Tessa Vermeiren
Tessa Vermeiren Tessa Vermeiren is voormalig hoofdredactrice van Knack Weekend

De Volksunie wil dat de gemeenten de mogelijkheid krijgen om anderstalige opschriften en affiches in het straatbeeld te verbieden. Dat schijnt al zo te zijn in Brugge, wat die partij maar terecht vindt. Vreemde talen als Chinees en Arabisch passen volgens hen niet in het historisch kader van deze stad. Dat komt mij zeer verwonderlijk voor, Brugge was immers in zijn middeleeuwse bloeiperiode een van de meest kosmopolitische steden ter wereld.

Het benauwt mij uitermate dat een bepaald deel van Vlaanderen vindt dat het goed voor ons zou zijn als we nog alleen Nederlands onder ogen kregen op straat. Eigen taal eerst, eigen volk eerst… Het ligt dicht bij elkaar. Dergelijke bekrompen beleidsvoorstellen komen van hetzelfde soort mensen die luid verkondigen dat migranten zich maar moeten aanpassen en liefst compleet assimileren.

Ze komen voort uit het enge denken dat veronderstelt dat alles wat vreemd is, ook een bedreiging vormt. Die manier van denken is eigen aan bange, onzekere, onwetende mensen. Mensen die als de dood zijn voor verandering, voor evolutie. Door alles te bevriezen en door hoge blinde muren op te trekken rond de knusse Vlaamse huiskamer, denken zij een illusie van veiligheid te kunnen scheppen. Door hun angst voor wat zij niet kennen, blijft hun beeldvorming steken in clichés. Die geven ze dan met graagte door, daarmee bij hun achterban de angst voor de grote wereld nog versterkend.

Als dit ontwerp van decreet ooit werkelijkheid wordt, betekent dat een verarming. Ik kan mij mijn stad, Antwerpen, niet voorstellen zonder de opschriften in het Hebreeuws op de winkels in de Pelikaanstraat, in het Chinees in de Van Wezenbekestraat, in het Arabisch en in het Turks in Borgerhout en op het Kiel, in het Russisch op het Falconplein. Is dit een uiting van wishfull thinking (dit zal ook wel niet meer mogen binnenkort…) dat in onze steden en gemeenten alleen Vlamingen zouden rondlopen en kameleon-vreemdelingen die zich perfect hebben geconformeerd aan onze manier van leven ? Wil men al die ?vreemde luizen? goed laten voelen dat zij hier slechts geduld worden, alleen maar tijdelijk hier zijn bij de gratie van welstellend Vlaanderen dat in zijn hart bang voor hen is ?

Door de straten lopen van een wereldstad als New York en waarom niet Brussel of Antwerpen is een beetje reizen op zich. Een kosmopolitische gemeenschap leeft van de clash van culturen. Die ligt ook aan de basis van een bruisende creativiteit. Neem die geïmporteerde culturen hun taal en hun eigen expressievormen af en je zaait frustratie en conflict. Je krijgt ook een saai, eenvormig beeld, omdat je dreigt je bruggen met de rest van de wereld te verbranden. Door de vreemde inbreng te steriliseren en door de Vlaamse puntzeef te gieten, verzwak je mogelijke impulsen. Een cultuur die niet groeit in confrontatie met andere wordt een teer kasplantje dat met veel kunstmatige zorgen in leven moet worden gehouden.

De volgende stap is waarschijnlijk dat hier, net als in Frankrijk, een Jacques Toubon opstaat die vindt dat voor alle nieuwe termen die we vaak aan het Engels ontlenen, volkseigen benamingen in het Nederlands moeten worden verzonnen. Dan zullen we nog hilarische momenten beleven. Misschien kunnen we alvast een wedstrijd uitschrijven om voor dit blad een volkseigen naam te bedenken.

Tessa Vermeiren

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content