In Parijs komen ze vaak. ?Met de Concorde is het ideaal. Amper drieëneenhalf uur vliegen”, zegt Marilyn. ?Kent u The Ritz ? Daar logeren we altijd.” Ze ziet er schitterend uit. Ik schat haar vijftig. Blond, een zachte lippenstift, een fijn twinset, een geruite pantalon en witte gympen. De Grace Kelly-elegantie. Als ze even op het dek gaat wandelen, knoopt ze een Hermès-sjaal om haar hoofd.

Marilyn en Basil zijn in Lissabon aan boord gegaan voor ?A European Route of History”, een cruise met de Seabourn Spirit. Lissabon, Sevilla, Porto, Bordeaux, St. Malo, Gent en aankomst in Londen. Tussen het overwegend Amerikaanse publiek, reizen we met enkele Belgen mee, van Bordeaux naar Gent.

De cruisebestemming mag dan weinig indruk gemaakt hebben op m’n omgeving cruisen moet voor de meeste mensen in exotische wateren , ik kon wel vertellen dat het tochtje gebeurde met de meest prestigieuze cruiseboot ter wereld. Seabourn Cruise Line, met haar twee identieke, aan het eind van de jaren tachtig gebouwde schepen, Seabourn Pride en Seabourn Spirit, werd drie jaar na elkaar verkozen tot World’s Best Cruise Line door de lezers van het reistijdschrift Condé Nast Traveler. Een super-de-luxecruise dus. ?Ja. Probleem is wel dat luxe een veel gebruikt en vooral misbruikt woord is”, zegt Harald Lange, hotelmanager van de Seabourn Spirit. ?U kan het de komende dagen zelf ondervinden hoe we dat begrip inhoud geven.”

?Goodmorning Ms Moerkerke. How are you today ?” Ik laat de krant zakken en kijk verbaasd in het lachende gezicht van de ober Lawrence, zijn naam staat op zijn revers. Heb ik hem al eerder gezien ? We zijn een avond en een nacht aan boord. ?We oefenen de namen aan de hand van de foto’s die genomen worden”, legt head waiterMarc Van Assel later uit, de enige Belg onder het personeel. Voor het sjieke diner gisteren aan boord zijn er drie kledingkodes : formal, informal en casual werden aan de statige draaitrap foto’s genomen. Die hangen enkele uren later aan de muur voor wie ze wil bestellen. Voor het personeel is het verplicht studiemateriaal. ?We hebben van alle reizigers ook fiches met hun gewoonten en hebbelijkheden”, vertelt Marc. ?We weten bijvoorbeeld dat meneer Smith twee ijsblokjes in zijn whisky wenst.”

De tweede avond aan boord weten de obers van het grote restaurant, er kunnen 150 tot 200 mensen tegelijk bediend worden, dat het Belgische gezelschap graag tijd neemt om te eten en uitleg wil over de wijnkaart. Marc heeft onze verzuchtingen doorgegeven. ?We zijn erop getraind om snel te bedienen. Amerikanen, de meerderheid op dit schip, willen niet lang wachten tussen het voor- en het hoofdgerecht. Ooit reisde een koppel mee dat het extreem aanpakte. Als ze vijf minuten moesten wachten, begon de dame voor heel het restaurant te gillen : I want my food.”

Vanuit Bordeaux varen we op de Garonne, langs Bordelese wijnkastelen. In Saint-Malo ligt het schip aangemeerd vlakbij het historische, volledig omwalde stadscentrum. In Londen wordt aangelegd bij de Tower Bridge. ?Dat is het voordeel van zo’n klein schip”, aldus Bernadette Mathé van DKT-travel, dat de Seabourn-reizen in België verkoopt. ?Je komt op plaatsen waar andere cruiseschepen niet kunnen komen.”

In Saint-Malo trekt de Seabourn Spirit, 134 meter lang, 20 meter breed, heel wat kijkers aan. Het sierlijke witte schip, met hier en daar een blauwe toets, ligt er mooi te wezen. Binnenin is er ruimte voor 200 passagiers, in de watten gelegd door 140 bemanningsleden. Volgens de rederij zouden op een schip van deze omvang makkelijk dubbel zoveel passagiers mee kunnen. Maar luxe betekent ook ruimte. Harald Lange : ?We hebben maar één klasse van kamers aan boord : suites, met alle voorzieningen die je in een luxehotelkamer vindt.”

?De Belgische asperges komen er zo aan.” We zitten nauwelijks neer in het informelere Veranda Café. Lawrence is al op de hoogte. Omdat we gisteravond de uitstap naar Mont St. Michel deden, misten we de asperges die Chef de Cuisine Jürg Inniger op het avondmenu zette. ?Morgenmiddag dan ? Natuurlijk is dat geen probleem.” Jürg is een Zwitser en werkt al vijf jaar voor Seabourn. Hij leidt een goed georganizeerd team dat 200 mensen op twee uur tijd een gastronomisch menu kan voorzetten. ?We kunnen nog net à la minute koken. Het eten wordt dus niet op voorhand klaargemaakt en opgewarmd”, vertelt hij fier. De dagmenu’s worden elke ochtend aan de kamerdeur gehangen, samen met de ?Seabourn Spirit News”, het samengevatte wereldnieuws dat persagentschappen per sateliet doorseinen, en met de ?Seabourn Herald”, het bootprogramma van de dag en uitleg over de volgende aanlegplaats.

