PASSIE

De Nieuwzeelander Peter Jackson, befaamd voor zijn zombie-splatter-festijnen, gooit het met “Heavenly Creatures” over een andere boeg. Het is een verrassend gevoelige en poëtische film over een fatale vriendschap die in 1954 tot een sensationele moord leidde. Jackson vertrekt van een krimineel fait divers de beruchte Pauline Parker-Juliet Hulme-zaak maar “Heavenly Creatures” is noch een misdaadthriller, noch een dokudrama. Wat is het dan wel ? Een overrompelend inventieve film die ons meevoert met de alles verslindende passie tussen twee slimme tienermeisjes van tegengestelde komaf. De mollige en wat lompe Pauline en de hovaardige en elegante Juliet lijken helemaal niet bij elkaar te passen, maar toch worden de twee meisjes onafscheidelijke vriendinnen. Ze worden tot elkaar gedreven door een rijk fantazieleven, hun afkeer van de domheid van hun omgeving en hun dweepzucht met Mario Lanza. De regisseur duikt herhaaldelijk in hun droomwereld, een ridderlijk rijk dat ze zelf Bovovnia noemen, dat bevolkt wordt door levensgrote figuren in klei en dat ze omschrijven als een soort hemel maar dan wel zonder kristenen. Ze kunnen waan en werkelijkheid niet langer uit elkaar houden en als hun beider ouders samenspannen om een eind te maken aan hun intens geestelijke en fysieke passie, beramen de in het nauw gedreven meisjes de wrede moedermoord waarmee ze de krantenkoppen haalden.

Jackson kombineert in zijn film troebele jeugdliefde, amour fou en poëtische kitsch-musical tot een meeslepend betoverend geheel. Deze konstant geïnspireerde bespiegeling over liefde en extase, zonde en genot is beslist een van de origineelste films van de laatste tijd. De ouders blijven karikaturen we zien ze altijd door de ogen van hun kinderen maar de twee meisjes worden mede dank zij de schitterende vertolkingen van Melanie Lynskey en Kate Winslet genuanceerd geportretteerd.

* * * “Heavenly Creatures” van Peter Jackson, met Melanie Lynskey, Kate Winslet, Sarah Peirse, Diana Kent, Clive Merrison.

DEUGDEN

“Little Women” oogt als een ouderwets prentjesboek en de geschetste periode Amerika in de tweede helft van de negentiende eeuw is met zorgzame autenticiteit in beeld gezet. Maar desondanks geeft de Australische regisseuse Gillian Armstrong een onopdringerige feministische interpretatie van het vertrouwde materiaal het klassieke kinderboek van Louisa May Aclott dat al drie keer eerder werd verfilmd, meest gedenkwaardig door George Cukor in 1933. Hoewel de film wordt beheerst door het tema dat liefde en familie belangrijker zijn dan geld, is het verhaal ook een pleidooi voor vrouwelijke zelfontplooiing in een maatschappij waarin dit allesbehalve evident is.

Terwijl vader March in de Burgeroorlog vecht, moet moeder in haar eentje voor de opvoeding van de vier dochters zorgen. Niet alleen brengt ze het voor elkaar dat het gezin in moeilijke tijden weet te overleven, ze brengt haar dochters ook Victoriaanse deugden bij als onbaatzuchtigheid en solidariteit, en leert ze voor zichzelf hoge etische eisen stellen. Ondanks ruzies en rivaliteiten zorgen de zusjes voor elkaar en ook als ze door het lot zwaar op de proef worden gesteld, blijft de familie Marsh trots zijn idealen trouw. Armstrong regisseert met gevoelige maar vaste hand, wat nog het meest duidelijk blijkt in de scènes waarin Beth aan roodvonk bezwijkt : ingetogen melodrama waar je even stil van wordt.

Deze onberispelijk klassiek in beeld gebrachte film wordt prachtig vertolkt door zes begaafde aktrices (de jongste dochter wordt in de loop der jaren door twee verschillende aktrices gespeeld). In het biezonder Winona Ryder is uitmuntend als de koppige en ambitieuze Jo, door wier ogen we de meeste gebeurtenissen zien en die ook de gevoelens en ideeën van Alcott vertolkt.

Zie bespreking in Knack nr. 19.

* * “Little Women” van Gillian Armstrong, met Winona Ryder, Susan Sarandon, Trini Alvarado, Samantha Mathis, Kirsten Dunst, Claire Danes, Gabriel Byrne, Christian Bale.

KWAAD

De bijbelse gruwel-allegorie “Demon Knight” is het eerste bioskoop-afkooksel van de tv-serie “Tales of the Crypt”, gebaseerd op de heerlijk gekke E.C.-comics die in de jaren vijftig het toppunt van hun populariteit bereikten. De tv-serie werd geproduceerd door grote namen als Robert Zemeckis, Walter Hill, Joel Silver en Richard Donner. Zij zijn ook de uitvoerende producenten van deze film die ondanks het verzameld talent op de generiek echt geen uitschieter in het genre is.

