Diane von Furstenberg is aan haar derde carrière begonnen. Dat deed ze onlangs door Yvan Mispelaere te benoemen tot rechterhand. Hij : “Diane heeft me verleid.” Zij : “Het klikt zo griezelig goed dat ik er kippenvel van krijg.”

Deze zomercollectie voelt zó goed aan”, zegt Diane von Furstenberg. We zitten in haar kantoor in het Meatpacking District in New York, boven de showroom en de boetiek. De Belgisch-Amerikaanse ontwerpster wordt dit jaar 65, maar zie ze daar zitten. Bos krullen, zwarte oversized T-shirt, skinny luipaardbroek. “Oh god, jij doet me aan mezelf denken toen ik kind was”, onderbreekt ze, voor het gesprek goed bezig is. “Met die bolle wangetjes. Wacht, ik toon je een foto.” Ze loopt door de eclectisch ingerichte ruimte naar haar bureau – de Empire State Building staat zonnig achter het raam – en wijst het bewijsmateriaal aan. (Jup, dat zijn wij daar op dat strandkiekje.)

Dan begint ze metaforisch te vertellen. “Het voelt alsof ik de voorbije jaren een grote schaal heb verzameld vol ingrediënten : mijn verleden, het succes van de wikkeljurk die vandaag nog zo relevant is, mijn archieven, ervaring, de ongelooflijke relatie met klanten, mijn contacten, mijn reputatie, alles wat ik heb opgebouwd. Ik was alleen nog op zoek naar de perfecte chef. (Doet alsof ze in een grote pot roert. ) Yvan doet dat perfect. Met zo veel respect.”

De Franse Yvan Mispelaere is geen grote bekende, maar de man zit dan ook liever waar het échte werk gebeurt : achter de coulissen. In zijn vorige functie diende hij Frida Giannini, als hoofd van het ontwerpteam bij Gucci. Bij Chloé werkte hij samen met Phoebe Philo (de toverfee die nu schittert bij Céline). En de couturekneepjes leerde hij van Franse en Italiaanse groten als Claude Montana en Valentino. “De reis die ik heb afgelegd was nodig om hier te belanden”, zegt hij. “Zijn technieken zijn een upgrade voor de collectie”, zegt zij. “Kijk naar die drapering, die kleuren, die edgy zonnebrillen. Het doet plezier om Yvan eindelijk in de spotlights te kunnen zetten. Generositeit is de beste investering.”

Mispelaere werd haar getipt, Von Furstenberg liet een boodschap achter op zijn voicemail, en twee ontmoetingen later was de deal beklonken. “Ik kende Diane het icoon beter dan het label”, zegt hij. “Wat me over de streep heeft getrokken, was de ontmoeting zelf. Ze heeft me verleid, ik kon niet weigeren.”

“Er is veel geluk gemoeid bij het zoeken naar een creatieve partner”, zegt zij. “Maar deze ontmoeting is echt magisch. Vanmorgen kwam ik de ontwerpstudio binnen waar Yvan met de print-designers werkte. Ik begon te verwijzen naar een boek en een film. Iedereens mond viel open. Bleek dat hij net hetzelfde had gezegd.” Von Furstenberg, al enkele jaren ook grootmoeder, is zichtbaar tevreden met de ontdekking van Mispelaere. “De continuïteit van het label, daar denk ik op deze leeftijd veel over na. Ik denk dat we aan ons derde tijdperk begonnen zijn.”

Allemaal decolleté

DvF telt momenteel 39 eigen winkels wereldwijd. Zo rond 1972 begon de in Brussel geboren Von Furstenberg aan haar eerste carrière, die meteen iconisch werd. Met de wrap dress schreef de ontwerpster een stukje kledinggeschiedenis en luidde ze mee het tijdperk in van de Nieuwe Vrouw, die de competitie aanging in een mannenwereld zonder in te boeten aan vrouwelijkheid. “Het begon als een American dream”, zegt ze, en ze biedt een chocolaatje aan. “Een schot in de roos, op jonge leeftijd.” De twintiger was toen getrouwd met een prins, Egon von Furstenberg, wiens naam ze hield na de scheiding. Het koppel frequenteerde Studio 54, Andy Warhol schilderde de jonge vrouw, het modelabel groeide te snel. Het was nog volop flowerpower en Von Furstenberg verloor de controle over haar imperium.

Na omzwervingen in de jaren tachtig richting Parijs en de schrijverswereld, waar ze haar tweede echtgenoot ontmoette (ondertussen is ze getrouwd met haar derde, mediatycoon Barry Diller), kriebelde het eind jaren negentig om een comeback te maken. “Ik wist niet of het zou werken. Ik heb de voorbije jaren mijn tijd genomen om te ontdekken wie de DvF-vrouw vandaag is.”

Anno 2011 blijkt die vrouw van prints te houden, zacht of frivool, en van jurken die comfortabel én sexy tegelijk zijn. Het modelabel doet het ondanks (of dankzij) de crisis uitstekend. “Deze zomercollectie heet Goddess. Na mijn eerste lunch met Yvan in Parijs zijn we gaan wandelen. Ik nam hem mee naar een expo over Isadora Duncan (een Amerikaanse danseres wier hele zijn rond beweging draaide). We hebben boeken gekocht over Les Ballets Russes. En zijn naar Griekenland gereisd. Lucht, licht, vrijheid, schaduw, draperingen, mooie vrouwen, joie de vivre : dat zijn de ingrediënten van Goddess.” Mispelaere knikt : “Als je voor een vrouwenhuis werkt, moet je van vrouwen houden. Op mijn eerste dag, tijdens het welkomstontbijt, was ik al door tientallen vrouwen omringd. Jong, blond, brunettes, allemaal met decolleté, gekleed in DvF, op hoge hakken. Die meiden hier zijn sterk, intelligent en fijngevoelig. Mijn eerste prioriteit wordt om het beste te halen uit al die mensen.”

Info : www.dvf.com, voor verkoopinfo : 02 648 62 24.

DOOR ELKE LAHOUSSE . PORTRETTEN BART MICHIELS