De geschiedenis van lederwarenhuis Delvaux is dit najaar het onderwerp van een tentoonstelling in het Modemuseum. De toekomst van het huis ligt mee in de handen van creatief directeur Veronique Branquinho, die na het stopzetten van haar eigen lijn, meer tijd heeft voor de job dan gedacht.

“Gaan we een terrasje doen ?” Op de warmste dag van de zomer, heeft Veronique Branquinho geen zin om over de middag op kantoor te blijven. Ze ziet er ontspannen uit. “Normaal zou ik rond deze tijd al gestrest rondlopen voor het defilé. Nu heb ik plots veel tijd.”

Toen Veronique Branquinho eind mei aankondigde haar eigen collectie onder druk van de crisis stop te zetten, waren de reacties bij veel fashionista’s en modemensen emotioneel. De wintercollectie die ze in maart nog had voorgesteld in Parijs, was bijzonder goed onthaald. Voor de laatste stockverkoop liep het storm. “Het doet plezier dat mensen je kleren willen dragen, maar het is natuurlijk dubbel. Waarom werd het dan zo moeilijk ?” Ze is de lastige periode nog altijd aan het afsluiten en wil het liefst praten over waar ze nu mee bezig is.

Dit seizoen liggen drie tassen van uw hand in de winkel. Volgende zomercollectie is volledig onder uw artistieke leiding gemaakt. Hoe ziet u uw rol bij Delvaux ?

De opdracht is ruim en gaat verder dan het tekenen van handtassen. Als creatief directeur is het mijn rol om richting te geven aan het huis. Een duidelijk Delvauxbeeld creëren.

Hoe keek u naar het bedrijf voor u hier werkte ?

Het klinkt misschien wat zwaar, maar ik zag het als een echt Belgisch instituut. Degelijk en artisanaal waren de begrippen die ik ermee associeerde. In het begin vroeg ik me af of we wel iets gemeen hadden. Uiteindelijk ontdekte ik hier veel waarden waarin ik mezelf kan vinden : respect voor vakmanschap, aandacht voor de materialen, tijdloosheid en elegantie. Onze werelden bleken helemaal niet zo ver uit elkaar te liggen.

Toen bekend werd dat u creatief directeur zou worden, was een vaak gehoorde reactie : natuurlijk !

Dat zal te maken hebben met die gedeelde waarden. Mijn handtekening voegt er een zekere moderniteit aan toe.

Ceo Christian Salez wil van Delvaux een internationaal luxehuis maken.

In België heeft het huis een goed imago. Maar er wordt nu ook naar het buitenland gekeken ( In Vietnam werd een Delvaux-atelier geopend en in Hongkong is een boetiekgepland). Ik vind het natuurlijk boeiend om bij die plannen betrokken te zijn.

Verschilt het ontwerpen van een accessoirelijn veel van het maken van een kledingcollectie ?

Het fijne aan tassen en schoenen is dat je ruimtelijker kunt werken : je creëert echt een object. Om te zien of een kledingstuk goed zit, heb je een model of minstens beweging nodig. Naar een tas kun je kijken als naar een sculptuur. Voor de rest is het creatieproces hetzelfde : je bepaalt de sfeer, de kleuren en de materialen.

U hebt ook altijd graag schoenen ontworpen.

Ja, de schoenenlijn onder mijn naam loopt voorlopig verder. Ik heb een Italiaanse fabrikant met een fantastische knowhow. Het grappige is dat ik voor handtassen nooit de juiste partner gevonden had. Ik wilde niet de zoveelste tas uitbrengen, waarbij alleen de omzet en niet de kwaliteit belangrijk is.

Denkt u eraan om ooit opnieuw een eigen kledingcollectie uit te brengen ?

Dat houdt me op dit moment niet bezig. Ik heb mezelf een beetje tijd beloofd. Na mijn studie ben ik bijna meteen beginnen te werken. Twaalf jaar non-stop in de mode, in een hels ritme. Dit is een moment waarop ik even afstand kan nemen. In december trek ik een maand op vakantie, dat was tevoren ondenkbaar. Ik weet natuurlijk niet hoe ik mij over een half jaar zal voelen. De drang om te creëren stopt immers niet. Ik voel me soms als een spons die allerlei invloeden opneemt. Ik ben alweer aan het verzamelen en zal wel zien wat ik daar ooit mee doe. Ik vind het een luxe om bij Delvaux louter creatief te kunnen werken. Er is een logistieke en zakelijke structuur. Als de stresserende businesskant, waar alles rond geld en omzet draait, je hoofdzorg wordt, dan is het moeilijk om creatief te blijven.

Was dat de reden waarom u beslist hebt uw eigen collectie stop te zetten ?

Ik heb ervoor gekozen te stoppen toen het nog kon. In twaalf jaar bouw je een relatie op met je mensen in het team, met je winkels en je leveranciers. Ik wilde die samenwerking zo ‘proper’ mogelijk beëindigen. Door een samenloop van omstandigheden moest ik die beslissing nemen. Anders gebeuren de dingen niet op de manier die je zelf wilt. Zeker, de laatste wintercollectie was goed ontvangen, maar de verkoop liep niet zoals gepland. Tegelijk bleef een deel van de zomercollectie in de stock hangen, omdat sommige klanten niet meer konden betalen. Een klein en onafhankelijk bedrijf kan een crisisperiode niet overbruggen.

Zo’n beslissing is niet gemakkelijk. Al die jaren ben ik dag en nacht met de collecties bezig geweest. Het werd financieel almaar moeilijker. Ik heb wel voor mezelf uitgemaakt dat creatief kunnen blijven werken, het allerbelangrijkste is.

Daarom wil ik mij voorlopig vooral met Delvaux bezighouden. Ik heb me op lange termijn geëngageerd en heb het hier overigens naar mijn zin.

Had u al een Delvaux in de kast voor u hier aan de slag ging ?

Toch wel. Een vintage exemplaar uit de jaren zeventig. Ik heb het model teruggevonden in Les livres d’or, prachtige met leer ingebonden boeken waarin de tekeningen staan van alle handtassen die in het bedrijf ooit gemaakt zijn. Wat ik zo mooi vind, is dat iedereen wel een andere reden heeft om een Delvaux te koesteren. Sommigen zien het als een statussymbool, anderen kopen zo’n handtas omdat ze goed gemaakt is. Ook mooi : het merk overstijgt generaties.

Door Trui Moerkerke

“Ik vind het een luxe om bij Delvaux louter creatief te kunnen werken, zonder de zakelijke stress.”