Het wordt stilaan een klassiek thema: een bereisde heer, een estheet ook, die beroepshalve veel bedden heeft beslapen en toch zelden de juiste sfeer in de juiste kamer heeft aangetroffen. Zo ook onze gastheer van vandaag, een jonge acteur met een huis dat net iets te groot uitviel voor hemzelf. Vooral Nederlandse vrienden vonden dat zonde en suggereerden een b&b. Anderhalf jaar geleden nam de gastheer de beslissing, een klein jaar later had hij meubilair en snuisterijen bijeen geharkt, wat muren verplaatst, het huis opgefrist en gedecoreerd. Daarbij liet hij zich volop inspireren door wat we gemakshalve de Engelse stijl noemen. Omdat Engelse gastvrijheid nog het dichtst in de buurt komt van wat hij voor ogen had.

We zitten onder de Elephant Ear, een Filippijnse plant waarvan de bladeren in het land van herkomst als paraplu worden gebruikt. We praten bij een glas witte wijn over het minimalisme en de schraalheid ervan. Ooit woonde hier een ornamentalist die zich op muren en tegen plafonds vrijmoedig heeft uitgeleefd. Nu leeft hier een man die van mensen houdt.

Op de eerste verdieping van het 19de-eeuwse herenhuis bracht de acteur een Engelse kamer tot leven, versierde die overvloedig met sofa’s en kussentjes, etsen, een opgezet reekopje aan de muur tegenover het bed met een kroon en bijbehorende, ruim vallende sleep. Een fles wijn, een fles water, wat chocolade uitnodigend op een aanpalend tafeltje. De badkamer zit een halve verdieping lager en is bijzonder ruim, met ligbad en aparte douchecel, en wordt na aankomst altijd meteen door de gasten uitvoerig gebruikt.

Onder het dak, in de tweede kamer, heerst een wat Franser sfeer, met toile de Jouy, blauw op wit tegen de muren. Het geheel heeft een lichtere toets, de badkamer zit achter de zijmuur. Hier valt het licht van boven binnen. Na de rondgang zitten we weer op de benedenverdieping en praten over het aanvullen van tekorten, en over de gebreken van hotels zonder ziel en zonder gevoel. Aan klanten heeft de gastheer geen gebrek: sinds een artikel in een weekblad kort na de opening zijn ze elkaar blijven opvolgen. “Ik wilde het niveau van leven dat ik zelf op prijs stel, terugvinden in de kamers van dit huis. Om de gasten te verwennen. Niet dat ik ze vaak zie: de ontbijten worden naar boven gebracht, maar soms merk ik de behoefte aan een praatje. Dat hoort erbij. Net zoals de antwoorden op duizenden vragen. Maar het mooist vind ik dat je soms mee mag delen in de verhalen van de reizigers.”

Charles Rogier XI, Karel Rogierstraat 11, 2000 Antwerpen, Tel. 075-29 99 89. Per kamer wordt 4000 fr. gevraagd, ontbijten inbegrepen.

Pierre Darge / Foto: Jan Verlinde