“Waarom schrijf je geen boek ?” De vraag die iedereen die beroepshalve wel eens een zin op papier zet met ontmoedigende regelmaat te horen krijgt. Een boek ? Nee, laat maar. Voor wat ik te vertellen heb, hoeft geen kubieke meter regenwoud te sneuvelen. Een bestseller, daarentegen, dat zou me nog iets zeggen. Hoeft niet per se goed te zijn, wel goedgevonden. En daar wringt het schoentje. Wat maakt dat Harry Potter zoveel beter verkoopt dan andere boeken in het genre ? Hoe verklaar je het succes van De Da Vinci Code of De Millennium Trilogie ? Geen mens die het weet. Wat niet belet dat overal ter wereld would-be scribenten driftig op zoek zijn naar de magische formule. Neem nu L. Marie Adeline, een pseudoniem, of wat dacht u, van een Canadese televisieproducer die duidelijk de ambitie koestert om de volgende E.L. James te worden. “Bridget Jones meets 50 tinten grijs“, heet het op de cover van S.E.C.R.E.T, ‘intelligente’ erotische chicklit onder het motto “Geen oordelen. Geen grenzen. Geen schaamte.”

Een risqué Bridget Jones, verrek, dat ik daar zelf niet opgekomen ben. Anderzijds, humor is eerder iets dat ik met après-seks associeer, probeer maar eens schaterend klaar te komen. Nu springt Marie Adeline mijns inziens eerder zuinig om met geestigheid, Helen Fielding she ain’t, en ook qua ranzigheid valt S.E.C.R.E.T enigszins tegen. Geen schaamte ? Klopt, je kunt het boek zonder scrupules op tafel laten liggen als je oudtante op bezoek komt. Cassie is dan ook de druilerigste aller chicklitheldinnen : een vijfendertigjarige serveerster die in haar leven maar één man gekend heeft, een triestige trekhond die godzijdank snel dood ging. Na vijf seksloze jaren komt ze in contact met een geheim genootschap van vrouwen dat zich tot doel stelt andere vrouwen te helpen om hun wildste en intiemste seksuele fantasieën waar te maken. Dijen trillen, buiken sidderen, golven van extase woeden in vochtige lichaamsholten. De gelegenheidsminnaars zijn zonder uitzondering knap, gespierd, decent behaard en geweldig vrouwvriendelijk. Het taalgebruik is uitermate kuis ; vulgaire of onnozele benamingen van geslachtsdelen zijn uit den boze, op een enkel anekdotisch poesje na. En o ja, “zij kuste dat heerlijke plekje waar zijn bovenlichaam en zijn dijen elkaar ontmoeten.” Nu, misschien is er met de vergrijzing van de bevolking wel een groeiende markt voor keurige damesseks. Nu nog een passend pseudoniem bedenken.

S.E.C.R.E.T, L. MARIE ADELINE, ORLANDO UITGEVERS, 256 P., 15 EURO.

LINDA ASSELBERGS

DIJEN TRILLEN, BUIKEN SIDDEREN, GOLVEN VAN EXTASE WOEDEN IN VOCHTIGE LICHAAMS-HOLTEN

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content