MATERIAAL : GLAS
“Glasblazen zit in mijn genen. Mijn grootvader maakte glas-in-loodramen, mijn vader is kunstenaar en maakt glassculpturen. Ik ben er trots op dat ik die traditie kan verderzetten. Nochtans is de techniek niet meer van nu : glasblazen vraagt tijd, terwijl alles tegenwoordig snel moet gaan. Voor mij heeft het ook iets magisch. Verhit glas wordt als vuurrode, vloeiende lava. Het is een materiaal waarvoor je respect moet hebben, en waar je voorzichtig mee moet omgaan. Mijn armen staan altijd vol brandwondjes.”
“Ik heb archeologie gestudeerd. Voor mijn eindwerk wilde ik onderzoeken hoe men in de Romeinse tijd al glazen voorwerpen maakte. Ik had het bij de theorie kunnen houden, maar dat was voor mij niet genoeg : ik wilde al die technieken zelf uitvoeren en testen. Bij mijn eindwerk hoorde dan ook een glascollectie. Daarna had ik de smaak echt te pakken. Ik ben zowel thuis als bij glasblazers overal in Europa in de leer geweest.”
“Wie glas zegt, denkt bijna automatisch dat het heel breekbaar is. Dat is niet zo, denk maar aan knikkers. De vorm is bepalend voor de sterkte van het materiaal. In het begin experimenteerde ik veel met sculpturen, maar dat waren eerder galeriestukken en geen juwelen. Ze waren niet sterk genoeg om te dragen. Daarom zijn we overgestapt op massieve, ronde glasparels. Die zijn even sterk als edelmetaal.”
“We maken ons glas niet zelf, maar kopen het aan als staven bij een Italiaans artisanaal bedrijf. Ik versmelt die staven met de brander om ze de vorm te geven die wij willen. Als ze zijn afgekoeld, passen we er allerlei technieken op toe, zoals zandstralen of het slijpen van facetten. De hoofdcollectie bestaat uit glasjuwelen, maar we maken ook juwelen door gebruik te maken van moderne technieken zoals laser cutting en 3D-printing. Dat contrast tussen oud en nieuw fascineert me.”
“Intussen ben ik tien jaar bezig. Ik heb nu drie winkels en zo’n dertig verkooppunten, maar het is niet gemakkelijk geweest. Ik moest niet alleen opboksen tegen het idee dat glazen juwelen heel fragiel zijn, maar ook tegen de start van de crisis. In het begin stond ik overdag in de winkel en maakte ik ’s avonds en ’s nachts mijn juwelen. Elke dag opnieuw. Vandaag heb ik enkele mensen in dienst, maar het glasblazen doe ik nog altijd zelf. Omdat je nauwelijks iemand vindt die de techniek beheerst, maar vooral omdat ik zelf niets liever doe.”
Elisabeth Leenknegt organiseert op 14 en 15 december de tiende editie van ‘Jong Bloed’, een platform voor jong, creatief talent, in de oude zeepfabriek, Fostierlaan 10, 9600 Ronse. www.elisa-lee.be
DOOR ELLEN DE WOLF
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
