PARANOIDE

Hollywoods bijdrage tot het “sexual harassment”-debat is een volslagen ongeloofwaardige verfilming van de best-seller van Michael Crichton. Michael Douglas is de belaagde held uit “Disclosure”. Hij denkt in zijn computerbedrijf een promotie te krijgen, maar wordt glansrijk gepasseerd door een vroegere vriendin. Ze verleidt hem en als hij haar net voor het moment suprĆØme afwijst, beschuldigt ze hem de volgende dag van ongewenste intimiteiten.

Een moegetergde, vernederde Douglas gaat tot de tegenaanval over. Met de hulp van een advokate die in dit soort zaken van wanten weet, zal hij bewijzen dat hij niet de agressor maar het slachtoffer is.

Douglas heeft de rol van speelbal van fatale dames net een keertje te veel gespeeld (hij zou zo zoetjesaan het scenario moeten beginnen kennen). Demi Moore is totaal verkeerd gecast als de carriĆØre-feeks ; ze is ongeveer zo fataal als een brave missionarisdochter.

Als toeschouwer voel je je bedrogen, omdat de makers van deze thriller het spel vals spelen : zowat een uur lang lijkt alles om het modieuze tema van ongewenste seksuele intimiteiten te draaien, tot dit allemaal een rookgordijn blijkt te zijn. In werkelijkheid gaat het om een overname-komplot van het bedrijf, een aanzienlijk minder aantrekkelijk item, dat de makers wat minder vervelend proberen te maken door allerlei computer-intriges en een “virtual reality”-ontknoping die er met de haren is bijgesleurd.

Ondanks de onnozelheid is dit geen vrijblijvend, onschuldig vermaak : het is de paranoĆÆde fantazie van mannen met angst voor vrouwen met (meer) macht.

– “Disclosure” van Barry Levinson, met Michael Douglas, Demi Moore, Donald Sutherland, Caroline Goodall, Dennis Miller.

WEERBARSTIG

Lawrence Bender, de producer van Quentin Tarantino en Roger Avary, heeft duidelijk oog voor nieuw talent. Zo is hij ook de producer van “Fresh”, de eerste film van schrijver-regisseur Boaz Yakin en een sterk staaltje van de vitaliteit van de jonge Afro-Amerikaanse cinema. De titelheld is een jongen van twaalf die probeert te overleven in een harde kriminele onderwereld. Hij woont bij zijn tante, wordt uitgebuit door diverse drugsdealers en lijkt maar Ć©Ć©n doel te hebben in het leven : zijn junkie zuster in bescherming nemen zelfs als ze daar niet meteen om vraagt. Zijn leven is een totale chaos, tot hij zich de schaaklessen die hij van zijn vader krijgt echt ter harte neemt en uit deze discipline de strategie put om de verschillende misdaadfrakties tegen elkaar uit te spelen.

De stijl van deze kleine, weerbarstige film is resoluut anti-spectaculair, maar er gaat van dit portret van een adolescent, die met sluwe koelbloedigheid zijn lot in handen neemt, een grote kracht uit. En de kleine Sean Nelson is een echt natuurtalent : zijn roerloze vertolking blijft nog lang nazinderen.

– “Fresh” van Boaz Yakin, met Sean Nelson, Giancarlo Esposito, Samuel L. Jackson, N’Bushe Wright.

VIDEO WARMBLOEDIG

Dat er in de videosektor zeer slordig met feiten wordt omgesprongen, blijkt andermaal uit de manier waarop men “Household Saints” probeert aan de man te brengen. “Van de regisseur van The Silence of the Lambs, ” prijkt op de videocassette. Terwijl Jonathan Demme deze prent van Nancy Savoca alleen maar produceerde, en daar zeker niet fier moet op zijn.

“Household Saints” is een mierzoete familiekroniek die drie generaties omspant en speelt in de Newyorkse wijk Little Italy. De lokatie bepaalt meteen de ingrediĆ«nten van deze onverteerbare minestrone : bijgelovige schoonmamma’s en transpirerende slagers in onderlijfjes, kwezelachtigheid en warmbloedige sentimenten, mirakels en vervloekingen, Italiaanse keukenrecepten en Puccini-obsessies.

Tracey Ullman, Vincent D’Onofrio en Lili Taylor verkwanselen hun talent in deze poel van clichĆ©s.

– “Household Saints” (Meteor Home Video).

Nelson en Jackson in “Fresh” : natuurtalent.

Douglas en Moore in “Disclosure” : ongewenste intimiteiten.

BRUSSELS FILMFEEST

Meryl Streep die denkt dat ze Harrison Ford is ; Robert De Niro die denkt te kunnen regisseren en nog gelijk krijgt ook, Arnold Schwarzenegger die zwanger geraakt en zijn vrouwelijke kanten ontdekt ; Anthony Hopkins die geobsedeerd is door het toedienen van lavementen ; een man die dingen doet met zijn zeug die niet meteen met de gezonde boerenbuiten geassocieerd worden.