De menukaart vergt enig studiewerk : l’embarras du choix. Soepen, salades, voor- en hoofdgerechten, vegatarische, zout- en vetarme menu’s. ?We passen ons aan, aan de verschillende verwachtingen en smaken”, aldus Jürg. ?We hebben weinig budgetbeperkingen. Als het kan, kopen we in de aanlegplaatsen. Als we bijvoorbeeld door Azië varen, laten we het nodige overvliegen. We kunnen heel wat stockeren in één van onze achttien vriesruimten, een bakkerij hebben we aan boord.”

Op het zonnedek liggen de whirlpools en het zwembadje er verlaten bij. Ze zijn een troef voor warmere bestemmingen. Net als het uitschuifbare ponton onderin het schip. Komt een paradijselijke baai in zicht, dan wordt het ponton uitgeschoven, de motor- en zeilbootjes en de waterfietsen in het water gelaten zodat de passagiers, ver van alle stranddrukte, van een stukje ?privé-oceaan” kunnen genieten. Maar onafhankelijk van het weer of de bestemming, valt tijdens een cruise altijd wat te beleven. Een boek lezen in een luie zetel op het dek, gewikkeld in een deken, een drankje bij de hand, bijvoorbeeld. Het indrukwekkende wolkenspel bestuderen, of turen in de golven. ?Op een cruise kan je ontsnappen aan de tijd”, mijmert een kollega. ?Als je een week vaart, heb je geen besef meer van de echte tijd. Ja, er is de boottijd, afgesteld op de maaltijden. Maar je vergeet zeer snel of het nu maandag, dan wel dinsdag is.”

Op het dek lopen enkele dapperen heen en weer. Snelwandelen om in beweging te blijven. Sommigen houden het een uur vol, steeds hetzelfde rondje. In een hoek, beschut tegen de wind, zit een koppel, zestigers, opvallend eenvoudig gekleed, te genieten. ?Kijk, daar in de verte, dat moet Jersey zijn”, wijst de mevrouw me aan. ?Blijf je maar vijf dagen ? Jammer, je zou langer moeten blijven, om het bootleven echt te leren kennen.” Later hoor ik dat ze beiden fervente cruisers zijn. Ze weten het zelf nog niet, maar in Gent zullen ze gevierd worden. Met champagne, een helikoptervlucht en een kasteelbezoek, omdat ze dan net 500 nachten aan boord hebben doorgebracht. ?Het zijn onze trouwste klanten”, zegt Marc. ?Vijfhonderd cruisedagen is veel, Seabourn werd pas in 1988 opgericht. Dit Britse echtpaar maakt echt deel uit van de Seabourn-familie en dat willen we vieren.”

Aan boord boeken voor een volgende cruise, is heel gewoon”, weet cruise consultant Roger. ?We kunnen ons volledig programma voorleggen en uitleg geven bij de talrijke exkursies die we aan land organizeren. En wie hier al een volgende cruise vastlegt, krijgt een korting.” ?In de cruisewereld heerst momenteel veel konkurrentie en daardoor wordt soms een prijzenslag gevoerd”, weet Harald Lange. ?Daar wensen we niet aan mee te doen. Aan luxe hangt een prijskaartje. Maar het spreekt voor zich dat we trouwe klanten belonen. Wie voor de eerste keer meevaart, betaalt de volle prijs, daar wijken we niet van af. Kwestie van het juiste publiek te blijven aantrekken.”

De grote Amundsen Lounge is feestelijk vol gelopen, met dames en heren in avondkledij. We zien diskrete sjiek, maar ook veel uitzinnige glitter. Er speelt een bandje. Iedereen krijgt een hand van kapitein Arne Solberg, een stille Noorse man. Hij voelt zich duidelijk beter op de brug van een schip dan op society evenementen, maar noblesse oblige, op het Captain’s Farewell Dinner kan hij niet ontbreken.

Later op de avond, blijven we lang in The Club hangen. Als ik op de kamer kom, hangt de ?Seabourn Herald” al aan de deurknop. Met een pagina over Belgium. Gent kan niet veraf meer zijn. Rubens, Walen, Vlamingen, Brussel, Antwerpse diamanten : het staat er allemaal in. Met een mooi besluit. ?Except on the road, Belgians are generous and have time for old-fashioned courtesy.?

De Seabourn Spirit : vanop het uitgeschoven ponton kan je genieten van een stukje privé-oceaan.

In het restaurant schuiven 200 passagiers aan : een goed georganizeerd team serveert hen in twee uur tijd een gastronomisch menu.

Aan boord van de Seabourn Spirit vind je alleen suites. Luxe betekent immers ook ruimte.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content