WALVIS

Johnny Depp speelt in Don Juan DeMarco een jonge man die altijd een masker en een zwarte cape draagt. Hij beweert de legendarische Spaanse minnaar te zijn en elke vrouw te kunnen verleiden. Na een romantische zelfmoordpoging wordt hij onder toezicht geplaatst van uitgebluste psychiater (Marlon Brando) die eerst probeert de jongen van zijn illuzies te genezen, maar dan zelf begint te twijfelen, wat in ieder geval een weldadig terapeutisch effekt heeft op zijn eigen huwelijk (hij tovert zelfs een glimlach op het fel opgetrokken gezicht van La Dunaway). Dit gekunsteld fantazietje is in de eerste plaats een flinke casting stunt : de grootste Amerikaanse akteur van zijn generatie en de beste jonge akteur van het moment zijn elk op hun manier heerlijke excentriekelingen, hun scènes samen stralen een warmte en een generositeit uit die aanstekelijk werkt. Vooral Brando is fantastisch. Hij ziet er uit als een pas aangespoelde walvis, maar hij tart alle wetten van de zwaartekracht door zwaartillende psychologische materie een mirakuleuze lichtvoetigheid mee te geven. Wat helaas niet kan gezegd worden van de regie van schrijver-regisseur Jeremy Leven, zelf een gewezen zieleknijper, die zich tevergeefs uitslooft om de onwaarschijnlijke erotische avonturen (dromen ? flash-backs ?) in een betoverende waas te hullen.

– “Don Juan DeMarco” van Jeremy Leven, met Marlon Brando, Johnny Depp, Faye Dunaway, Talisa Soto, Geraldine Pailhas.

SPEELBAL

De erg begaafde jonge akteur Edward Furlong (Little Odessa) verspilt zijn talent in de videospelletjes-thriller Brainscan. Een tiener die niet weg te slaan is vanachter zijn gesofistikeerde pc probeert “the ultimate experience in interactive horror” uit. De spekulatieve techno-huiver bestaat erin dat hij in zijn cd-rom-avonturen echt aan het moorden slaat en hij de speelbal wordt van de demon Trickster, die een cyberspace superschurk hoort voor te stellen, ofschoon hij door T. Ryder Smith eerder gespeeld wordt als een rockster op leeftijd na een vermoeiend optreden. De afdaling in de high-techhel is zo’n flitsende warboel dat mogelijke angstaanjagende implikaties totaal de mist ingaan.

– “Brainscan” van John Flynn, met Edward Furlong, Jamie Marsh, T. Ryder Smith.

STRIJKIJZER

Ondanks allerlei grote namen uit het gruwelgenre in de aftiteling, is het groteske decor het enige dat een beetje indrukwekkend is in The Mangler, een vrij sadistische en onaangename verfilming van een kortverhaal van Stephen King. Het is een akelige industriële wasserij waar een bizarre vorm van slavernij heerst en vrouwelijk personeel af en toe opgeofferd wordt aan het”pièce de résistance” van de fabriek, een reusachtig stoomstrijkijzer, een machine die de “mangler” genoemd wordt en in Metropolis niet zou misstaan. De bezeten machine eist hoe langer hoe meer slachtoffers, en is vooral verlekkerd op vingers en maagdenbloed. Robert Englund (van Freddy Krueger) speelt de zwaar gehandicapte en nog zwaarder gestoorde eigenaar, een groteske karikatuur van vraatzuchtig, incestueus kapitalisme. Ted Levine (de viller uit Silence of the Lambs) is de flik die op zijn dode eentje de potsierlijke samenzwering te lijf gaat. Het enige angstaanjagende is hoe ridikuul deze prent van Tobe Hooper (The Texas Chain Saw Massacre) wel is.

– “The Mangler” van Tobe Hooper, met Robert Englund, Ted Levine, Vanessa Pike.

PATRICK DUYNSLAEGHER

Dia 1 :

Brando en Dunaway in “Don Juan DeMarco” : mirakuleus lichtvoetig.

Martine Carol en Peter Ustinov in “Lola Montez” : tragische courtisane.

TOP 10

1. The Lady from Shanghai : (1948) stilistisch delirante film noir van Orson Welles, die zelf een arme kerel vertolkt die verloren is zodra hij Rita Hayworth ziet. De finale schietpartij in het spiegelpaleis werd klassiek. (Gent, Studio Skoop)

2. Death in Venice : (1971) Dirk Bogarde vertolkt de rol van zijn leven als stervende komponist die in rottend Venetië eindeloos gefascineerd geraakt door een jongeling die het schoonheidsideaal inkarneert en dat allemaal op de plechtige tonen van Mahlers Vijfde Symfonie. Laat meesterwerk van Visconti. (Gent, Sphinx)

3. Lola Montes : (1955) tragisch verhaal van de courtisane die als circusattraktie eindigt. Inspireerde de grote Max Ophüls tot een schitterend meesterwerk van kleur, Cinemascope-kompositie en morbide romantiek. (Brussel, Ecran Total)

4. Ed Wood : ontroerend grappig meesterwerk van Tim Burton over de slechtste regisseur aller tijden.

5. The Kingdom : (1994) grimmige soap opera van Lars Von Trier over komplotten, korruptie en mysteries in een spookachtig Deens ziekenhuis. Onuitgegeven in ons land en niet te missen ! (Brussel, Ecran Total)

6. A Zed and Two Noughts : (1985) provocerende bespiegeling van super-esteet Peter Greenaway over de gruwelen van een bizarre diergaarde. (Gent, Sphinx)

7. A Short Film aboutLove : (1990) bioskoopversie van één van de sterkste delen van de Dekaloog van K. Kieslowski, een aangrijpende meditatie over de pijn en risico’s van de liefde. (Antwerpen, Cartoon’s)

8. To Live : (1994) historisch fresko over stormachtige omwentelingen in China, beleefd en gadegeslagen door een beproefde familie. Van Zhang Yimou, met Gong Li. (Antwerpen, Cartoon’s)

9. Jour de Fête : (1949) gerestaureerde versie voor ’t eerst ook in kleur van een weemoedige klassieke komedie van Jacques Tati. (Brussel, Ecran Total)

10. Don Juan DeMarco : zie bespreking.