De films in kwestie (respektievelijk “The River Wild”, “A Bronx Tale”, “Junior”, “The Road to Welville” en “Vase de Noces”) staan allemaal op het programma van het 22ste FILMfestival van Brussel dat van 18 tot 28 januari wordt georganizeerd. De eerste vier titels komen uit het hoofdprogramma, de laatste uit een uitgebreide sektie vaderlandse produkties, geselekteerd door de gevierde pionier Henri Storck.

Hollywood Ć©n Frankrijk we zijn niet voor niets in Brussel zijn het best vertegenwoordigd in de OfficiĆ«le Selektie die daarnaast ook werk biedt uit China (“The Story of Xinghua” en “Pan Yulliang the Haunted Soul of a Woman Artist” met Gong Li), IndiĆ« (met “Bandit Queen”, de omstreden film over een legendarische bendeleidster) en Iran (“Au Travers des Oliviers” van de grote Abbas Kiarostami). Blikvangers zijn verder het Albert Finney-recital “The Browning Version” van Mike Figgis en “Vanya on 42nd Street”, de vernuftige Tsjechov-adaptatie van Lous Malle. In de kategorie “van de doden niets dan goed” is er de speelse “Wittgenstein”-biografie van Derek Jarman en de herontdekking van een van de sterkste films van Fassbinder, “Martha”.

De viering van een eeuw film levert een paar aardige bijprogramma’s op. “Remake en adaptaties” toont een van de geliefkoosde aktiviteiten van het bedrijf : films opnieuw maken. De retrospektieve “Les Films de la Losange” zet Ć©Ć©n van de invloedrijkste Franse produktiemaatschappijen in het zonnetje. In het Euro-Panorama is het de beurt aan debuterende Franse regisseurs. Philippe Noiret, klaarblijkelijk een abonnee van dit festival, krijgt naast de vertoning van zijn nieuwste film “Le Roi de Paris” een hommage in het Filmmuseum.

Behalve het filmaanbod zijn er tal van aktiviteiten : tentoonstellingen (strips van Philippe Berthet en Dominique David ; de MGM-fotograaf Clarence Sinclair Bull ; foto’s van verboden films) ; een filmbeurs ; debatten en een feestnacht.

De films worden vertoond in het Paleis voor Congressen, in het Paleis voor Schone Kunsten, in het Filmmuseum en in de Mirano Continental.

– Info : (0900) 10.007.

Streep in “The River Wild” : Meryl in aktie.

TOP 10 VIDEO

Een selektie van de beste videocassettes van de maand. (H= huurvideo ; K= koopvideo).

1. Bonnie and Clyde : deze schokkende, lyrisch-poƫtische ballade uit 1967 over de tribulaties van de legendarische jaren dertig outlaws, blijft een mijlpaal uit de Amerikaanse gangsterfilm. Het finale bloedballet maakte geschiedenis. Met Warren Beatty en Faye Dunaway. Regie : Arthur Penn. (K ; Warner Home Video)

2. Short Cuts : Robert Altman transponeert de verhalen van Raymond Carver naar de anonieme suburbs van een apocalyptisch Los Angeles bevolkt door dromers, neuroten en verliezers. Bitter, troosteloos en grappig tegelijk. (H ; Warner Home Video)

3. Teorema : Pier Paolo Pasolini’s beroemde marxistische allegorie uit 1968 waarin mysterieuze engel Terence Stamp alle leden van een Milanees bourgeoisgezin verleidt en met hun diepste zelf konfronteert. Subliem voor de Ć©Ć©n, ridikuul voor de ander. (K ; C-Sales)

4. Time Bandits : (1981) fabelachtig extravagant avontuur van Terry Gilliam waarin een bengel door de tijd reist en er allerlei legendarische en historische figuren ontmoet. Een festijn van surrealistische vondsten. (K ; Video Sales)

5. The History of Warner Bros. Studio : Clint Eastwood, Barbra Streisand en Steven Spielberg zijn onze gids bij deze wandeling door de geschiedenis van de kloeke Hollywoodstudio. Met een schat aan zeldzaam archiefmateriaal. (K ; Warner Home Video)

6. Kika : Pedro Almodovars barokke satire van de spektakelmaatschappij, met Victoria Abril als de door Jean-Paul Gaultier uitgedoste robot-presentatrice van een “reality show”. (H ; The Collection)

7. Das Boot : het claustrofobisch U-boot-epos van Wolfgang Petersen is nu ook beschikbaar in de niet ingekorte originele Duitse versie. (H en K ; Video Sales)

8. Four Weddings and a Funeral : deze kleine en niet eens zo biezondere romantische komedie maakte een superster van de slaperige Hugh Grant en groeide snel uit tot de populairste Britse film aller tijden. (H ; Meteor Home Video)

9. Mr. Jones : Mike Figgis’ portret van een manisch depressief man werd door de studio verminkt, al blijft de vertolking van Richard Gere (ook producer) stevig overeind. (H ; Columbia Tristar Home Video)

10. Gettysburg : metikuleuze rekonstruktie van de beslissende slag in de Amerikaanse burgeroorlog. Zowel formaat, lengte (meer dan vier uur) als didaktische toon komen beter tot hun recht op televisie. Deze Ted Turner-produktie (voor TNT) was in de eerste plaats ook bedoeld voor het kleine scherm. (H ; Warner Home Video)

PATRICK DUYNSLAEGHER

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content