Hij was dikke vriendjes met Andy Warhol en Keith Haring, bezorgde Madonna een van haar eerste optredens en produceerde een film van Basquiat. Maar bovenal was hij de koning van de fleurige seventiesmode. Elio Fiorucci blikt terug op zijn moderijk én kijkt de toekomst rooskleurig tegemoet.

Mijn geluksdroom ? Aan zee wonen met een vrouw met grote borsten en haar beminnen.” “Mijn belangrijkste afwijking : wisselvalligheid.” Quotes uit eerdere interviews geven een ontmoedigend voorgevoel bij een eerste ontmoeting met Elio Fiorucci (72). Maar de man komt, twintig minuten fashionably late, rustig aangewandeld met de handen braaf voor zich uit gevouwen. Sober gekleed bovendien, wat je niet meteen zou verwachten van iemand die in de jaren zeventig en tachtig furore maakte met sexy jeans, de eerste fitnesspakjes (in volle Flashdance-hype), minirokjes, bloemenprints, opvallende kleuren en, niet te vergeten, het bekende engeltjeslogo. En die nu de markt tracht te heroveren met Love Therapy, helemaal in de geest van zijn vroegere creaties.

Bij twintigers doet de naam Fiorucci zelden een belletje rinkelen. Maar wie modebewust was in de seventies, heeft ongetwijfeld herinneringen aan het Italiaanse cultmerk. De beminnelijke ontwerper krijgt sterren in de ogen als hij over zijn wonderlijke jaren zeventig en tachtig praat. De schoenmakerszoon trok rond zijn dertigste naar Londen, waar zijn zus studeerde. “Daar zag ik Carnaby Street, en Biba, een fantastische winkel die de geschiedenis van Londen heeft veranderd. Terug in Italië besloot ik iets gelijkaardigs te beginnen. Ik wilde een nieuwe wereld openen.”

Zijn befaamde New Yorkse boetiek, die in 1976 het licht zag en daytime Studio 54 werd genoemd, was een concept store avant la lettre. Je kreeg er gratis espresso, dj’s draaiden er plaatjes en sterren als Jackie O., Cher, Elisabeth Taylor en Truman Capote waren er graag geziene gasten. Ooit nam een model een bubbelbad in een van zijn etalages, wat ook in die tijd heel wat ophef veroorzaakte. “Mijn boetiek was de eerste Italiaanse modewinkel in New York. Het sloeg in als een bom : de Amerikanen kenden de moderne Italiaanse cultuur niet en ik arriveerde daar met de Fioruccispirit : kleuren, bloemen, zachtheid, seks, moderniteit. Andy Warhol is met-een komen kijken en schreef in zijn dagboek dat hij het fantastisch vond, de interessantste plaats van New York. Later is hij een vriend geworden en heeft hij zijn magazine Interview zelfs gelanceerd in mijn winkel.”

Levende engelen

Niet alleen Warhol behoorde tot de culturele scene rond Fiorucci, die erin slaagde om artistieke concepten voor het commerciële voetlicht te plaatsen. Hij werkte mee aan de productie van de film New York Beat, met de toen nog onbekende kunstenaar Jean Michel Basquiat, stichtte met Terry Jones de Italiaanse editie van het cultblad I-D (Instant Design), nodigde de prille ster Madonna uit als eregaste op een jubileumfeest in 1983, liet Keith Haring zijn Milanese winkel in de Galleria Passarella omtoveren tot een graffiticreatie, en ontving MTV voor een rechtstreekse uitzending vanop de Piazza San Babila in Milaan. “Fiorucci is verweven met cultuur, en mode in het algemeen kan onmogelijk leven zonder cultuur”, aldus de man zelf. Wat ook deel uitmaakt van het seventies-erfgoed, is zijn engeltjeslogo, dat het spirituele karakter van Fiorucci moest benadrukken. “De T-shirts met engelen zijn het meest verkocht omdat ze een positieve boodschap geven. Het gaat om aandacht voor anderen. Ontdekken dat er ook levende engelen bestaan.”

Het kan iets triests hebben, een hippie die is blijven hangen in vervlogen jaren. Maar het intense vuur in Fiorucci’s woorden én zijn opwindende levensloop, geven hem respijt. “Mijn creaties zijn ontstaan uit de hippiefilosofie. Ooit vroeg ik aan een goeroe wat de bron van geluk is. Hij antwoordde dat de waarheid in een lach schuilt. En zonder de waarheid kun je nooit gelukkig zijn. In combinatie met hoop en optimisme, want er is zoveel slechts in deze wereld. Ik zou graag de wereld kunnen veranderen. Die heeft geen nood aan mode of politiek, enkel aan de eenvoudige waarheid.” Dat mode met die love-peace-happiness-boodschap vooral jongeren aanspreekt, hoeft niet te verbazen. En daar is de zeventiger niet rouwig om. “Ik voel me zelf nog een kind en ik denk op dezelfde manier als toen ik twintig was. Wat ik toen begreep, is vandaag hetzelfde gebleven. Belangrijke dingen zie je niet met je ogen, maar met je hart. Zo hebben wij de T-shirts van Le petit prince geproduceerd, gewoon omdat ik er zoveel van houd.”

