:: Reacties : tessa.vermeiren@knack.be

:: www.weekend.be

Op de site van Weekend Knack

ontdekt u wat u op tafel kunt zetten,

waar u uw vakantie kunt doorbrengen,

wat u in uw kleerkast moet hebben,

hoe u uw huis renoveert…

En u kunt er ook uw mening kwijt.

De trivialiteit van het nieuws : Tony Blair besteedde vorig jaar een kleine 2000 Britse pond aan cosmetica en persoonlijke make-up artists, die er moeten voor zorgen dat hij er goed uitziet als hij op het scherm komt. Terwijl de gemiddelde Britse vrouw slechts zo’n 195 pond per jaar uitgeeft voor hetzelfde doel. Dat bericht verscheen in de kranten van Albion de maandag na de tweede reeks bomaanslagen in Londen. De Brit mag vooral niet denken dat zijn eerste minister de problemen niet aankan. Blair wil jong en strong overkomen, niet afgepeigerd en bleekjes, opgevreten door de zenuwen. Over de groeiende dreiging, maar ook over ‘kleine’ zorgen, zoals zijn zoon die nu alweer een verkeersongeluk veroorzaakte. Of zijn vrouw die tegen een veel te hoog honorarium graag haar gezicht en intellect leent voor de ‘goede’ zaak en moet afhaken als dat uitlekt. Of over de kritiek op zijn luxueuze gezinsvakanties op kosten van niet altijd zo koosjere weldoeners. Een premier moet onverstoorbaar zijn of dat althans toch lijken. Te allen tijde de man blijven die het goede voorbeeld geeft en doorgaat met business as usual.

Zo’n Blair is een rolmodel voor veel mensen met professionele verantwoordelijkheid. De stiff upper lip als levenswijze. Als vervanging voor menselijkheid. Op den duur ben je maar zo goed meer als je imago, bedacht door spin doctors of coaches. Wie publiekelijk een barstje vertoont, ziet zijn geloofwaardigheid en zijn marktwaarde dalen.

Achter al die glimmende gevels, die strak worden gehouden in het onverbiddelijke schema van meedraaien en presteren, van alles aankunnen, achter het aangeleerde perfectionisme broeit wel onrust en gapen afgronden. Steeds meer mensen voelen de behoefte om – voor even of voor langer – uit de race te stappen. Als je op Google het woord ‘retraite’ intikt, krijg je in het Nederlands alleen al 6920 referenties.

Alles, letterlijk alles is daar te vinden : van verblijven geïnspireerd door de spiritualiteit van Franciscus of van de jezuïetenorde, tot iedere mogelijke vorm van boeddhistische, yoga- en andere oosterse retraites. Er zijn specifieke sessies voor vrouwen en stille verblijven voor leidinggevenden. “Het effect van een sabbatical year in twee weken” is ongeveer de strafste belofte die in deze sector wordt aangeboden. “Aandacht voor jezelf” is een vaak gebruikte slogan.

Het is overduidelijk : er bestaat een huizenhoge nood aan bezinning, aan stilte, aan nadenken, aan even weg zijn van alles. Op die groeiende behoefte van de hectisch levende mens groeit een omvangrijke, totaal ongecontroleerde handel van vaak goed bedoelende, soms ernstige en dikwijls charlataneske goeroes. Een verblijf van een paar weken, ver weg van het dolle leven, kost algauw een flinke duit. Er gedijt ook een specifiek, wollig taalgebruik dat bij mensen het gevoel moet oproepen dat de bekommernis om hun precaire mentale welzijn groot is. Een taal die in schril contrast staat met de kille zakelijkheid van die in het beroepsleven of met de codetaal die tegenwoordig pasmunt is in gezinnen met tijdsgebrek, waar boodschappen via sms en e-mail worden doorgegeven, of op post-its.

Op eilanden die een magische kracht wordt toegemeten en op inderhaast gerestaureerde landgoederen in zonnige streken worden verdrongen behoeften plots uit de kelders van gestreste levens bovengehaald. Met plezier telt de gast, die anders graag in een vijfsterrenhotel logeert, veel geld neer om in primitieve omstandigheden geestelijk verwend en soms zelfs gekastijd te worden. Voor zijn gezondheid is hij bereid om een karig dieet of een sappenkuur te ondergaan. En hij of zij wil vooral doodgraag geloven dat het allemaal voor de goede zaak is, zo’n alternatieve vakantie.

Of de illusie van verworven rust langer standhoudt dan een paar weken ? Waarschijnlijk niet. Maar dan zijn er nog altijd de trucs à la Blair om de barstjes in de façade weg te poetsen. Zo goed mogelijk toch.

TESSA VERMEIREN