Waar ooit een bulldozer en een kraan stonden, wordt nu comfortabel gewoond. Architect Wim Woutermaertens verbouwde een ‘slooprijpe’ loods tot loft.

Wat moet je aanvangen met een oude, vervallen hangar in een villawijk ? De meest voor de hand liggende oplossing is afbraak. Maar niet voor architect Wim Woutermaertens. Hij vond deze achtenveertig meter lange loods in de buurt van Hasselt te mooi, te ruim en te boeiend om hem te doen verdwijnen. Bovendien kreeg hij steun van de gemeente, die voor een renovatie te vinden was. “Het gebouw werd net na de oorlog opgetrokken en was achtereenvolgens een metaalverwerkend bedrijf, een stapelplaats voor voedingswaren en ten slotte de opslagplaats van een aannemer. Daarom lag er overal bouwafval en dat wou de gemeente eigenlijk wel opgeruimd zien. Bovendien was het hier ondertussen een woonzone. Dus lag een bestemmingswijziging van het gebouw voor de hand”, zegt architect Wim Woutermaertens.

Metaalstructuur behouden

Hij wilde de loods verbouwen zonder de industriële architectuur weg te gommen. Enkele overbodige aanbouwsels werden gesloopt, zodat het gebouw vrijer kwam te staan en een betere lichtinval kreeg. Aanvankelijk zaten er zelfs geen ramen in, er was alleen een poort vooraan en een achteraan. “Gezien het gebouw rust op een staalstructuur met palen om de vier meter, heb ik het op een vrij logische wijze van vensters voorzien : ik heb namelijk om de vier meter een venster geplaatst, afwisselend met de bakstenen muur. De vensters reiken tot aan de kroonlijst, zes meter hoog. Binnenin werd de oude metaalstructuur behouden. Deze werd grijs geschilderd. Al wat nieuw is kwam in het wit, voor de muren, of in het zwart voor de vensters.”

De ruimte is niet volledig open, legt de architect uit. “Alleen de zit-ruimte is vrij, daar is het volledige volume bewaard. Je kijkt er acht meter hoog naar de nok, en de breedte bedraagt elf meter. Met zoveel ruimte kon ik natuurlijk meer aanvangen. Daarom heb ik er twee dozen in geplaatst. Eén, boven de keuken, is heel duidelijk zichtbaar. Daarin zijn de slaapkamers en badkamers te vinden.” Deze vertrekken worden met elkaar verbonden door een lange gang voorzien van een glazen venster. De gang is bedoeld om te vermijden dat de rust in het slaapgedeelte verstoord wordt. Hierdoor ontstaat er een binnengevel die op palen rust : architectonisch een boeiende invulling.

Om de lengte te doorbreken plaatste Wim de trap dwars, aansluitend op een groot terras, recht voor de keuken en de eethoek. Helemaal vooraan herbergt een soortgelijk wit volume het kantoor van de architect.

Metalen huid

Omwille van de isolatie werd het gebouw volledig ingepakt in een metalen huid. Op die manier konden de originele bakstenen wanden binnen worden behouden. Het gebouw is uitgerust met vloerverwarming, alleen in de slaapkamers en badkamers zijn er individuele radiatoren. De nieuwe structuur boven de keuken, die rust op een raster van stalen en houten balken, is volledig opgetrokken met gyprocwanden, om het gewicht drastisch te beperken. Uiteraard werd ook het dak vervangen en speciaal geïsoleerd, waardoor het hier ook op zonnige dagen aangenaam wonen is.

Info : www.woutermaertens.be

Piet Swimberghe