Nog even en u kan weer tv kijken zonder het gevaar meegesleurd te worden door een pakkende bevalling of, godbetert, een stoet Belgische para’s.

VTM mag dan nog programma’s plannen waarbij moeders van gezin wisselen ( Mama Mia !), landbouwers naar een echtgenote ploegen ( Boer zkt. Vrouw) of ouders hun dochter een date bezorgen ( DochterLief), reality-tv loopt op zijn laatste benen. Niet omdat het Vlaamse rariteitenkabinet is opgebruikt of omdat Jan Verheyen en Bert Geenen, de nieuwe programmadirecteurs van VTM, de jacht hebben geopend op creatieve durvers. Nee, het publiek is het genre gewoon zat. Docusoaps als Het leven zoals het is, Witte Raven, Zuidstation en De Bevalling ( VT4) lijden aan repetititis, net als de wannabe’s in Olivier de Rijke, Idool, Bachelor en het ter ziele gedragen Big Brother. Reality-tv, ooit voorgesteld als dé manier om 18- tot 49-jarige kijkers te lokken – voor adverteerders de interessantste doelgroep – scoort slecht inzake repeat value : het succes valt moeilijk seizoenenlang vol te houden, herhalingen scoren al helemaal niet en dus is het rendement van de aankooprechten en de opstartkosten beperkt. In het buitenland blijft men niet bij de pakken zitten : de Franse openbare omroep investeert in documentaires, terwijl de Italianen uitpakken met kostuumdrama. Net zoals vele Amerikaanse en Europese tegenhangers rekenen de Vlaamse zenders echter vooral op comedy en spelletjes. Zo plaatste VTM het dagelijkse spelprogramma Safe tegenover Blokken van het openbare pretnet. Bovendien presenteert Jo De Poorter weldra, ook op VTM , de in Nederland gelauwerde quiz Kopspijkers. Betty’s en Spillie’s in spe moeten dus dringend hun spelvaardigheden opschroeven, of hun zienerskwaliteiten ontwikkelen. Op de jongste MIP-TV in Cannes, Europa’s belangrijkste programmabeurs, waren occulte formats immers dé verrassing : programma’s waarbij paranormale experts de politie helpen bij moordzaken of talkshows waarin gasten onder hypnose trauma’s opdiepen. BBC2 werkt met de Britse politie dan weer aan The Interrogators. Daarin moeten kandidaten tijdens urenlange ondervraging blijk geven van psychologische vasthoudendheid en strijken ze in het beste geval de geheimgehouden buit op. Of u wordt gewoon homo. Onze buren bij TF1 kochten bij NBC alvast twee nichterige formats : in Queer Eye for the Straight Guy restylen vijf homo’s een van smaak gespeende hetero, terwijl het er in Boy Meets Boy op aankomt de juiste date te vinden in een groep met vooral heteromannen. Weet iemand waar Bart Kaell uithangt ?

Tekst Wim Denolf