Frédéric Flamand start in 1973 zijn eerste danscompagnie op, Plan K. Later, in de jaren negentig, doopt hij -als artistiek directeur- het toenmalige Ballet Royal de Wallonnie om tot Charleroi/Danses. In 2003 wordt hij artistiek directeur van het eerste internationale Festival van de hedendaagse dans van de Biënnale van Venetië en in 2004 wordt hij dan Directeur Générale van het Ballet National de Marseille en de bijbehorende dansschool.

Waarom vond u het nu tijd om de eeuwenoude Ovidiusverhalen te vertalen ?

Frédéric Flamand : Precies door die constante transformaties tussen mensen, dieren, planten en objecten. Het idee van duurzaam-heid leeft enorm nu, het idee van recyclage en nieuw leven geven aan afval. Ook wijzelf, het Ballet National de Marseille zijn voortdurend met het thema bezig : we werken tussen (neo)klassieke dans en moderne dans. Maar het belangrijkste zijn de associaties die deze mythen oproepen : de verhalen geven antwoord op hedendaagse fantasieën, op actuele situaties en vragen en problemen.

Kunt u een paar voorbeelden geven van die hedendaagse invulling ?

Het verhaal van Icarus, die wilde vliegen, is er bijvoorbeeld één van het zoeken en vinden van een nieuwe technologie, enerzijds aantrekkelijk, anderzijds fragiel en gevaarlijk. In de mythe van Pallas en Arachne wordt het weefsel van Arachne geweigerd omdat de inhoud geen respect heeft voor de goden. Haar straf is dat ze gedoemd is om constant verder te weven. In feite kun je die weefsels zien als het internet en zijn we met zijn allen gedoemd om verder te weven aan het wereldwijde web. Maar iedereen ziet natuurlijk andere associaties en dat is interessant. Dat zelfs een verhaal van duizend jaar oud nog hedendaagse associaties kan oproepen.

Eerder werkte u al met architecten en ontwerpers samen, zoals met Zaha Hadid, Jean Nouvel, Dominique Perrault, Diller + Scofidio en Thom Mayne. Wat maakt de samenwerking met Humberto en Fernando Campana speciaal ?

Ze hebben plastic buizen gebruikt, en velcro. Heel simpele dingen, maar dat zie je niet onmiddellijk. De kostuums zijn enorm elegant en chic, maar tijdens de opvoering scheuren de dansers de velcro los. Het geluid alleen is al indrukwekkend. Alweer een transformatie, inderdaad.

U ontmoette de broers jaren geleden al ?

Ja, ik leerde hen meer dan twintig jaar geleden kennen op het strand van Rio de Janeiro. Ze vertelden me over hun werk en jaren later zag ik een paar stoelen in het MoMa staan ! “Zijn dat die mannen van op het strand ?” was het eerste wat ik dacht. Daarna ben ik hun atelier gaan bezoeken en toen ik aan dit project begon, wist ik natuurlijk meteen wie ik nodig had.

i

Info : Métamorphoses / Flamand – Campana, Ballet National de Marseille, op 18 en 19 september in Palais des Beaux-Arts van Charleroi, 16 en 17 december in Théâtre Royal in Namen en op 19, 20 en 21 december in Wolubilis in Brussel, www.ballet-de-marseille.com

z