Vanaf de straat lijkt deze woning een gesloten monoliet die tegen de helling aanschurkt. Maar aan de achterkant opent de zwarte doos zich helemaal naar de Ardense vallei. Als een brute diamant met een fascinerende binnenkant.
Zes jaar. Zolang zochten de bewoners naar een gepast stukje grond, de geschikte architect én goede aannemers. Nu is hun droom gerealiseerd : een hedendaags verblijf in de glooiende streek rond Ciney en Marche-en-Famenne. “We kenden de regio goed omdat we hier vaak rondreden met de wagen, kwamen fietsen, wandelen en picknicken”, vertelt bewoonster Mieke. “We hebben heel lang moeten aandringen om dit stuk grond te kunnen kopen. Het loopt helemaal door tot in de vallei. De streek is zo prachtig dat we bijna fulltime hier zijn.”
Eugeen Liebaut was de derde architect die het koppel aansprak. “De eerste stelde een ontwerp voor dat niet geaccepteerd werd door stedenbouw. De tweede hield helemaal geen rekening met het voorgestelde budget. Via een tip kwamen we uiteindelijk bij Liebaut terecht. Ik had nog nooit een van zijn realisaties gezien, maar zijn stijl bleek perfect overeen te komen met wat we wilden : een sober volume, veel ramen en een royale lichtinval. Omdat we meteen aanvoelden hoe perfectionistisch hij te werk ging, gaven we hem carte blanche”, vertelt Mieke. “Op de afgesproken dag kwam hij mee naar de lokale stedenbouwdienst om zijn plan te laten keuren. Maar blijkbaar had hij de nacht ervoor nog een compleet nieuwe tekening gemaakt omdat hij niet helemaal tevreden was over zijn werk. Mijn man was meteen weg van het nieuwe plan. En wonder boven wonder werd het ook meteen goedgekeurd door stedenbouw.”
De regels waren nochtans relatief streng. Logisch in een regio waar vooral authentieke boerderijen, landhuizen en kastelen staan. “Omdat de woning vanop straatniveau zo weinig mogelijk mocht opvallen, moest het volume grotendeels ingegraven worden”, zegt Mieke. “In de afgegraven grond vonden we stukken koelkast, matrassen en onderdelen van een tractor ! We stelden ook vast dat de afvoer van de buren gewoon in de grond liep. Ecologisch totaal onverantwoord.”
Met de afgegraven aarde wordt binnenkort een hellend tuinpad aangelegd rondom het huis. Het volgt de schuine lijnen van de ramen. Die ramen zijn trouwens een detail waaraan je de stijl van de architect herkent. Hij werkt nooit met standaardprofielen. De ramen hebben houten kaders in vergrijsde padoek, om zo goed mogelijk te isoleren. Alleen de glaslatten in slanke L-profielen zijn in aluminium.
SCHUIN VERSUS RECHT
Vanaf de straat zie je van de woning alleen het dak in grijszwarte natuurleien. Een camouflagetechniek, want dit materiaal vind je terug in de lokale huizen. De leien zijn ook gebruikt voor de zijbekleding. Die meet negen bij negen meter. “Een vierkant volume is gewoon de meest compacte woonvorm”, legt Eugeen Liebaut uit. “Ik teken het liefst woningen zonder te veel uitsteeksels. Die zorgen alleen voor materiaal- en warmteverlies, en dus voor een hogere kostprijs.”
Dat het huis een vierkant blok is, valt eigenlijk helemaal niet op. Want behalve de vloerpas binnen lijkt alles aan de woning schuin : het perceel, de ramen, de plafonds, het dak, de vensterbanken, de buitenmuren en zelfs het toekomstige tuinpad. Net als in het landschap, vervaagt bij deze woning de grens tussen scheef en recht, tussen glooiend en vlak. De schuine ramen en vensterbanken zorgen binnen in de woning voor een aparte dynamiek. Gordijnen en stores moesten op maat worden gemaakt. De opbergfuncties zijn netjes weggewerkt in de keukenwand. Een kunstgreep, waardoor het zicht op het landschap optimaal blijft. De maatkeuken in Corian is een ontwerp van Eugeen Liebaut zelf, uitgevoerd door Inter-Systems uit Genk. Vanuit de keuken heb je zicht op de vallei, de weiden, de zithoek en de eettafel. “De binneninrichting en de kleuren heb ik zelf bepaald”, zegt Mieke. “Voor de epoxy gietvloer, de keuken en de muren kozen we kraakwit. Met de veranderende lichtinval evolueert dat soms naar geel of grijs. In de zithoek koos ik voor warmere tinten : vergrijsd lila als accentmuur, paars en oker voor de zetels en voor de constructiepaal aan de achterdeur. Die kleur is gebaseerd op het gebladerte in de vallei.”
DAK MET KNIK
De bovenverdieping is relatief klein. Langs een opengewerkte stalen trap kom je eerst op de tussenverdieping, waar de glazen voordeur en het toilet met de douche zich bevinden. “Mijn man werkt graag in de tuin. Zo kan hij zich meteen douchen als hij met vuile kleren binnenkomt”, lacht Mieke.
Boven worden de volumes van de twee slaapkamers en de badkamer helemaal bepaald door de schuine ramen en de knik in het dak. Voor de vloeren werd hier gekozen voor warm parket, in plaats van epoxy. “Het meubilair en de decoratie zijn heel sober, want alle aandacht gaat naar het landschap.”
www.eugeenlibaut.be
DOOR THIJS DEMEULEMEESTER & FOTO’S TIM VAN DE VELDE
Net als in het landschap, vervaagt bij deze woning de grens tussen scheef en recht, tussen glooiend en vlak
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