De mysterieuze held van dienst is ene Brayker (William Sadler) die op de vlucht is voor zijn even raadselachtige belager men noemt hem de “Collector”, maar in feite is hij een afgezant van Satan. De twee tegenstanders symbolizeren natuurlijk de archetypische strijd tussen de krachten van Goed en Kwaad. Na een achtervolging door de woestijn, stranden ze in een godvergeten stoffig motel ; de held vindt er zijn bondgenoten onder een zootje misfits en armzalige types. Algauw barst er een bloederige strijd los tussen de menselijke wezens en de afzichtelijke demonen. Het lijkt soms heel erg op een griezel-versie van geijkte western-rituelen en belegeringen. Het krijgt allemaal ook een mystiek-erotische dimensie omdat de leider van de gedrochten, meestal de trekken aanneemt van de brutale verleider Billy Zane, een monsterachtige charmeur die de zwakke mens in bekoring brengt door hun geheime dromen en diepste verlangens tastbaar te maken. De pretentieuze kristelijke onderstroom wordt wel heel lachwekkend in de flash-backs, die ons naar het jaar 33 na Kristus katapulteren. Gelukkig wordt de onzin met kleurrijke panache geregisseerd door Ernest Dickerson, de getalenteerde fotografieleider van Spike Lee.

– “Demon Knight” van Ernest Dickerson, met Billy Zane, William Sadler, Jada Pinkett, Brenda Bakke.

VIDEO PRODUKT

De afkorting “S.F.W. ” staat voor “So Fucking What” en dat geeft meteen de toon aan van deze satirische donkere komedie. Het is ook het motto van de twintigjarige Cliff Spab (Stephen Dorff, de vijfde Beatle uit “Backbeat”), een misnoegde, onverschillige jongeling die zo uit een “Beavis and Butt-head”-cartoon komt gestapt. Samen met enkele makkers wordt hij zesendertig dagen lang door terroristen in een supermarkt gegijzeld. De gijzeling wordt met videocamera’s vastgelegd en tot in de pijnlijkste details over het hele land live uitgezonden, zodat Cliff een cult-held wordt als de beproeving die enkele van zijn kameraden niet overleven voorbij is. Zijn naam is een goed verkopend produkt geworden en iedereen slaat profijt uit zijn kalvarie. Cliff voelt zich nu de gevangene van zijn ongezonde roem en slaat op de vlucht.

De terroristen worden nooit geïdentificeerd en zijn trouwens ook van ondergeschikt belang. Het doelwit van regisseur en co-scenarist Jefery Levy is het opportunisme van de media en de waanzin van de spektakelmaatschappij waar alle middelen goed zijn om van iemand een beroemdheid te maken en waar sensationeel beeldbuis-leed tot op het bot commercieel wordt uitgebuit. Daar waar een hysterische Oliver Stone in zijn “Natural Born Killers” zijn doel grandioos voorbijschoot, is het bij Levy meermaals flink raak. Ook zijn filmstijl is jachtig modieus, maar er steekt zowel visie als kontrole achter de georkestreerde chaos. In een schokkerig, ongeduldig MTV-ritme zapt de kineast heen en weer van de akelig hippe gijzelingskrisis, naar de groteske nasleep die ons een nauwelijks vervormde spiegel voorhoudt van soortgelijke echt bestaande media-events.

“S.F.W. (Meteor Home Video).

PATRICK DUYNSLAEGHER

Lynskey en Winslet in “Heavenly Creatures” : troebele jeugdliefde.

Ryder in “Little Women” : onopdringerig feministisch.

“Demon Knight” : afgezant van Satan.

Dorff in “S.F.W. ” : gevangene van de roem.

TOP 10

1. Heavenly Creatures : zie bespreking.

2. Little Odessa : tragisch familiedrama in milieu van Russisch-joodse immigranten in New York. Indrukwekkend en beklemmend speelfilmdebuut van James Gray.

3. Through the Olive Trees : bedrieglijk simpele film-in-de-film van de grote Iraanse kineast Abbas Kiarostami, gedraaid in zijn favoriete decor, nl. de provincie die in 1989 door een verwoestende aardbeving werd getroffen.

4. Little Women : zie bespreking.

5. Mrs. Parker and the Vicious Circle : boeiend portret van de trieste koningin van de wisecrack en het aforismen spuiend klubje van de Algonquin Round Table. Jennifer Jason Leigh is prachtig als de immer ongelukkige Dorothy Parker. Van Alan Rudolph.

6. Once Were Warriors : archi-brutaal drama over huiselijk geweld in ontworteld Maori-gezin in Nieuwzeelandse stadsjungle. Imponerend vertolkt debuut van Lee Tamahori.

7. The Last Seduction : venijnige “film noir” van John Dahl, met Linda Fiorentino als harteloze “femme fatale” in het kwadraat. Biezonder grappig boosaardig.

8. Priest : kordaat, aktueel gewetensdrama van Antonia Bird over onmacht van goedmenende priester die worstelt met celibaat. Kleinschalige, alerte Britse cinema op zijn best.

9. Shallow Grave : cynische Schotse thriller over de alles verslindende gevolgen van hebzucht. Debutant Danny Boyle regisseert met panache de claustrofobische komplotten.

10. Sopyonje : allegorisch melodrama over de pansori-volksmuziek van de belangrijkste Zuidkoreaanse regisseur Im Kwon-Taek.