DIRECTEUR TOERISME VLAANDEREN
Op Parijs ben ik verliefd ‘geweest’. Nu ben ik dat nog in vlagen. Als ik langs de Seine loop en besef dat ik hier woon en werk, zeg ik bij mezelf : ‘Geert, dit is fantastisch’. In het begin begreep ik niet waarom de Parijzenaren elk weekend de stad ontvluchten. Nu snap ik het : het leven is druk, je merkt amper de seizoenen.
Vroeger werd ik zenuwachtig als ik naar koeien keek. Ik dacht een stadsmens te zijn. Nu trekken ook wij voor het weekend weg naar ons buitenhuisje in Sancerre. Op vrijdagavond heb je geen zin in nog meer socializen en wéér een metrorit of een wandeling door de Marais. Maar in de week genieten we voor honderd procent van de stad.
Ik ga bijna naar alle belangrijke pianoconcerten. Van de Salle Pleyel tot het Théâtre du Châtelet. Opera’s zijn piekmomenten in mijn leven. Muziek is magie, ze breekt de sleur van elke dag en voert je naar een andere wereld. Ik ben geen literatuurliefhebber, maar ik kan niet leven zonder muziek.
Dat ik een echte positivist ben, moet voor sommige mensen lastig zijn. Problemen ? Die los je op. Mijn moeder zei : ‘Jongen, we gaan niet met onze kop tegen de muur lopen, hé.’ En : ‘Stress ?’ ‘Dat zit niet in de familie.’ Ik panikeer dus niet snel en ik weet dat als de trein van het geluk langskomt, je erop moet springen.
We plukken de dag, alle dagen feest. Ook in mijn relatie. Als we samen zijn halen we het porselein, zilver en kristal uit de kast. Er moet elke dag iets zijn om naar uit te kijken en om de sleur te doorbreken. Dat kan een etentje zijn of een cinemabezoek.
Ik leef van de hak op de tak. Ik ben niet zo gestructureerd en ik denk dat het leven ook zo is. Zeker hier. In Parijs ga je nooit recht op je doel af, want het sociaal contact is te belangrijk. Veel praten is dus de boodschap en daarna iets regelen. Daarom voel ik me hier thuis. Ik zou moeilijker aarden in Stockholm.
Toen ik achttien was vroeg mijn vader : ‘Wat ga je doen ?’ ‘Theater’, antwoordde ik. ‘Maak eerst dat je een serieus diploma hebt’, zei hij. Ik koos voor de kortste studie : onderwijzer, en gaf één jaar les om daarna naar de Studio Herman Teirlinck te gaan, waar het leven voor mij is begonnen. Als je uit Brugge komt is Antwerpen toch wow !
Mijn studies werden onderbroken door de legerdienst, toch wel de rotste ervaring in mijn leven. Ik heb veel domme dingen gedaan, maar dit vond ik vernederend en tijdverlies. Ik heb het er moeilijk mee als ik mij gebonden voel. Maar ik werk graag en hou van afwisseling.
Uiteindelijk kwam ik in de toeristische sector terecht en reisde heel het Middellandse Zeegebied rond. Nu woon ik al negen jaar in Parijs, om er Vlaanderen aan de Fransen te verkopen als toeristische plek : een fantastische job.
Ik heb niet dat ’thuisgevoel’ van veel Vlamingen. Veel Vlaamse vrienden denken dat ik ooit terugkom. Maar ik heb die trek naar mijn roots niet en voel me overal thuis. Bovendien woon ik niet ver genoeg om heimwee te krijgen. Als ik in Argentinië woonde, zou dat misschien anders zijn.
Geert Declerck (50) is directeur van Toerisme Vlaanderen in Parijs (sinds 2001). Met een team van zes medewerkers informeert hij journalisten, professionelen uit de reissector en ook de consument.
Door Piet Swimberghe – Foto Piet Goethals
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
