De tuin van Katrien Vandierendonck is in de loop der jaren groter geworden, maar haar uitgangspunt is ze trouw gebleven : een ruimte die uitnodigt tot het buitenleven.

Toen ik in de nieuwe tuin achter het huis deze cirkelvormige ophoging ontwierp, was die aanvankelijk als afleiding bedoeld. De wandelaar werd verplicht eromheen te lopen. De cirkelvorm spreidt ‘het verkeer’, net zoals een rotonde. Maar tegelijk kwam ik hiermee tegemoet aan een wens van mijn dochters. Wie buiten graag een boek leest en zich wil neervlijen in het gras, kan altijd een steuntje gebruiken. Je kunt met je rug tegen de binnenkant aanleunen, de ophoging gebruiken als hoofdkussen en in de cirkel meedraaien met de zon.”

Katrien Vandierendonck heeft in haar tuin een paar tientallen plekjes om even halt te houden en te genieten van de omgeving. Ze werden uitgekozen voor het mooie uitzicht en het moment van de dag. Voor het avondaperitief kan ze kiezen tussen een plekje bij de vijver of het terras achter het huis. En eten bij kaarslicht kan zowel aan een grote tafel op een verhoog als aan de tafel onder de blauweregen. Aan de eerste kun je onder het lover van een perenboom ook genieten van de opkomende zon, ver achter de omringende weiden.

De tafel onder de Wisteria sinensis kreeg heel andere proporties. “Toen ik hier aankwam, hadden de vorige eigenaars van dit hoevetje in het midden van de voortuin een zwembad uitgegraven. De uitgegraven aarde lag opgehoopt op de randen. Ik besloot er een vijver van te maken en plantte er een haag omheen, voor de veiligheid van de kinderen. Maar bezoekers liepen er wel altijd langs. Ik vond dat die circulatie moest verdwijnen, omdat ze de charme van ons huis aantastte. Dus legde ik aan één kant een kleine parking met een rij platanen aan, zoals ze in de Provence doen. Ik wist dat ik ooit mijn droom zou realiseren, namelijk aan de andere kant een gloriëtte bouwen voor een blauweregen. Die kwam er dus zeven jaar geleden : een structuur van 20 meter lang, 3,50 meter breed en 5 meter hoog.”

Blauweregen met geschiedenis

Op de vraag welke cultivar ze heeft gebruikt voor zo’n weelde aan blauwe bloemen met zo’n magisch effect, moet Katrien het antwoord schuldig blijven. “Ik had in een van de omliggende dorpjes bij een boer een eindeloze blauweregen gezien. De boer vertelde me dat de eerste stek hem was bezorgd door een van zijn kennissen en afkomstig was van de Japanse Toren in Brussel. Mijn eerste stekjes waren dus van zijn blauweregen en jaar na jaar ben ik blijven vermeerderen.”

Katrien beseft heel goed hoe belangrijk dit prieel voor haar omgeving is. Daarom heeft ze nog twee ingrepen uitgevoerd. De bestaande deur werd vervangen door een dubbele met een halfrond raampje als blikvanger. Aan de overkant werd een stukje haag weggehaald om naar de koeien in de aanpalende weide te kunnen kijken.

De werken die nu al vier jaar aan de achterzijde van het huis gaande zijn, beginnen vruchten af te werpen. “Ons stuk grond is 5700 m2 groot en heeft een breedte van 30 meter. Ik vond dat ik hem progressief moest aanleggen. Hoe verder van het huis, hoe wilder hij wordt.”

Het perk vlak bij het huis is bijna gemanicuurd. “Die lavendel in gebogen lijnen plantte ik met de Provence in gedachten. Ik hou van lavendelvelden die meegolven met het reliëf van de heuvels. Mijn tuin is helemaal vlak, dus zorgde ik zelf voor golvende lijnen in twee dimensies. Om het onderhoud te beperken heb ik zandkleurig grind op de grond gestrooid. Daaronder ligt een synthetische film die het onkruid tegenhoudt.”

De vorm van de lavendelaanplanting leidt je naar een verhoog waarop een lange tafel staat. “Dat is ook een leuk verhaal. We wilden in huis nieuwe vloeren leggen. We zouden de oude niet weggooien, maar buiten gebruiken. Groot was onze verbazing toen de werklui er drie verschillende vloerlagen uithaalden. We hebben ze buiten dan ook maar alle drie op elkaar gelegd.”

Voorbij de ‘leescirkel’ is het uitzicht gedeeltelijk onderbroken. “Hier heb ik een pergola gebouwd met spoorwegbiels. Niet bepaald mijn lievelingsmateriaal, maar ze accentueren heel sterk de breuk tussen het aangelegde en het wilde deel van de tuin. Bovendien worden ze helemaal overwoekerd door een witte Glycine. Begin mei zie je hier witte sluiers. Daarna komen de bladeren aan de beurt.”

Te midden van die bloemenweelde bevindt zich een hangmat, omgeven door fijne en rechtop groeiende planten zoals Delphinium, Veronica, Aconitum. En… je gelooft je ogen niet, enkele meters verderop staat een bed. Alsof er elk ogenblik een fee kan neerstrijken. Maar in de zomer, als de nachten warm zijn, speelt Katrien zelf sprookjesprinses. Onder de sluier van tule ligt ze daar dan naar de sterrenhemel te kijken. “Plannen heb ik nog genoeg. Ik zou bijvoorbeeld nog een hoekje willen om te luieren tussen geurende rozelaars.”

En omdat je niet het hele jaar door in de tuin kunt wonen, heeft Katrien Vandierendonck ook aandacht besteed aan het uitzicht van binnen. Dankzij de lage planten voor het raam heb je vanuit de groene salon een vergezicht, tot waar de wilde natuur begint.

U kunt de tuin van Katrien Vandierendonck bezoeken tijdens de opendeurdagen op 23 en 24 juni, 30 juni en 1 juli (telkens van 9 tot 17 uur) of na afspraak in groepjes van ongeveer 15 personen. Info : Katrien Vandierendonck, Antwerpse Heirweg 52, 8430 Sijsele-Damme, 050 37 25 41.

Tekst en foto’s Jean-Pierre Gabriel