Wat is er leuker dan met je gasten op een warme zomeravond feesten op het dakterras? Enkele glazen frisse wijn, een paar zomerse slaatjes en sandwiches, en pas kaarslicht en lamswollen truien als het donker is.

Het kan heel eenvoudig blijven. Voor een leuk dakfeestje zijn vooral een goed humeur en dito weer belangrijk. Op het menu enkele makkelijk doenbare en lekkere gerechtjes die het liefst uit het vuistje worden gegeten en voor de rest aangenaam gezelschap.

Omdat de klemtoon ligt op gezelligheid, koos het gezelschap voor een zestal kleine gerechtjes die in een uur tijd klaar zijn: gazpacho, een slaatje van artisjok en gerookte eendenborst, sandwiches met verse zalm en gebakken kipfilet, pasta met schelpjes en als toetje een bakbanaantje met kokossaus en chocolade. In het glas komen de hele avond zomerse Spaanse wijnen. Het aperitief bestaat uit Cava, de Spaanse variant van champagne, en Fino-sherry. Een assortimentje van zwarte en groene olijven moet de honger opwekken.

Als starter wordt gazpacho geserveerd. De koude soep komt in een grote serveerkom op tafel – met apart een garnituur van ansjovisfilets, komkommerblokjes en halve gekookte kwarteleitjes – en werd twee uur van tevoren gemaakt volgens een modern Spaans recept. De tomaten worden niet gemarineerd en er wordt ook geen paprika in de soep verwerkt. De smaakmakers zijn witte wijnazijn, suiker, olijfolie van een goede kwaliteit en truffelolie. De kunst is om het juiste evenwicht te vinden tussen het zoete van de suiker en de zuren van de tomaten en de azijn. Natuurlijk zorgt de truffelolie voor een uitgesproken smaak, zeker in het begin. Na een tweetal uurtjes in de ijskast is die echter mooi versmolten met de aroma’s van de tomaten. De koude en de zuren zorgen zelf voor de marinade.

Na de gazpacho worden het slaatje en de sandwiches op tafel gezet. Voor het slaatje komt eerst gespoelde zomerpostelein op een grote schaal. Daarop worden gekookte artisjokblaadjes, plakjes gerookte eendenborst, geroosterde amandelen en schijfjes witte perzik verdeeld. Voor de sandwiches wordt gesneden wit en bruin brood ontdaan van de korsten en in twee lagen belegd met nu eens verse zalm, gedroogde rauwe ham, jonge spinazie en een dressing van yoghurt met bieslook en dan weer gegrilde rode paprika, mozzarella, raketsla, kipfilet en pesto. “De smaak van de zalm met de ham lijkt wat op die van oesters”, vindt een van de gasten. “Fris, lichtjes ziltig en lekker nat.” In deze combinatie werd voor bruin brood gekozen, omdat het structuur geeft aan de bereiding. Zalm en ham zijn immers niet knapperig. In het glas komt naar keuze gekoelde witte of rode wijn en rosé.

De pasta met schelpjes wordt in drie stappen klaargemaakt. De pasta wordt apart gekookt en de schelpjes worden eerst gestoomd in wat water en witte wijn. Als alle schelpen open zijn, wordt het kookvocht gezeefd en opnieuw bij de schelpen gedaan, samen met de rest van de ingrediënten. Zo is al het zand verwijderd en dat is belangrijk, zeker wanneer je grote schelpen bereidt.

Wanneer het buiten schemert en de temperatuur daalt, worden de truien aangetrokken en de fakkels aangestoken. Het warme nagerechtje is vlug gemaakt. Iedereen krijgt twee in boter gebakken bakbanaantjes met fijngehakte geroosterde hazelnoten en saus van kokosmelk. De saus is een variant van de klassieke Engelse saus, bereid met kokosmelk in plaats van gewone koemelk en zonder vanillestokje. “Dat hoeft niet, want de kokosmelk is aromatisch genoeg”, vertelt de kok van dienst. “Voor de rest is de bereiding dezelfde.” In het fakkellicht smult iedereen van het exotisch nagerechtje en nadien ruimt het gezelschap voldaan de tafels af. Binnen worden als afsluiter van de avond een glaasje likeur en een kop koffie gedronken. Meer moet dat niet zijn.

