Een oud fabriekscomplex in Brussel werd verbouwd tot woningen en kantoren. Een appartement in het vroegere huis van de eigenaar combineert een moderne, rustgevende stijl met

de grandeur van weleer. Art deco

en design gaan hand in hand.

In het Quartier Maritime, vlak bij Tour & Taxis in het centrum van de hoofdstad, ligt in een rustige straat een verrassend loftcomplex. “Laboratoriummateriaal, daar draaide het jaren geleden allemaal om”, legt Bart America van Architectslab uit. Samen met twee collega’s nam hij dit pand onder handen. “Vanaf 1923 produceerde Pyrex, bekend om zijn ovenschotels, hier glazen pipetbuisjes en erlen-meyers. In de jaren veertig verhuisde het bedrijf naar de Verenigde Staten en de grote hangars werden vanaf dan tot 2002 gebruikt als opslagplaats voor groenten en fruit.” Daarna maakten de fabrieksruimten plaats voor tien lofts. In de oorspronkelijke woonst van de eigenaar, een herenwoning vooraan in het complex, werden nog eens drie appartementen ondergebracht. De bewoners vormen een heterogene mix. Jonge gezinnen, koppels en singles, Belgen en buitenlanders vonden de weg naar hier.

“Ik was onmiddellijk verkocht”, zegt Mieke Hesemans, bewoonster van één van de drie appartementen. “Jarenlang reisde ik voor mijn job de wereld rond, en toen ik mij weer definitief in België wou vestigen, lonkte een slaapplek bij mijn ouders niet onmiddellijk. Wat ik hier zo bijzonder vind ? De mooie mix : strak en toch die huiselijke, gezellige sfeer.” Voor een loft is Mieke niet te vinden. Te koel en te steriel. “Dit appartement straalt rust uit. Het is er licht en ruim, kenmerken die je ook bij een loft terugvindt. Maar ik hou van afzonderlijke vertrekken, waar je een deur achter je kunt dichtdoen.” Mieke werkt hier ook. Voor haar bedrijfje ToBreakFree, een onlinehotelreservatieplatform, kruipt ze elke morgen achter haar laptop in haar bureau, grenzend aan de woonkamer. “In drukke periodes is het dan een luxe om de deur dicht te doen, en mij in mijn keuken of slaapkamer terug te trekken om het werk even helemaal los te laten.”

Sfeervol en authentiek

“In tegenstelling tot de strakke, moderne lofts wilden we in de appartementen bewust de sfeer en het authentieke van het herenhuis behouden”, zegt de architect. “Het zou zonde zijn om geen rekening te houden met de bestaande art-deco-elementen.” De typische tussenmuren in de vorm van een boog, de hoge plafonds, de rozetten, de kroonlijsten en de oorspronkelijke verwarmingselementen, het werd allemaal behouden. En in de badkamer koos de architect voor Parijse zwart-witte metrotegeltjes, een stijlvolle knipoog naar diezelfde art-decoperiode. Bijzonder blij waren ze met de ontdekking van de oorspronkelijke plankenvloer. Deze mooie blikvanger in eik met kleine stukjes tropisch hardhout lag verstopt onder een dik, vastgekleefd tapijt.

Grote verbouwingswerken werden er niet uitgevoerd. Op elke verdieping is er wel maar één toegang naar elk appartement. “Dat betekende dat we een aantal deuren moesten dichtmetselen en dat we in elk appartement tussen sommige kamers een extra deuropening moesten maken. Zodat de bewoners het volledige appartement kunnen doorlopen, zonder de hal te doorkruisen”, legt Bart America uit.

Behalve over de opfrissingswerken aan het pand dacht het architectenteam ook na over het kleurgebruik en de materiaalkeuze. Op de muren kwamen warme mokkatinten. In de slaapkamer en de keuken vallen de verlichtingselementen onmiddellijk op. “Deze ruimtes vragen om bijzondere accenten”, verklaart de architect heel eenvoudig. In de keuken werd een kastenwand met zitbank op maat gemaakt in donker hout. Het resultaat is een strakke, maar toch warme en erg stijlvolle combinatie met de mooie houten vloer.

Puntje van kritiek

“Een minpuntje vind ik de ligging van de slaapkamer”, meent Mieke. “Die grenst met twee hoge deuren aan de keuken. Etensgeuren in je slaapkamer, dat is niet zo aangenaam.” Toch zet ze heel vaak de hoge tussendeuren open, omwille van de mooie lichtinval en het ruimtegevoel dat je zo creëert. De donkerbruine scheidingswand achter het hoofdeinde van het bed, in dezelfde kleur als de keukenelementen, zorgt ervoor dat de privacy van de slaapkamer toch gewaarborgd blijft.

Omdat het appartement instapklaar was, nam Mieke enkel het uitkiezen van de meubels voor haar rekening. En hiervoor kreeg ze hulp van binnenhuisarchitect Benoit Vliegen. “De schaarse meubels die ik had, stonden in een opslagplaats en dateerden uit mijn studentenperiode”, zegt Mieke. “Die ‘kotmeubeltjes’ heb ik nooit meeverhuisd. Emotionele waarde hechtte ik er toch niet aan. Integendeel, het was een luxe om helemaal van nul te starten en meubels uit te kiezen die hier tot hun recht komen.” Maar de tastbare herinneringen aan haar verre reizen, zoals een Afrikaans beeldje en masker, kregen wel een plaats.

“Ik verbaas me er elke keer weer over hoe stil het hier is”, zegt Mieke. “We wonen midden in het centrum, maar via de achterkant van het gebouwencomplex stap je binnen in een oase van rust.” De verschillende lofts en de herenwoning worden van elkaar gescheiden, maar ook verbonden, met kleine patio’s of binnentuintjes met buxus en rozenstruiken, en een strak pad met grove kiezel. Het buitenzwembad met watervalpartij, waar alle bewoners gebruik van mogen maken, zorgt dag en nacht voor rustgevend, kabbelend water. En op het grote dakterras met buitendouche en een barbecue kunnen de bewoners tot diep in de nacht feestjes geven of gewoon genieten van Brussels by night. “Hier wonen is elke dag een beetje vakantie”, meent Mieke. En we geloven haar graag.

Door Annelies Ryckaert . Foto’s Tim Van de Velde