Terug naar de natuur

Die Peter Pangedachte brengt Fiorucci in een nostalgische stemming. Wat als hij opnieuw kon beginnen ? Ik verwacht een voorzichtige verwijzing naar de ondergang van het Fioruccitijdperk, eind jaren tachtig. Maar dat blijkt ijdele hoop, de hippie geeft niet op en mijn vraag maakt zelfs de charmeur in hem wakker. “Als ik opnieuw kon beginnen, zou ik op het platteland gaan wonen en herder worden, met koeien en geiten om me heen. Het geluk schuilt in de liefde, in een vrouw zoals jij (lacht), de natuur, het strand, kinderen. Niet in mode, winkels of sterren. Het hart van de mens verlangt naar de natuur. Kijk maar naar Andy Warhol. Zo’n modern persoon, en toch verlangde ook hij naar de natuur. Hij heeft me eens meegenomen naar zijn huis en daar zag ik een Engels schilderij uit de achttiende eeuw, een landschap met bergen en geiten. Intelligente mensen begrijpen dat daar het geluk schuilt. Het stadsleven met zijn technologie en wonderlijke dingen als vliegtuigen en het internet, is een alternatief, dat helaas noodzakelijk is geweest voor mij. Opnieuw beginnen is onmogelijk.”

Vier jaar geleden nam H&M zijn pand in Milaan over, zodat Fiorucci zelf naar een kleinere winkel moest verhuizen. Twee jaar later ontwierp de man voor het Zweedse merk een strandcollectie. Nog voor ik mijn vraag over die bizarre opeenvolging kan afmaken, verschijnt weer de beminnelijke glimlach en snoert hij me de mond. “Ik heb hen die winkel gegeven ! Ik ben een fan van H&M. De eigenaar heeft een mirakel verricht, hij heeft de mode verschoven naar democratische prijzen. Hij zorgt voor shoppingtherapie (lacht). Kledij van Karl Lagerfeld kost normaal veel geld, H&M bood die aan voor een prikje. Het is een cadeau voor mensen zoals jij, die er mooi willen uitzien maar geen 2000 euro willen spenderen. Lief en democratisch. Voor Fiorucci is dat niet mogelijk. Je moet van alles veel weten, ik ken er maar een stukje van. De kunst, het leven, de natuur. Van al het overige begrijp ik niets. H&M kan alle taken verdelen over verschillende mensen : styling, logistiek, economie. En de eigenaar zelf leeft op het platteland, met paarden en een tuinman die de rozen verzorgt. Dat is geniaal.”

Zachtheid, kleuren en kabouters

Inspiratie haalt Fiorucci niet bij lichtende voorbeelden, zelfs niet bij goeroes, maar op straat. Om de modieuze wil van de straat te ontdekken, stuurde Fiorucci indertijd in hippe steden als Parijs, New York, Tokio en Londen cool kids de straten op, trendspotters avant la lettre. “Gisteren was ik in Londen, als je daar door de wijken wandelt, begrijp je dat er een straatmode bestaat. Niet de mode van de ateliers, maar die van de jongeren. Ga naar de markt en zie er Indiërs, Chinezen,… Dáár draait het om ! De mode is een uitdrukking van de tijd, dat houdt me enorm bezig.”

En de tijd staat niet stil, ook Fiorucci kijkt op zijn gezegende leeftijd nog vrolijk de toekomst tegemoet. In 2003 lanceerde hij Love Therapy, een nieuw project dat gelimiteerde series op de markt brengt. Het zijn meisjesachtige en speelse roze stukken, vol mierzoete dwergen, beertjes, hartjes en rozen. “Ik had een naam nodig die de Fioruccigeest samenvat. Ik vind het een liefdestherapie. We leven van emoties, en de belangrijkste is zachtheid, liefde geven aan anderen. Het is bovendien ook een kleurentherapie. En de dwergen en sprookjesfiguren verwijzen naar de kinderlijke fantasie. Het is leuk om je voor te stellen dat er in het bos zulke sprookjesfiguren bestaan.”

Een van de opvallende stukken is de Ergonomic Sexy Jeans, die de vrouwelijke rondingen perfect moet accentueren. Daarmee keert Fiorucci terug naar een van zijn succesformules uit de jaren zeventig. “Indertijd had je alleen merken als Levi’s en Lee, die onsexy jeans maakten. Ik vertelde een kleermaker dat ik een jeans wilde met strakke taille, op en top vrouwelijk. Wij hadden de eerste fa-shion jeans, met een magnifieke snit, die we door wassingen bovendien ook nog zacht konden maken. Het werd een fenomeen.”

Fiorucci heeft vertrouwen in zijn Love Therapy, het enige struikelblok vindt hij momenteel nog de te hoge prijzen. Maar er is hoop voor jonge meisjes die houden van roze kabouters, maar over een beperkt budget beschikken : “Wat ik nog heel graag zou willen bereiken ? Prijzen zoals bij H&M !” En hij lacht, maar meent het wel.

Info : www.fiorucci.it, 03 232 71 05 en 0475 84 43 19. Fiorucci is onder meer te koop bij Francis Ferent, Louizalaan 60, 1050 Brussel, 02 545 78 30.

Door Stefanie Van den Broeck / Foto Guy Kokken