Geert Verbeke

© Charlie De Keersmaecker

Kunstverzamelaar

IK BEGIN GEWOON EN IK ZIE WEL WAAR IK UITKOM. Ik had geen strategie toen ik bijna negen jaar geleden mijn transportbedrijf verkocht. Ik was al twintig jaar lang verzamelaar van Belgische collage- en assemblagekunst vanaf 1916 tot nu. Die verzameling, dat ben ik. Dit is ons leven, deze 2000 vierkante meter expositieruimte en de twaalf hectare natuurgebied. Mijn vrouw en ik eten hier ’s ochtends, ’s middags en ’s avonds, enkel slapen doen we nog thuis.

ZONDER KUNST WAS MIJN STRESSEREND LEVEN NIET VOL TE HOUDEN. Als transporteur moet je onmiddellijk problemen oplossen, zo snel mogelijk, want het kost geld. Ieder weekend deed ik de boeken toe en ging ik naar veilingen, antiquariaten, tentoonstellingen. Een van mijn allereerste collages was van Jean-Jacques Gailliard uit 1953 : Le Réveil d’Ensor.

LEVENDE KUNST RAAKT MENSEN. Omdat wij ook deel uitmaken van die natuur. Naast collage, assemblage, recuperatie en ecologie, vind ik bio-art ongelooflijk boeiend. Koen Vanmechelen volg ik al sinds 1999. Jef Faes stelt vanaf 29 juni op Beeldenstorm sculpturen met levende bijen tentoon, en Marta de Menezes zal deze zomer de tekeningen van de vleugels van vlinders veranderen. Gisteren vertelde een bezoekster dat ze bang werd van een werk van Martin uit den Bogaard. Die Nederlander koppelt dode dieren aan een voltmeter, en een computer zet de metingen om in beeld en geluid. Niet om te shockeren, maar om te bewijzen dat er toch nog leven is in iets dat dood is. Kunst moet je iets doen.

IN DE WETENSCHAPPELIJKE WERELD LIGT DE VERNIEUWING. Daar ben ik zeker van. Alles is toch al gebeeldhouwd en alles geschilderd ? De toekomst valt niet te voorspellen, maar mijn intuïtie zegt dat deze kunstenaars steeds relevanter zullen worden. Jalila Essaïdi uit Eindhoven ontwikkelde een kogelvrije huid, een mix van huid en spinrag. We wachten op de transplantatie op mijn arm zodat ik steeds haar kunstwerk bij mij heb.

EEN VAN MIJN GROTE VOORBEELDEN IS DE NEDERLANDER LOUIS LE ROY. Toen ik afstudeerde als tuinarchitect begin jaren zeventig, wist ik dat ik dat vak nooit zou blijven uitoefenen, het is absurd om de natuur te dwingen binnen lijntjes. Le Roy liet in Heerenveen massa’s puin op een middenberm storten en keek wat er gebeurde. Dat vond ik geweldig, ik ben hem toen gaan opzoeken. Vorig jaar bezocht ik hem opnieuw. Hij is ziek, maar zijn team werkt al jaren aan zijn ecokathedraal : los gestapelde stenen structuren, overwoekerd door planten. Prachtig !

IN DE NATUUR EVOLUEERT ALLES, NIETS IS STATISCH. Dat wil ik ook voor dit museum. We hebben drie jaar gewerkt aan deze plek. De loodsen leeggemaakt, de grond vrijgemaakt en een vijver gegraven. Wat hier komt aangewaaid aan planten en dieren, mag hier blijven. Meerkoeten, reigers, wilde eenden en wilgen, grassen, biezen. Hier en daar planten we inheemse soorten aan : een veld blauwe distels en 150 moeraseiken bijvoorbeeld. Onlangs nog plantten we acht wilgen van zeventig jaar oud die we een paar kilometer verderop van op een bouwgrond haalden. Hun kruinen zijn vervlochten door kunstenaar Will Beckers. Het is een groeiende sculptuur.

EIGENZINNIGHEID VIND IK DE BELANGRIJKSTE EIGENSCHAP IN EEN MENS. Ik ben een eenzaat, maar het vraagt moed om niet mee te lopen. Veel ondernemers hebben die moed : zij steken hun nek uit en nemen risico’s. Daar heb ik bewondering voor, want administratie en beleid maken het hen niet gemakkelijk. Ik wil geen subsidies of sponsoring. Ik heb heel mijn leven problemen gehad met de politiek. Het gaat te traag, te inefficiënt of gewoon niet vooruit. Ik ben anarchist en dadaïst in hart en nieren, al weet ik dat ik daarmee ook aan politiek doe. En dat het daardoor soms erg moeilijk werken is. Maar zonder dwarsligger geen spoor.

Geert Verbeke (58 jaar) is oprichter van de Verbeke Foundation in Stekene, die jaarlijks tussen de 20.000 en 25.000 bezoekers krijgt, voornamelijk uit Nederland. De privékunstverzameling viert vanaf 24 juni haar vijfde verjaardag met de jubileumtentoonstelling Twelve Thousand Three Hundred Forty-Five.

Door Leen Creve – Portret Charlie De Keersmaecker

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content