Het is een beetje zoals antirimpelcrème smeren. Je weet niet of het echt werkt, maar je bent bang dat er iets verschrikkelijks zal gebeuren als je ermee stopt. Deze vier mensen kunnen niet zonder hun talisman. Hun tastbare beschermengel. Of dat hopen ze toch.

Gène Bervoets ACTEUR

Talisman : lederen handje

?Het is eigenlijk een witleren handje.” We moeten Gène op zijn woord geloven, want wat ervan overblijft, is een donker lapje leer. ?Het heeft 25 jaar aan mijn sleutels gehangen, tot het gaatje het begaf. De vingers zijn er ook allemaal af. Enkel de middenvinger blijft over : die wijst trots omhoog ! (lacht) Op zich ook wel een statement.”

Al zal de kleuter die dit jaren geleden voor zijn papa maakte, het zo niet bedoeld hebben. ?Het handje was het eerste cadeautje dat ik kreeg van een van mijn kinderen. Eigenlijk is mijn zoon zo altijd bij mij. En bij uitbreiding al mijn kinderen.”

?Nee, ik ben niet bijgelovig. Vroeger wel meer. Als ik een voorstelling moest spelen, droeg ik bijvoorbeeld altijd dezelfde onderbroek. Na de voorstelling deed ik ze uit en op maandag of dinsdag – wanneer er niet gespeeld werd – ging die on-derbroek in de was.”

Het onderbroekenritueel werd inmiddels afgevoerd, maar bij speciale gelegenheden moet het handje steun bieden. ?Ik steek het in mijn zak als geluksbrenger. Bijvoorbeeld bij de première van een nieuwe voorstelling of de eerste draaidag van een film.”

Gène is een sentimenteel iemand. Een nis in zijn huis herbergt prullaria die hij meebrengt van zijn vele reizen. ?Het zijn allemaal dingen die eigenlijk geen waarde hebben, maar het gaat om het gevoel ten opzichte van die voorwerpen. Je denkt terug aan bepaalde momenten in bepaalde steden. Ernaar kijken geeft kracht : het maakt je sterk, want je hebt zaken gezien.”

?Het handje is het persoonlijkst van de prullaria. Het hangt niet bij de andere. Maar misschien moet ik het eens een ereplaats geven in de nis.”

Gène Bervoets gaat vanaf januari ’13 op tournee met ‘The Juliet Letters’.

Liesa Naert ACTRICE

Talisman : een beeldje van Saint Antoine de Padoue & een amulet

“Je zegt gewoon : ‘Saint Antoine de Padoue, si bon et si doux, waar zijn mijn sleutels naartoe ?’ En dan vind je je sleutels. Dat werkt dus altijd hè ! Achteraf moet je ‘Dank u wel, Saint Antoine’ zeggen.” Zo kreeg Liesa het als klein meisje aangeleerd van haar oma.

Jaren later kreeg ze van diezelfde oma haar eigen Saint Antoine de Padoue : patroonheilige van de verloren voorwerpen. ?Hij staat altijd naast mij wanneer ik mijn tekst leer. Om geen black-outs te krijgen tijdens de voorstelling. Da’s een van mijn grote angsten.”

Zeggen dat Liesa bijgelovig is, is een understatement. ?Ik loop nooit onder ladders, ik ben bang van zwarte katten en ik zou nooit in nummer 13 kunnen wonen. Het gaat erom kleine eilandjes van zekerheid te creëren voor jezelf. Maar eigenlijk is dat gewoon de kracht van de geest, selffulfilling prophecy.”

Hoeveel geluksbrengers ze heeft, weet ze niet. ?Ik heb zelfs al voorstellingen gespeeld met een leeg pakje Fortunasigaretten in mijn kous omdat het volgens de vriend die het mij gaf geluk zou brengen.”

?Een talisman die ik altijd bij mij heb, is een amulet van oma. ‘Die zal je beschermen en voor je zorgen.’ Met die woorden gaf ze mij dat. Ja, dan durf ik dat natuurlijk niet achterlaten. Het zit altijd in mijn tas. En wanneer ik merk dat ik het niet bij mij heb, ben ik echt lastig. Dan voel ik mij minder gerust. Heel paranoïde.”

?Ik denk wel dat de meeste acteurs rituelen hebben voor een voorstelling. Maar ik heb het met hen nog nooit over mijn geluksbrengers gehad. Dat is iets van mij. En misschien schaam ik mij ook een beetje !”

