Wie twee appartementen met elkaar versmelt, creëert een riante circulatieruimte. Voor interieurarchitect Patric Deknock is dat belangrijker dan decoratie.

De decoratie van een woning komt op het laatst en wijst zichzelf uit. Waar het op aankomt is een goede circulatie en functionaliteit. Ik creëer woningen, geen filmdecors”, stelt interieurarchitect Patric Deknock boudweg. Hier kreeg hij een boeiende opdracht, want voor deze kustflat werden twee naast elkaar liggende appartementen versmolten. Zo ontstond een ruimte van liefst 220 vierkante meter, en doordat het gebouw zich op de hoek van de straat bevindt, zit er glas aan drie zijden.

Er was dus ruim voldoende plaats voor een vlotte circulatie met aantrekkelijke perspectieven. Maar de klus werd wel geklaard in amper drie maanden. In die korte periode onderging de flat een gedaanteverwisseling: muren verdwenen, nutsvoorzieningen werden vernieuwd, ruimten opnieuw uitgetekend en alles werd uiterst verzorgd afgewerkt. Het is een huzarenstukje om een dergelijke opdracht in zo’n korte tijd te realiseren. Bovendien is verbouwen in een appartementsgebouw altijd moeilijker dan in een gewoon huis.

Deknock beschikte over voldoende ruimte om hier een flat te bouwen voor een kinderrijk gezin. Ouders en kinderen zijn ondergebracht in aparte vleugels, elk opgebouwd uit een dressing, douchecel en slaapruimte. Voor de grote woonkamer moest een aantal muren sneuvelen, zo ontstond een zee van plaats met aparte zithoeken voor overdag en ’s avonds.

Centraal vinden we een doorkijk open haard, zodat je vanuit de twee zithoeken in de vlammen kunt turen. Doordat de ruimte is opgedeeld met een paar tussenwanden kunnen de bewoners zich over de flat verspreiden zonder elkaar voor de voeten te lopen. Dat is bijzonder handig tijdens feestjes, de volwassenen kunnen rustig natafelen terwijl het jonge volkje in een aparte zithoek niet hoeft te fluisteren.

Alles hebben we zo praktisch mogelijk opgevat,” licht Deknock toe, “dit is immers een weekendverblijf. Daarom is er weinig opschik. De flat kan in een mum van tijd worden opgeruimd. En herschikt, want de eettafel is bijvoorbeeld een coulissetafel: zijn er veel genodigden, dan wordt die uitgeschoven.”

We vinden de keuken net naast de eetkamer, afgescheiden met een schuifdeur van gezandstraald glas. Net als de eettafel is de keuken van Triangolo, maar Patric Deknock paste in het frame van de fabrikant wel zelfontworpen laden. Zijn voorkeur gaat trouwens naar ietwat klassiek meubilair dat fris oogt, zoals de Donna-lampjes van het merk Lucitalia boven de tafel en de stoelen en zitmeubelen van Philippe Starck, geproduceerd door Driade. In de aparte zithoek tref je naast de lamp van Starck ook de zitbank Virginia van Mosca, geleverd door Giorgetti.

“Al die meubelen zijn zacht van kleur, degelijk van materiaal en passen bij de licht classicistische stijl van het gebouw en de hele kustomgeving. Ook de zelfontworpen kasten, bibliotheken en lambriseringen horen bij die kuststijl. Het kleurenpalet vind je onder meer terug in dat van het strandmeubilair.”

Deknock houdt van exquise details. Dat merk je in de badkamer, waar het bovenblad van de kuip en de wastafel gefreesd zijn uit een samengestelde natuursteen. “Een materiaal dat ik graag gebruik, liever dan echte natuursteen, omdat je er meer mee kunt doen. Het is gemalen steen, verhard met kunststof. Het kan zelfs in zeer dunne platen worden geleverd, die overigens licht plooibaar en erg stevig zijn. Dat materiaal werd hier ook in de vensterbanken gebruikt.”

Het meubilair en de afwerking zijn klassiek van inspiratie, maar verraden een hedendaagse detaillering, zoals de pivoterende deuren en de kale wanden beschilderd met een warme, korrelige verf.

Piet Swimberghe / Foto’s Nike Bourgois