Ze is dit jaar te zien op Broadway en in de film G.I. Joe, wordt alom geprezen voor haar boho chic-stijl en heeft haar eigen modemerk, Twenty8Twelve. Maar als gezicht van het eerste Boss Orange- parfum – de jongste en meest casual lijn van Hugo Boss – is Sienna Miller toch vooral haar ontwapenende zelf.

De producent van G.I. Joe : The Rise of Cobra zei haar naar verluidt dat ze lessen zou moeten krijgen in hoe zich te gedragen tijdens interviews. De verwachtingen zijn dus hooggespannen, in de Londense hotelkamer waar Miller de journalisten te woord staat. De 27-jarige actrice zit er ontspannen bij, lacht hartveroverend en flapt er inderdaad soms frasen uit die persagenten spontaan doen fronsen. Gevraagd naar haar motto zegt ze: “Wees trouw aan jezelf, leef en lach, en bemin zoveel mogelijk. Of nee, ‘bemin zoveel mogelijk’ klinkt eigenlijk wel heel slecht ! (schatert) Zo bedoelde ik het niet…” Zulke uitlatingen zijn natuurlijk smakelijke brokjes voor de roddelpers. Want hoewel Miller niet stilzit als actrice, modeontwerpster én stijlicoon – onlangs ontving ze de Elle Style Icon Award – is het toch vooral haar tumultueuze liefdesleven dat alom besproken wordt, met Jude Law als meest ravissante ex. Ook vandaag staan er voor het hotel bosjes paparazzi verscholen. Dat ‘schuilen’ mag je trouwens letterlijk nemen, want Miller laat niet met zich sollen : “Vroeger werd ik constant gevolgd maar ik heb een rechtszaak aangespannen tegen de paparazzi. Sindsdien gaat het beter.”

Uw liefdesleven stond lange tijd centraal in de roddelpers. Voelt u zich nu meer au sérieux genomen als actrice ?

Sienna Miller : De afgelopen jaren heb ik toch goede reacties gekregen op mijn werk. Maar mensen zullen altijd schrijven wat ze willen. Of het waar is of niet, ze publiceren wat verkoopt. Dat heb je niet in de hand. Het enige wat ik kan doen, is blijven werken en het zoveel mogelijk proberen te negeren.

Dit najaar zet u de stap naar het ‘ernstige werk’, in het stuk After Miss Julie op Broadway. Was dat altijd al uw droom ?

Absoluut. Al is het ook behoorlijk eng, als ik er nog maar aan denk… (hyperventileert) Maar ik hou heel veel van de theatercultuur in New York, en het stuk is fantastisch. Het duurt maar zeventig minuten, dus geen stuk dat je helemaal opvreet. Toch is mijn rol heel zwaar.

Andere kost dan de film GI Joe die later dit jaar uitkomt, en de commercial voor Boss Orange. Welke rol ligt het dichtst bij uzelf ?

In GI Joe speel ik een schurk met wapens en een zwarte pruik, dus dat ben ik niet echt, maar het is wel een heel tof personage. Uiteindelijk schuilt er in elke rol wel een deel van jezelf, maar in de commercial speel ik helemaal niet. Ze wilden dat ik zoveel mogelijk mezelf bleef.

Is dat geen grote opgave ?

Niet voor iemand als ik (lacht). Ik ben heel open en dat brengt me soms in de problemen. Maar het is niet moeilijk om mezelf te zijn.

Uw meest stijlvolle zelf : een tijdje geleden kreeg u de Elle Style Icon Award.

Dat was heel flatterend en leuk maar eigenlijk ben ik niet zo’n fashionista, ik volg de trends niet echt. Mode is voor mij zelfexpressie en ik hou enorm van het gevoel dat kleding je kan geven. Toch voel ik me niet zo’n stijlvol persoon. Ook ík heb m’n slechte dagen (lacht).

Waar haalt u uw mode-inspiratie vandaan ?

Zelfs als kind kleedde ik me altijd al een beetje raar. Ik verfde mijn haar roze en droeg een grote zeepaardketting. Nu is het vooral Londen dat me inspireert, omdat je hier elke dag stijlvolle mensen ziet lopen. Ik kopieer ze, net als iedereen. Bovendien hebben we hier ook Topshop : fantastisch en betaalbaar. In deze stad is het dus niet zo moeilijk om stijl te hebben.

Hebt u ook stijliconen ?

Ik hou wel van Keith Richards, in al zijn excentriciteit. De actrice Anita Pallenberg en nog wel meer mensen uit die tijd hadden ook een fantastische stijl, al zijn er natuurlijk ook moderne vrouwen die er geweldig uitzien, zoals Kate Moss. Het hangt een beetje af van m’n stemming. Ik laat me ook graag inspireren door de films die ik maak. Zo speelde ik een tijdje geleden samen met Keira Knightley in een film die zich afspeelde in de jaren veertig. We droegen jurken met cardigans en wellingtonlaarsjes, en ik wilde niets anders meer.

Hebt u favoriete beautyproducten ?

Eigenlijk gebruik ik gewoon wat voorhanden is. Daarom heb ik ook vlekjes (lacht). Ik ben heel vergeetachtig, dus in een hotel smeer ik wel eens bodycrème op mijn gezicht, of was ik het met zeep. Zo iemand ben ik dus.

Vroeger werkte u wel als model.

Maar ik was een heel slecht model (lacht) : het korte grappige meisje dat ervoor zorgde dat de rest er goed uitzag.

U stond op de London Fashion Week met uw eigen merk, Twenty8Twelve.

Dat doe ik samen met mijn zus Savannah, een professionele ontwerpster : heerlijk ! De reacties waren super. Grappig, want eigenlijk hadden we de collectie niet gemaakt met een defilé in gedachten. Dat hebben we pas laat beslist.

Besteedt u veel tijd aan die collecties ?

Redelijk veel, en als ik er niet ben dan skypen we. Aan het begin van elk modeseizoen ben ik heel betrokken bij het concept en de keuze van de stukken. Daarna worden ze getekend, krijg ik ze toegestuurd en beslis ik mee wat wel en niet kan. Ik volg dus alles op de voet.

Hoe zou u de collectie omschrijven ?

Mooi afgewerkt, casual en betaalbaar. We wilden mooie kleren met aandacht voor detail, die geen fortuin kosten. Tegenwoordig is het best moeilijk om iets betaalbaars te vinden dat niet uit elkaar valt.

Is Twenty8Twelve vergelijkbaar met Boss Orange ?

Ze staan allebei voor een soort understated chic en ik denk dat we ongeveer dezelfde klanten hebben. Dus ja, ik voel me verwant met dat merk, én met het parfum.

Het Boss Orange-parfum is oriëntaals-houtig. Daar houdt u van ?

(ruikt aan haar pols) Ja, ik draag het nu en vind het echt een heerlijke geur. Voor de rest houd ik nogal van essentiële oliën. Jasmijn vind ik ook zalig.

De zeven ovalen op de flacon verwijzen naar de verschillende chakra’s. Bent u gevoelig voor spiritualiteit ?

Ik hou erg van die dingen, al vind ik mediteren heel moeilijk. Ik zou graag iemand zijn die het kan maar als ik daar dan zit, begin ik altijd te wiebelen. Ik kan gewoon niet stilzitten. Maar ik geloof er wel in, in chakra’s en reiki en al die dingen. Ik moet er gewoon beter in zien te worden. Meditatiever.

Door Stefanie Van den Broeck