Vijftien was ze, toen hij haar opmerkte. Ze won met zijn hulp verschillende wereldtitels en olympische medailles. Ex-topjudoka Gella Vandecaveye en haar coach Eddy Vinckier vertellen in een boek over hun overwinningen op en naast de tatami.

Eddy (61) : “Je mag met tien judoka’s naar de judostage in Zoersel gaan, zei Jacques Martens, destijds voorzitter van het West-Vlaamse judo.

Gella(35) : “Het was augustus 1988, ik herinner het me goed. Eddy moest tien dames uitkiezen voor die interprovinciale judo-stage Antwerpen – West-Vlaanderen.

Eddy : “Voor de selectie ben ik naar een toernooi gegaan in Oostende en heb me in de tribune gezet met pen en papier. Toen ik Gella op de mat bezig zag, dacht ik : ‘Nu wil ik toch weten wie dat is.’ Ik moest goed kijken om te zien of het een meisje was, want ze had kortgeschoren haar (lacht).”

Gella : “Toen Eddy me vroeg of ik wou meedoen aan die stage, had ik er eigenlijk niet zo veel zin in. Mijn moeder heeft me gepusht. Ze zei dat het me deugd zou doen. Al denk ik dat ze gewoon van me af wilde zijn. Ik ben dan maar ingegaan op Eddy’s verzoek en 21 jaar later, tja, hier zitten we dan. Nog steeds zij aan zij. Ik werk nu als zelfstandige en promoot sport bij onder andere Passage Fitness First. Eddy is nog steeds mijn, zeg maar belangenbehartiger.”

Gella : “Ik ben al vijf jaar gestopt met judo. Nu vind ik de tijd pas rijp om een boek te schrijven. Onze twintigjarige samenwerking is een mooie aanleiding voor een duo-verhaal. Eddy heeft me altijd gesteund van achter de schermen, op en naast de mat, tijdens en na mijn carrière. Hij verdient ook zijn plaats in de schijnwerpers.

Eddy : “Eigenlijk had ik het idee om een boek te schrijven al toen Gella nog maar twee jaar gestopt was. Maar toen was ze er niet voor te vinden.”

Gella : “Een atleet die vandaag stopt en morgen een boek uitgeeft, kan niet oprecht over zijn ervaringen praten. Vlak na mijn carrière had ik nooit zo openhartig over mijn overwinningen, nekwervelbreuk, eetprobleem en andere gebeurtenissen kunnen vertellen. Ondertussen heb ik wat afstand kunnen nemen en kan ik die dingen beter plaatsen.”

Gella : “Als jonge judoka liep ik niet over van zelfvertrouwen. Eddy heeft mij dat gegeven. Ik kon met al mijn vragen bij hem terecht, hij gaf er altijd een antwoord op. Natuurlijk kreeg ik als jong meisje wel op mijn donder als ik iets doms deed. Maar ik was kneedbaar. Ik klampte mij vast aan Eddy en trok mij aan hem op. Grote spanningen zijn er tussen ons nooit geweest.”

Eddy : “Gella was iemand die enorm goed luisterde.”

Gella : “Toen nog wel (lacht).”

Eddy : “De dag van vandaag doen jonge gasten niet meer wat je hen vraagt. Ze zijn veel mondiger geworden. Meer matuur ook.”

Gella : “Op mijn vijftiende was ik nog een kind. Op mijn twintig was ik nog steeds een kind. Ik was dan wel wereldkampioen, toch was ik nog altijd een speelvogel. Maar ik luisterde naar Eddy. Hij is degene met de meeste ervaring en levenswijsheid, dat moet je respecteren.”

Eddy : “Ik luister ook naar Gella. Ik heb haar altijd gezegd dat niet alles wat ik zeg juist kan zijn. Je moet naar elkaar luisteren en het goede onthouden.”

Gella : “We hebben veel aan elkaar. Toen Eddy’s vrouw overleed aan kanker in 1992 of toen ik mijn nek brak in Villach, beseften we pas hoeveel we aan elkaar hadden.”

Eddy : “Wanneer ze wedstrijden won, genoten we er samen van. Maar je moet er pas echt zijn als het slecht gaat. Als het goed gaat kun je het wel alleen.”

Eddy : “Niet meedoen met de grote massa. Dat is wat ik Gella heb geleerd. Als bijvoorbeeld iemand wordt uitgelachen, mag je niet meelachen. Je moet die persoon net verdedigen.”

Gella : “Mijn moeder zei me dat ook altijd.”

Eddy : “Gella’s moeder en ik zitten op dezelfde golflengte. We hebben vroeger vaak onder een hoedje gespeeld om Gella in de juiste richting te leiden.”

Gella : “Maar het is ook al eens gebeurd dat hij meelachte met de massa en ik hem erop moest wijzen.”

Eddy : “Tja, iedereen kan al eens verkeerd zijn.”

