Naomi Watts is dit jaar te zien in het tweede luik vanThe Divergent Series. Maar naast sciencefiction waagt de actrice en nieuwe gezicht van L’Oréal Paris zich ook aan komedie. En dat ligt haar wel.

Schijn bedriegt. Zeker op het witte doek. Als Naomi Watts – gekleed in een gebroken wit Chloéjurkje dat haar fijne figuurtje in de verf zet – ons tegemoetkomt, is het moeilijk in haar een van die getormenteerde personages te zien die ze ooit vertolkte. Sinds de actrice (46) in 2001 bekend werd met Mulholland Drive van David Lynch, werkte ze samen met de crème de la crème van de filmwereld, onder wie Woody Allen, Michael Haneke en Gus Van Sant. Maar voor het zover was, legde de Australische tv-actrice die destijds met weinig ervaring naar Hollywood vertrok, een hele weg af. Ze koos, en kiest, haar projecten heel bedachtzaam uit en gaat alleen voor rollen die haar echt aanstaan. Tegenwoordig ook in een lichter genre. Zo accepteerde ze – zoals boezemvriendin Julianne Moore twee jaar geleden deed – om het gezicht te worden van een nieuwe antiverouderingsverzorging van L’Oréal Paris.

Is het vandaag een must geworden voor een actrice om naar buiten te komen als ambassadeur van een groot cosmeticamerk ?

Ja. Ik heb echt wel de indruk dat het vandaag deel uitmaakt van de package. Iedereen, of toch bijna iedereen, doet het. Dat was vijftien jaar terug zeker niet het geval. En eerlijk gezegd, ik vind het best leuk om supermodel te spelen en mooie campagnes te draaien. Nu ga ik bijvoorbeeld weer samenwerken met Peter Lindbergh, dat is altijd fijn. Hij kijkt verder dan uiterlijke schoonheid, hij gaat op zoek naar de essentie van de vrouw.

Voelt u zich elke dag mooi ?

Neen ! En ik daag de mooiste vrouwen ter wereld uit om het tegengestelde te beweren. Iedereen heeft goede en slechte dagen. Net daarom vind ik het belangrijk voor je zelfvertrouwen dat je een beroep kunt doen op goede cosmetica. Ik gebruik nu twee maanden (het interview vond plaats in november 2014, nvdr.) ’s morgens en ’s avonds het serum en de crème Revitalift Filler (vanaf februari bij ons verkrijgbaar) en ik zie het verschil. De crème is heel voedend en elastisch en dat voel je op de huid die helemaal replumped is. Omdat er geen SPF in zit, gebruik ik overdag nog een zonnebescherming bovenop. Dat is wat Julianne ook altijd doet en haar huid ziet er fantastisch, bijna doorschijnend uit !

U hebt vaak personages vertolkt met een tragisch lot – zoals Lady Di, maar ook de moeder die haar gezin verliest in de tsunami van 2004 (‘The Impossible’), of een ex-junkie in ‘21 grammes’. Kunt u die personages na afloop makkelijk loslaten ?

Tot vorig jaar had ik stellig beweerd dat ik na een opnamedag niet meteen mijn rol kon afleggen. Maar in 2014 heb ik voor het eerst gewerkt in een iets lichter genre en ik merk dat het dan toch makkelijker is om terug in het ‘echte’ leven te stappen. In St Vincent kruip ik in de huid van een Russische stripteaseuse die nog zwanger is ook en de vriendin van een oude misantroop vertolkt door Bill Murray. Zie je het al voor je (lacht) ? Ik vond het geweldig grappig. Ik heb zeker geen spijt van mijn zwaardere rollen maar ik had gewoon behoefte aan iets anders.

Dit jaar zal u ook te zien zijn in het tweede luik van ‘The Divergent Series’. In het kamp van de ‘goeie’ of de ‘slechte’ ?

Dat mag ik niet verklappen ; er is ons gevraagd zo min mogelijk te vertellen voor de release van de film. Voor wie de boeken gelezen heeft, ik speel Evelyn, een eerder complex personage. Ik koester heel mooie herinneringen aan de opnames. We hadden een geweldig team en fantastische jonge acteurs.

Maakt ouder worden u als actrice niet bang ?

Nee. Naarmate ik ouder word, krijg ik rollen aangeboden met meer diepgang. Dat weerspiegelt de voortgang van de tijd, eenmaal je de veertig voorbij bent, leef je anders en heb je sowieso al heel wat meegemaakt, ook op het witte doek.

Is het waar dat de rode loper van de grote premières nog altijd indruk op u maakt ?

Je went eraan maar het blijft een heel intensief moment. Niet evident. Je wordt omstuwd door mensen die je van alle kanten toeroepen. Je kijkt links en rechts maar het komt echt van overal. Heel verwarrend. En dan heb ik nog niet over al die flitslichten.

Voor de ‘gezichten’ van L’Oréal is het bestijgen van de trappen wel dé happening van het festival van Cannes !

Ik heb horen zeggen dat we dat samen zullen doen. Dat wordt misschien nog plezant. Ik zal me sowieso minder eenzaam voelen, zoveel is zeker !

DOOR ISABELLE WILLOT & BEWERKING DELPHINE STEFENS