Spanje in het glas

Alle geschonken wijnen waren zomers, fris en Spaans. Ze zijn te koop bij wijnhandel La Buena Vida in Oud-Turnhout ( Tel. 014-45 13 03).

Gutiérrez Colosía Fino, D.O. Jerez: een Fino-sherry van een oud huis dat in 1838 werd opgericht. Door de uitzonderlijke ligging aan de oevers van de Guadelete kan de flor de velo, de kleine paddestoel die onmisbaar is bij de ontwikkeling van de typische sherrysmaak, zich goed ontwikkelen in de vaten. Het resultaat zijn fruitige en delicate wijnen. Deze sherry heeft een bleekgele kleur en een vrij ziltige geur van petroleum, gegrild fruit en bloemen. Zijn smaak is gevuld en evenwichtig maar vrij alcoholisch, met opnieuw toetsen van bloemen en gegrild fruit. (194 fr. voor 37,5 cl).

Albet i Noya, Cava Brut Nature Reserva 1997: onder de overkoepelende benaming Cava, die zich uitstrekt over verscheidene Spaanse regio’s, wordt de Spaanse variant van champagne gemaakt. Het domein Albet i Noya is een verhaal apart. Het was een van de eerste bodega’s die overschakelde op de productie van ecologische wijnen (zowel mousserende en witte als rosé en rode). Tegenwoordig horen deze wijnen bij de top in de herkomstbenaming Penedès. De geproefde Cava is fris en zuiver. Hij ruikt naar groene appel en blank bessenfruit, zijn smaak is fruitig, kruidig en vrij droog. (466 fr.).

Viña Mein Blanco 1999, D.O. Ribeiro: een witte wijn, gemaakt van de lokale druivensoorten treixadura, godello, loureira, torrontès en albariño en afkomstig uit Ribeiro, de oudste herkomstbenaming in het noordwesten van Spanje. Bij het uitschenken vertoont de wijn een lichte pareling. Zijn geur doet denken aan citrusfruit en kruiden, zijn smaak is fris maar toch wat ontgoochelend vlak en onpersoonlijk. Misschien lekkerder bij pikante en oosterse visgerechten? (387 fr.).

Augustus Cabernet Sauvignon Rosé 1999, D.O. Penedès: het domein waar deze rosé wordt gemaakt, wordt gerund door Josep Puig, de vroegere grote man bij Torres. Voor zijn vroegere werkgever startte hij zelfs een nieuw domein op in Chili. Door zijn jarenlange ervaring met Franse druivensoorten (vooral cabernet sauvignon en chardonnay) in Chili, plantte hij in de jaren ’80 cabernet sauvignon aan in zijn eigen wijngaarden. Met succes, want de geproefde rosé – voor 100 procent gemaakt van deze druivensoort – heeft een dieprode, geconcentreerde kleur, een aangename intense geur van rijp rood fruit en dito smaak. Dit is meer dan een zomerse dorstlesser of een flets roseetje! (282 fr.).

Giné Giné 1998, D.O. Priorat Priorat: is de jongste ster aan het Spaanse wijnfirmament. De regio, ver weg in de onherbergzame heuvels van Tarragona, was vroeger de armste streek van Catalunya, maar doet het nu bijzonder goed. De prijzen van de wijngaarden zijn in amper vijf jaar tijd vertienvoudigd. Door het onherbergzaam karakter van het gebied en de dubbelgeplooide leisteen in de bodem moeten de wortels van de druivenstokken hier zeer diep op zoek naar voedsel, tot 15 meter diep. Het resultaat zijn terroir-wijnen met flink wat minerale toetsen. De Giné Giné is een rode wijn, afkomstig van 50 procent garnacha– en 50 procent cariñena-druivenstokken van meer dan 50 jaar oud. Hij heeft een complexe geur en een vrij krachtige maar evenwichtige smaak van cassis, zwarte kersen en kruiden. De minerale toets zorgt voor finesse. (369 fr.)

Deze reportage kwam tot stand in samenwerking met Habitat Antwerpen, ISPC Gent en La Buena Vida.

Filip Verheyden / Foto’s Tony Le Duc