Haar juwelen zijn verfijnd en primitief, opvallend en sober. De kans is klein dat Jacqueline Rabun ooit nog naar haar eerste roeping terugkeert : het ontwerpen van schoenen.

Lene Kemps / Foto’s : Andrew Thomas

Weinig mensen schijnen met volle overtuiging aan het maken van juwelen te beginnen. Ook Jacqueline Rabun die er nu zo’n zeven jaar mee bezig is, rolde er eerder toevallig in. ?Het was de laatste carriĆØreoptie waaraan ik dacht. Ik wilde schoenontwerper worden, maar dat wilde maar niet lukken. Een juwelier in Los Angeles bood me een tijdelijke job aan, leerde me het vak en alles begon gewoon vanzelf.? Haar eerste collectie was een reeks babyjuwelen, gebaseerd op speelgoed : een ratel, bouwblokjes en een pop, alles in zilver. ?Heel kitscherig als ik er nu op terugkijk, het zal wel onder invloed van mijn biologische klok geweest zijn.?

Na dat eerste probeersel heeft Rabun haar eigen stijl vrij snel gevonden : primitieve vormen, vaak met bijna rituele uitstraling. Tijdloos en vrij bruut. ?Mijn juwelen ogen klassiek. De stukken van zeven jaar geleden hebben nog niets aan kracht verloren. Ik denk dat ze zo sterk zijn omdat ik het aantal stappen van ontwerp naar creatie tot een minimum beperk. Ik maak bijvoorbeeld nooit schetsen. Wat ik in mijn hoofd zie, zet ik meteen in drie dimensies om. Het is interessant om te merken hoe sommige stukken echte klassiekers worden die ik steeds moet bijmaken, en hoe andere helemaal niet aanslaan.? Enkele klassiekers zijn : een variatie op de identificatie-armband met een zware ketting en enkele simpele brede ringen. ?Het zijn altijd de meest eenvoudige vormen die succes hebben, de ontwerpen die vanzelfsprekend lijken maar het uiteraard niet zijn.?

Rabun werkt met beeldhouwersklei om haar ontwerpen te vormen, dan worden de juwelen gegoten. Ze produceert twee collecties per jaar die soms zestig stuks bevatten, soms twintig. ?Het hangt ervan af hoe ik me voel.? Ze werkt meestal in zilver, soms gecombineerd met een leren bandje, en op bestelling ook in goud en platina. ?Zilver heeft een natuurlijke ongedwongen kwaliteit die me dierbaar is. Het past beter bij de huid dan goud of platina vind ik, en het heeft meer klasse. Goud kan snel vulgair worden. Ik werk momenteel aan een kleine collectie van 20 karaats goud. Het is een uitdaging er iets anders mee te doen, het een andere uitstraling te geven.?

Minst favoriete stukken op Rabuns lijstje zijn oorringen. ?Louter egoĆÆsme : ik draag er zelf geen?. En sinds kort ook trouwringen. ?Alweer egoĆÆsme, ik ben pas gescheiden.? Het liefst werkt ze op ongewone stukken als teenringen en beenbanden. ?Ik hou van juwelen die uit hun context gehaald zijn, simpele stukken die je op een andere manier draagt. Het is jammer dat accessoires maar op een klein gedeelte van het lichaam gebruikt worden.?

Zoals iedereen die met accessoires bezig is, is Jacqueline opgetogen over het Gucci-effect. ?Ik heb altijd een voorliefde voor glamoureuze, opvallende stuks gehad en ik ben blij dat ze weer in het modebeeld passen. De verkoop is bij ons nooit gedaald, integendeel, maar de laatste seizoenen voelden we de aandacht van de pers verslappen. In modereportages zag je zelden een juweel. Nu kan het weer : een simpele jurk en een opvallende armband net boven de elleboog. Prachtig toch.?

Vooral de emotionele band tussen het juweel en de drager spreekt Jacqueline aan. ?Mensen vergroeien met hun juwelen en het is fijn om te merken hoe ik hen op die manier kan raken. Wat ik veel hoor, zijn verhalen genre : ik had mijn ring in de badkamer vergeten en was al buiten toen ik het merkte. Ik ben meteen teruggelopen want ik voelde me zo naakt ! Ik krijg veel mensen over de vloer die hun juweel kwijt zijn en dan exact hetzelfde terugwillen, met elke kleine imperfectie inbegrepen, want anders voelt het niet goed.?

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content