Liesa Naert is momenteel elke zondagavond te zien in ‘Quiz Me Quick’ op één.

Katrien Molenberghs COMMUNICATIE-VERANTWOORDELIJKE BIJ ANCIENNE BELGIQUE

Talisman : pluimpjes

?Ik wou eigenlijk al lang een tattoo. Maar ik wist niet goed wat dat dan moest zijn. En ineens schoot het mij te binnen : het pluimpje. Dat is iets wat ik kan doen voor papa.”

Katriens vader overleed in 2006. Plots. Meteen moesten er een hoop beslissingen genomen worden, zoals : welke afbeelding zetten we op het doodsprentje ? Ze kozen voor een pluimpje : vrolijk en hoopvol.

?Op de dag van de begrafenis zaten mijn mama, zus en ik wat na te praten. Nu moet je weten : we zaten midden in het huis, dus niet aan een voordeur of terrasdeur. En plots lag er een wit pluimpje in de woonkamer. Ik ben absoluut niet gelovig, maar we dachten meteen allemaal : papa ! Al is het niet zo dat ik vanaf dan in elke vuile veer of dode duif op straat mijn papa zie, hé !”

Het pluimpje werd in een mooi doosje gestoken en staat bij Katriens moeder op de kast. Katrien zelf liet een veertje tatoeëren op haar pols. ?Om te zeggen : ik ben u niet vergeten. En op die manier kan hij nog alles meemaken. Want ik neem hem overal mee. Als ik ga slapen, werken, zelfs op de bevallingstafel ! Op die manier maakt hij deel uit van alles wat ik doe.”

Sinds zijn dood ziet Katrien wel vaker witte pluimpjes. ?In het begin zocht ik daar ook bewust naar. Dan liep ik rond op straat met een gevoel van : komaan, nu heb ik het echt nodig ! Vaak wanneer ik een belangrijke beslissing genomen heb in mijn leven, zie ik een pluimpje. En dan weet ik : hij gaat ermee akkoord.”

Katrien is momenteel samen met haar collega’s te zien in ‘Antenne Belgique ‘: een documentairereeks over de muziektempel Ancienne Belgique op Acht.

Stef Kamil Carlens FRONTMAN VAN ZITA SWOON GROUP

Talisman : konijnen

Wie seks, drugs & rock-‘n-roll verwacht in de studio van Stef Kamil Carlens, zal verrast opkijken. Wij zagen vooral instrumenten en konijnen! Hij toont ons een porseleinen schaal met een konijnenhoofd als deksel. ?Normaal gezien wordt hier konijnenpaté in geserveerd. Ik bewaar er plectrums in.”

?Het is begonnen met een lied dat ik ooit geschreven heb: ‘Rabbit Field’. Dat ging over de Konijnenwei, hier in Antwerpen. Er is een stukje van overgebleven naast het nieuwe gerechtsgebouw. Dat was voor mij een herinnering, een echo van het verleden, van ongereptheid. Ik vond dat een zeer boeiende plek, ik kwam er dikwijls. Als herinnering aan die wei ben ik beeldjes van konijnen beginnen sparen.”

?Het konijn is voor mij een soort talisman. Een mascotte ook. ’t Is een symbool geworden, want ik gebruik het echt al heel lang. Sinds vijftien jaar staat er altijd wel ergens op ons podium een konijn. Een podium is een ruimte die door verschillende artiesten gebruikt wordt, bijna elke avond staat er iemand anders op. Daarom vind ik het belangrijk dat ik daar mijn ruimte van maak.”

?Ik ben niet bijgelovig. Maar ik geloof wel in goed doen. En die positieve energie en kracht kun je verplaatsen in een voorwerp. Ik hou van symbolen. Ze zorgen er vaak voor dat dingen duidelijk worden. Een konijn is een mooi symbool : het is een dier van hier, een dier dat overleeft in de stad. De stad zit vol konijnen. Terwijl het wel een wild dier is. Een wezen dat gevangen zit tussen twee werelden. Zo voel ik me zelf ook vaak.”

Zita Swoon Group toert momenteel met ‘Wait for Me’ en ‘New Old World’. www.zitaswoongroup.be

DOOR LEEN VAN SEVEREN & FOTO’S CHARLIE DE KEERSMAECKER

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content