Keuken : 7 i Decor : 7,5 i Comfort : 7 i service : 6,5 i Prijs/kwaliteit geproefd menu : 7

Via wijnhandelaars vernamen wij dat er iets prils in bloei was geschoten in Oostvleteren. Twee jonge mensen openden aan de kerk een niet-alledaags eethuisje, waar de deur alleen na reservering van het slot gaat en waar men verplicht is te eten wat de pot schaft. Wij bespraken (onder een andere naam) een tafeltje, trotseerden sneeuw en storm en bereikten vermoeid en hongerig restaurant Pieter Clement. Kort was er paniek, want onze reservering bleek per abuis voor een maand later in het boek te zijn genoteerd. Pieter Clement kwam toegesneld in zwarte kokkleding en met zijn haren in een staartje. “Ik zal jullie erbie nemen”, zei de kok.

Er werd snel een tafel gedekt in de opkamer en wij nestelden ons in afwachting in de salon voor het haardvuur. Het voormalige, tweehonderd jaar oude weeshuis werd op een originele manier in vrolijke, hedendaagse barok heringericht. Samen met de firma Massant werden de meubelen ontworpen. Bloemist Geert Pattyn zocht de luchters uit, die hij met pluimen en droogbloemen ophemelde. Er zijn twee intieme eetvertrekken, de blauwe en de zwarte, met ieder slechts enkele tafels. Eten in restaurant Pieter Clement is intiem en select.

Pieter en vriendin Cleo doen hun ding en de toekomst zal uitwijzen of zij genoeg klanten kunnen vinden die bereid zijn om zich aan te passen aan de regels van het huis. Ons menu met wijn (65 euro) begon met drie hapjes : sushi van lever, appel en een stukje zwezerik, een horentje met kingkrab en limoengelei en een bolletje geitenkaas en lardo, verpakt in aardbeigelei. Het glas werd gevuld met een hongerscherpende verdejo Nosis 2004 uit Spanje. Het eerste voorgerecht was tartaar van tonijn met frisse salade, krokant van zuurdesembrood en avocadocrème. Als tweede wijn kwam Les Grillères, als aangename chardonnay 2004, Pays d’Oc, opgediend bij een weelderige risotto, geroerd van iets te ver gegaarde Spaanse risottorijst, sint-jakobsschelpdier, garnaal, tomaat, feta en comtékaas en versierd met schuim van gekruide melk en langoustine in krokante panko.

Hoofdgerecht was lamsvlees, te kort gegaard en daardoor minder mals, op een bed van spinazie en shiitake met mousses van aubergine en pastinaak en gekonfijte aardappel, gevuld met Griekse yoghurt, pijpui en olijf. In het glas verscheen La Planella 2005, als sappige rode uit Spanje. Tarte russe-gebak met lasagne van chocolademascarpone en ananas en sabayon van ananas werd opgediend met een fris zoet glaasje Domaine de Bordes uit Côtes de Cascogne en sloot deze smakelijke maaltijd af.

Pieter van Doveren / Foto’s Jan Caudron