Binnenkort beginnen we bij Weekend op mijn vraag met een experiment: Fashion Friday. Niet omdat ik vind dat mijn collega’s niet goed gekleed gaan, maar omdat ik in de eerste plaats mezelf wat vaker wil ‘optutten’ en hoop dat zij daarin meegaan. Eén keer per maand – laten we ook niet te hard van stapel lopen – wil ik op vrijdag een kwartier extra uittrekken om me klaar te maken en een tikje verder te gaan dan ik elke dag doe. Fashion Friday klinkt bovendien leuk. Er is gemakkelijk een hashtag van te maken. En het zou een waardige tegenhanger kunnen zijn voor het bekende Casual Friday, een trend ontstaan in de jaren negentig die werknemers toelaat op vrijdag losser gekleed naar kantoor te komen. Een trend die vandaag hopeloos gedateerd lijkt. Tenzij je in een sector als de bankwereld werkt, is elke dag Casual Friday. We kleden ons namelijk almaar minder op. Waarom?
Tenzij je in de bankwereld werkt, is elke dag Casual Friday. We kleden ons almaar minder op
De excuses die ik zelf het meest gebruik zijn tijdsgebrek en comfort. Gewezen Apple-baas Steve Jobs had in zijn kleerkast alleen jeansbroeken en zwarte rolkraagtruien liggen om geen tijd te verliezen met het kiezen van zijn kledij. Ik run geen multinational, maar moet ’s ochtends naast mezelf ook een anderhalfjarige wassen, aankleden en eten geven. Toch ook een opdracht waarvoor leadership skills en timemanagement nodig zijn. Nadat ik mijn zoon heb afgezet, spring ik op de fiets naar het station om de trein te nemen. Mijn stijl is dan ook het best te omschrijven als ‘het uniform van de pendelaar’: jeans, sneakers en een truitje. Op de dagen dat ik een afspraak heb, stift ik onderweg mijn lippen.
Ik durf te wedden dat Donatella Versace (p.78) nog liever een brunette zou worden dan zo buiten te komen. Zij noemde platte schoenen onlangs de ergste modetrend van het moment en de terugkeer van het minimalisme haar grootste nachtmerrie.
Naast tijd en gemak, is er nog een reden waarom we ons graag casual kleden: er is niks zo hip als thuiszitten in pyjama. “Tot drie decennia geleden waren onze levens ingedeeld in vakjes”, zegt collega Nathalie Le Blanc (p.48). “Werk, vrije tijd, thuis. Je koos andere kleding voor kantoor dan voor een middagje shoppen, een avond naar de film of eentje voor televisie.” Dat onderscheid bestaat niet meer. Meer zelfs, werkkleren waarmee je tussen de middag ook snel even een yoga-sessie kunt doen, waren nog nooit zo populair. Er is al helemaal geen verschil meer tussen dagelijkse en wat ooit ‘zondagse’ kleren waren. Om de simpele reden dat onze zondag er vandaag heel anders uitziet dan pakweg vijftig jaar geleden. We gaan niet meer naar de kerk, de plek bij uitstek om te kijken wie er goed uitzag en wie niet. Dat doen we nu vanuit onze luie zetel, op Facebook.
Het lijkt de laatste jaren ook bon ton om je bewust te casual te kleden. Mensen die zich niet ‘opkleden’, lijken tegenover wie wel zijn best deed een statement te maken over hun sociale status. Alsof ze er thuis zijn, met hun jeans en sneakers in de opera. Voor hen is speciaal heel gewoon, en dat maakt hen weer bijzonder.
We besteden vandaag bijna evenveel tijd op het werk als thuis. Maar wil dat ook zeggen dat we ons op het werk mogen kleden alsof we thuis op de bank zitten? Ik ga ten minste één vrijdag per maand proberen van niet. We beginnen op de eerste vrijdag van de volgende maand. Wie doet mee? #fashionfriday
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
