U zou ze niet te eten willen geven, de bonenstaken die tegenwoordig catwalk- en reclameopdrachten afsnoepen van oudgedienden als Tyson Ballou of David Gandy, nog steeds de best betaalde man in de modellenwereld. Stevige bonken als zij passen niet eens in de samplestukken van de modehuizen. Die krompen ook bij ons van een maatje 50 in de jaren negentig naar een 48 of zelfs een 46. ?De man van het moment is een jochie of een ondervoede kip”, vatte de New York Times de trend ooit samen.

Dat de mannenmode nog altijd in de ban is van het tandenstokerssilhouet bleek ook op de jongste defilés van Dolce & Gabbana in Milaan en Marc by Marc Jacobs in New York. Zo had de Amerikaanse ontwerper onder anderen de Rus Stas Svetlichnyy ingehuurd, met zijn 66 kilogram en kleine taille het prototype van de ranke knullen die momenteel oprukken. Niemand wekte echter zoveel verontwaardiging op als Hedi Slimane. Die toonde in januari zijn eerste mannencollectie voor Saint Laurent, op jongens die er net niet uitgemergeld uitzagen. ?Jammerlijk onverantwoordelijk”, oordeelde de Londense blogster Poppy Dinsey over ’s mans modellenkeuze, waarna manorexia, of anorexia bij mannen, plotseling weer op de agenda stond.

Wereldwijd slaan gezondheidswerkers alarm. Van de VS tot India blijken steeds meer mannen ten prooi te vallen aan een obsessie met vermageren, hetzij door zichzelf uit te hongeren, extreem te sporten of obsessief calorieën te tellen. Zo is volgens recente cijfers van de National Health Service een op de vijf Britten met een eetstoornis een man. Het aantal mannen dat daarvoor gehospitaliseerd moest worden, nam er het voorbije decennium toe met twee derde.

Bovendien hangt anorexia bij mannen nog in de taboesfeer, als de ziekte al opgemerkt wordt. Magere mannen hebben namelijk nog altijd meer spiermassa dan vrouwen, terwijl de omgeving hun intensieve sportritme doorgaans als een gezonde gewoonte ziet. Mannen zoeken ook minder snel hulp dan vrouwen. Eetstoornissen worden nu eenmaal geassocieerd met tienermeisjes. Een misvatting die schaamtegevoelens veroorzaakt, maar ook foute diagnoses. Magere mannen doen dokters en hulpverleners sneller aan een burn-out of een depressie denken dan aan een verstoord zelfbeeld.

Experts wijzen mode- en reclamemakers al jaren met de vinger na. Die zouden ons een onrealistisch schoonheidsideaal opdringen. Een stelling waar ook politici voor warmlopen. Zo bestaat onder meer in Italië, Spanje en Australië wetgeving die de magerzucht onder modellen aan banden moet leggen. Israël verbiedt bladen en adverteerders sinds vorig jaar om mannequins te gebruiken die onder de norm van de Wereldgezondheidorganisatie voor ondervoeding duiken.

Alsof het zo eenvoudig is. Want als de consument die magere meisjes en jongens niet zou lusten, dan verschenen die wellicht ook niet op de catwalk. Een blik op uw Facebooktijdlijn verraadt dat velen van ons meer bezig zijn met schoonheid en jeugdigheid dan we graag toegeven. ?Mensen zijn bang om ouder dan 21 te lijken of om statements te maken over wat het betekent om volwassen te zijn”, vertelde een branding-experte de New York Times destijds.

Slimane en co mogen dan gerust voor een gevarieerder modellenleger zorgen, laten we hen niet als enigen verantwoordelijk houden voor de toename van eetstoornissen bij mannen. Anders kunnen alcoholici de bierbrouwers nu een proces aandoen.

wim.denolf@knack.be

Wim Denolf

Magere mannen doen dokters en hulpverleners sneller aan een burn-out of een depressie denken dan aan een verstoord zelfbeeld