Armando Pollini oogst succes met zijn minimalistische schoenen in een rekbaar materiaal en breit er een vervolg aan met een kledingcollectie. De Elast-koning doet een gooi naar het keizerrijk.

Lene Kemps

Om de allereerste schoenen die hij ooit ontwierp, gniffelt hij nu een beetje. ?Het was 1958. Iedereen droeg stiletto’s en ik was achttien en dacht de wereld te veranderen met mijn platte schoenen.? Zo’n vaart loopt het niet, maar de ambitie om iets eigenzinnigs toe te voegen aan het bestaande aanbod van vrouwenschoenen blijft doorwerken. In de jaren zestig breken jongemeisjes harten en enkels op hun zatterones, torenhoge plateauschoenen waarvan de basis in hetzelfde materiaal is overtrokken als de bovenkant ; ze passen prima bij de minirokjes van Mary Quant. Even later volgt Candy, een modieuze muil in koeienleer die erg populair is op de Amerikaanse markt. In de jaren tachtig maakt hij furore met Ballet, een nubuck ballerina in pastelkleuren, de linkerschoen is identiek aan de rechter. Ultimate Generation, verkrijgbaar in de meest waanzinnige kleuren en motieven, is dan weer een plooibare schoen met flexibele zool die je in je broekzak kwijt kan.

?Ik ben altijd gedreven geweest door de wil om een klassieker te maken?, zegt Armando Pollini. ?De Desert Boots van Clarks, de sandaaltjes van Ferragamo en de Wannabees van Patrick Cox, dat zijn begrippen in de schoenwereld. Mijn laarsjes in Elast komen dicht in de buurt denk ik.?

Armando Pollini wordt geboren in een schoenmakersfamilie, maar werkt niet bij zijn vader. Zijn grote successen van in het begin maakt hij als freelancer in opdracht van anderen, en zijn naam raakt al snel gekend in het milieu. Pollini staat voor experiment en commercieel succes. ?Ik werk heel extreem omdat ik wil weten hoe ver ik kan gaan. Eerst overdrijf ik, om het ontwerp later af te zwakken.? In 1980 begint hij zijn eigen firma Armando Pollini Design en bouwt internationaal een leger trouwe fans op, vooral door zijn gebruik van een elastisch materiaal uit de corsetindustrie, wat hem in Amerika de bijnaam King of Elast oplevert.

?Elast is dik, rekbaar, degelijk, wasbaar, mooi passend om het been. In het begin verwerkte ik het louter als inzetstuk, maar ik zag altijd meer mogelijkheden. Ik denk dat het is wat vrouwen nu nodig hebben : comfortabel, elegant en mooi.?

Een Armando Pollini schoen is een robuust elegante stapper. ?Behalve zomersandalen verafschuw ik schoenen die te veel van de voet laten zien, dat vind ik vulgair. Ik hou ook niet van te fijne hakken. Eigenlijk ben ik helemaal geen fan van de typische Italiaanse schoen.? Armando’s producten daarentegen zijn louter vorm, een spel van proporties. ?Versieren is makkelijk. Schoenen hebben geen gespen, gouden sterretjes of strikken nodig. Vrouwen die witte laarsjes met franjes en glitterstenen dragen, die moesten ze opsluiten. Gestructureerde eenvoud, alleen dat werkt. De enige uitzondering de ik maak, geldt voor Manolo Blahnik. Ik weet niet hoe hij het klaarspeelt, hij breekt elke regel die ik respecteer en toch vind ik zijn schoenen mooi.?

Armando Pollini’s schoenen vinden makkelijk aansluiting bij kledingmerken die het moeten hebben van understatement. Armando kan het prima vinden met Jil, Miuccia en Calvin. ?Ik hou van vrouwen, ik adoreer vrouwen, ik vereer ze?, zegt de heer in kwestie. ?Het doet me pijn als ze slecht gekleed zijn omdat ik weet dat ze in eenvoudige kleding het best tot hun recht komen.?

Om vrouwen te behoeden voor verdere vergissingen brengt hij een kledingcollectie op de markt. Naast de regenjasjes van het bekende Elast, zijn er twinsets en rokjes van eenvoudig viscosetricot ; kleren waarin hij vrouwen graag ziet. ?Het is mijn schoenfilosofie doorgetrokken : je moet ze ’s morgens kunnen aantrekken en er de dag mee doorkomen zonder je er vragen bij te stellen, en je toch in elke situatie goed voelen.?

Armando Pollini : de wil om een klassieker te maken.