Het lijkt een persiflage op de Belgische politiek van enkele jaren geleden: de Vlaming D’Haene restaureert op ingenieuze wijze en met gevoel voor evenwicht een huis uit de Federal Period. Maar de woning bestaat echt, in downtown New York.

Hilde Bouchez / Foto’s Verne

R eid Williams (31) groeide op in Palo Alto, Californië, en kwam negen jaar geleden aan in New York. Na vijf jaar vond hij een onderkomen waarin hij zich onmiddellijk thuis voelde. “Dit is een typisch townhouse van de middenklasse. Het is gebouwd in 1830 en stamt dus uit de zogenaamde Federal Period, een tijdvak waarin een typische Amerikaanse bouwstijl overheerste die gekenmerkt wordt door simpele klare lijnen, soberheid en rust.” Op het moment dat Reid het huis kocht, was het al grotendeels gerestaureerd, zonder dat er aan de oorspronkelijke stijl geraakt was. Reid wou voortborduren op dat patroon. “De woning was als een tabula rasa waarmee ik in principe verschillende kanten uit kon. Ik wou echter de puurhuid ervan zoveel mogelijk behouden, met hier en daar een vernieuwend accent.” Hij sprak met vijftien binnenhuisarchitecten, uiteindelijk koos hij de in New York wonende Vlaming Francis D’Haene.

D’Haene woont en werkt al tien jaar in New York, hij importeert er de meubelen van Bulo en heeft een eigen designstudio. Reid: “De meesten wilden per se hun eigen stempel op het interieur drukken, en dat stootte me net af. Francis begreep meteen dat ik het huis zoveel mogelijk in zijn oorspronkelijke staat wilde behouden, het klikte gewoon.” Er werd een paar dingen gewijzigd aan de indeling van de ruimten, maar op een zodanig ingenieuze manier dat het gevoel van harmonie nergens verstoord wordt. D’Haene: “Ik doe niet zoveel interieurs, misschien daarom dat ik niet echt de nood voel om mijn stempel te drukken op de inrichting van een huis. De ingrijpendste verandering is alvast volledig onzichtbaar: de houten steunbalken zijn overal vervangen door een stalen structuur.”

Op de benedenverdieping werden de eetkamer en de living met elkaar verbonden door een doorgang. D’Haene: “De badkamer die beide kamers verbond, hebben we vervangen door een klein gangetje met een wc.” De tweede belangrijke ingreep betrof de keuken, achteraan op de benedenverdieping, op het niveau van de eet- en leefkamer. Die werd simpelweg gesloopt en een nieuwe werd gebouwd op het niveau van het terras, iets hoger dan de gelijkvloerse kamers. Reid: “Bij het slopen ontdekten we onder de pleisterlagen van het plafond hele mooie bakstenen. Daarmee hebben we het plafond van de nieuwe keuken gemaakt.” Doordat die ruimte op dezelfde hoogte als het terras is gebracht, werd de buitensfeer binnengebracht.

D’Haene: “Reid was bereid de federale bouwstijl te verlaten op twee plaatsen: in de keuken en in de badkamer, daar kon ik mezelf uitdrukken.” De keuken is ingericht met modern, donker meubilair. De badkamer bevindt zich op de eerste verdieping, tussen de werkkamer en de slaapkamer. Een deur in de slaapkamer leidt je eerst naar de typische Amerikaanse wardrobe van Reid. Van die kleerkast geeft een schuifdeur uit op de minimalistische, moderne badkamer in hout en glas. De inrichting van de badkamer verschilt in grote mate van die van de rest van de kamers, maar dat is niet storend omdat je twee deuren moet openen om erin te kijken. Prettige bijkomstigheid is dat de ‘weggestoken’ plaats een hoog cocoongehalte heeft.

De meubelen en ornamenten in het huis reflecteren Reids brede, eclectische smaak. In de eetkamer hangt een enorme antieke kroonluchter, afkomstig uit een vrijmetselaarstempel. Moderne, sobere meubelen worden er afgewisseld met voorwerpen uit Azië. Er is de antieke spiegel uit Goa en er zijn de oude lederen schommelzetels waarin ooit een Chinese plattelandsfamilie moet hebben gezeten. “Ik heb een voorliefde voor Aziatische kunst en meubelen. Eén van mijn meest gekoesterde bezittingen is een antiek Chinees koffertje, ik heb het een ereplaats gegeven in mijn boekenrek in de bibliotheek.”

In die bibliotheek vinden we bijzonder veel boeken over Azië terug. Informatieve reis- en fotoboeken, maar ook Feng Shui for the garden. Zoals wel meer hardwerkende New Yorkers heeft Reid behoefte aan een zekere spirituele dimensie in zijn leven. “Ik ben spiritueel, maar probeer daarin niet gratuit te zijn. De meeste voldoening haal ik trouwens uit mijn sociaal engagement. Van beroep ben ik money manager, ik investeer andermans geld op de beurs. Maar daarnaast run ik ook een vzw die opkomt voor de rechten van homoseksuele jongeren in ontwikkelingslanden.”

Vanachter zijn werktafel, een Belgische bureau uit de jaren dertig, en vanaf zijn Corbusier-stoel volgt Reid de laatste beursberichten op een reuzentelevisie. Opvallende eclectische accenten in zijn sobere bureau zijn het vloerkleed uit Oezbekistan en de Afrikaanse salontafel. Naast de werkkamer ligt Reids slaapkamer. Hij slaapt er in een erg hoog en groot bed uit Kenia. “Ik wil nooit meer weg uit dit huis. Het is ruim, heeft rustgevende vibes en ik word er omringd door objecten die mijn smaak en levensvisie weerspiegelen. Dit is mijn thuis.”