Met het solo-album ?Dedications and Inspirations” kwam gitarist Jim Hall twee jaar geleden weer in de belangstelling na een wat stille periode. Op het nieuwe ?Dialogues” voert hij muzikale gesprekjes met vijf gasten : collega-gitaristen Bill Frisell en Mike Stern, trompettist Tom Harrell, saxofonist Joe Lovano, accordeonist Gil Goldstein. Soms onbegeleide duetjes, dan weer met bassist Scott Colley en drummer Andy Wilson erbij.

Elegantie en raffinement, die adjectieven komen overmijdelijk te voorschijn wanneer Hall ter sprake komt. Bill Frisell noemt hem altijd trouw als een grote inspiratie. Wijlen Paul Desmond, de bitterzoete saxofonist, kon maar niet genoeg krijgen van Halls rustige notenkeuze en gevoel voor ruimte, van zijn lichtjes gesluierd geluid en rijke akkoorden. Een ruwere inborst, Sonny Rollins, zag het luchtige gitaarspel dan weer als een mooi contrast voor de eigen brutale aanpak. (Werk van Hall met Desmond en Rollins uit de jaren zestig kwam zopas op cd bij RCA Jazz Classics.)

Op ?Dialogues” weerklinken echo’s van de samenwerking met Rollins. In ?Calypso Joe”, een fris stukje exotica met de stevige tenor van Lovano in een glansrol, komt Rollins’ historische calypso ?St. Thomas” voortdurend om het hoekje gluren. De combinaties met Lovano en Frisell werken overigens het best. Met de vandaag zo invloedrijke Frisell erbij, lijkt het alsof de rollen nu zijn omgekeerd de subtiele buigingen en effectjes die elke noot meekrijgen, lijkt Hall wel van de jongere gitarist te hebben geleerd. De spanning verslapt met Harrell, weer erg gespannen, en met Stern, zoals altijd banaal en vulgair. De duetten met Goldstein, dromerig, bespiegelend, lijken eerst weinig meer dan onschadelijke intermezzo’s. Maar toch hebben ze wel iets achter het melige, variĆ©tĆ©achtige geluid van gitaar en accordeon schuilen merkwaardige invallen die niet zouden misstaan op een sampler van de Knitting Factory. Een wisselvallig album, iets te netjes en te nadrukkelijk geproduceerd, maar met genoeg moois erop.

Heel anders is het live-album van het Bill Frisell Trio, met Joey Baron en bassist Kermit Driscoll. Geen plannetjes, geen afspraken, geen gasten, gewoon een uur doorgaan. De stukken kennen de fans al van de studioversies, vaak met grotere bezettingen. Hier hoor je ze teruggebracht tot hun eenvoudigste vorm, gekke liedjes die alle kanten opkunnen en waarmee het trio zich duidelijk amuseert. Ruwer ook, met hier en daar prettige slordigheidjes. Een mooie correctie op het beeld van de verlegen, erg zorgvuldige Frisell die men kent van uit de studio.

Jim Hall ?Dialogues” (Telarc/Vanguard Classics). Bill Frisell Trio ?Live” (Gramavision/Import).

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content