Gella : “Ik zal altijd de onderdrukte persoon verdedigen. Je moet respect hebben voor iedereen. Hoe oud, arm of rijk hij ook is.”

Gella : “Eddy is een buldog : ruw en recht door zee . Ik ben eerder een diplomatisch iemand, die haar woorden wikt en weegt.”

Eddy : “Daarom reik ik de ideeën aan en werkt Gella ze af. Zij zorgt voor de fine tuning. Ik ben ook altijd bezig. Ik merk eigenlijk geen verschil tussen werk en verlof. Omdat ik het graag doe.”

Gella : “Een meer onrustige geest dan die van Eddy bestaat niet. Hij is nu wel op pensioen, maar werkt nog altijd even hard als vroeger.”

Eddy : “Nochtans raadde ik Gella tijdens haar judocarrière aan altijd rustig te blijven. Dat benadrukte ik zeer sterk omdat je anders niet op je niveau kan blijven.”

Gella : “Stress kost je de helft van je capaciteiten. Het was mijn grootste kwaliteit, die kalmte. Een goede eigenschap die ik heb overgehouden aan mijn judocarrière. In gevaarlijke situaties zal ik nooit panikeren. Ik zal zeer alert zijn, zodat ik snel juiste beslissingen kan nemen.”

Eddy : “Wat we met elkaar gemeen hebben ? We zijn altijd stipt op tijd. Tenzij in geval van overmacht.”

Gella : “En we zijn ongeduldig. Het kan niet snel genoeg gaan.”

Eddy : “We zien elkaar bijna iedere dag. En anders horen we elkaar.”

Gella : “Maar we hebben een stilzwijgende overeenkomst dat we elkaar gerust laten op zaterdag en zondag als we geen weekendwerk hebben.

Eddy : “Binnenkort zullen we elkaar lang moeten missen.”

Gella : “In juni maak ik mijn grote droom waar, een wereldreis. Of beter, een lange reis naar Azië en Oceanië. Die crisis wil ik niet meemaken, dus ben ik gauw weg (lacht).”

Eddy : “God mag weten hoe lang ze weg zal zijn !”

Gella : “Ik zeg altijd : voor onbepaalde duur. Dat klinkt avontuurlijk. Ik ga ervan uit dat het min of meer voor een jaar is, maar voor hetzelfde geld sta ik hier over twee maanden terug. De reis is moeilijk op voorhand te plannen omdat ik vooral niet in hotels wil slapen. Ik houd het low budget. Overnachten wil ik zoveel mogelijk bij lokale gezinnen en Vlamingen die ik daar opzoek. Ik zal ook een weblog bijhouden om het thuisfront op de hoogte te houden.”

Eddy : “Geef mij maar een strandvakantie. De vrouw die boeken leest in de zon, de kinderen die spelen in het water, en ik die op een terrasje zit met mijn iPhone. Ideaal.”

Gella : “Of je zit op de kamer naar de koers te kijken.”

Eddy : “Ja, daar geniet ik ook van.”

Gella : “‘Kunt gij niet eens normaal op reis gaan ?’ vraagt mijn moeder altijd. Nee, moeke, ik ben geen meeloper. Ik wil diepgang in mijn reis. Ik investeer liever in ervaringen en belevenissen dan in iets materieels. Ik weet dat ik niet het profiel van de typische wereldreiziger heb. Meestal zijn dat studenten die na hun studies niet meteen willen gaan werken. Of een ambtenaar of bediende die loopbaanonderbreking neemt. Maar een zelfstandige die op wereldreis vertrekt ? Die wordt gek verklaard. Gelukkig heb ik Eddy, zodat ik lekker tegendraads kan doen.”

Eddy : “Ondertussen zal ik boeken verkopen. De winkel moet blijven draaien, hé. Ik kijk altijd verder in de toekomst. Ik zal er wel voor zorgen dat ze verder kan, als ze terugkomt. Gella moet vrij zijn om gelukkig te zijn. Dan verricht ze goed werk. Ik ga haar bezoeken als ze in Japan zit. We zijn samen ontelbare keren in Japan geweest. Dat land heeft een diepe indruk nagelaten. Japanners zijn ontzettend lieve mensen.”

Gella : “Als je hen iets kleins geeft, geven ze het in tienvoud terug. Japanners zijn zo, maar je moet wel eerst hun vertrouwen en respect winnen.”

‘Een halsbrekend duo’, Gella Vandecaveye en Eddy Vinckier is vanaf 22 april te verkrijgen in de boekhandel op via www.gella.be. Uitg. Roularta Books, 192 blz., 19,90 euro, ISBN 978 90 5466 937 1.

Gella Vandecaveye zal ook deelnemen aan de Ladies Run die Weekend Knack organiseert in Kortrijk op 1 juni.

Door Britt Guetens . Foto’s Saskia Vanderstichele