Wat

De vriendinnen Valerie Claeys en Vinciane Croonenberghs waren wat uitgekeken op hun prestigieuze jobs in binnen- en buitenland en wilden samen beginnen aan iets ‘wat er echt toe doet’. Ze trokken een weekend naar zee om na te denken over wat dat precies was, en togen daarna aan het werk. Als gevolg daarvan opende Vitao in februari 2003 de deuren, in een chique straat vlak bij de Brusselse Louizalaan. Een oude garage, die ze op positieve en negatieve aardstralen hadden laten testen, toverden ze om in duizend vierkante meter van rust en sereniteit, prachtig ingericht volgens de principes van feng shui. Naast een aantal therapieën zoals osteopathie, reflexologie en dieetleer staan er allerlei cursussen op het programma, onder andere oosterse en Afrikaanse dans, een paar soorten yoga, tai-ji, qi gong. Ook in de wellness- en schoonheidsbehandelingen viert het exotisme hoogtij. Aan sauna’s en Turkse stoombaden zijn we inmiddels gewend, maar verzorgingen met Chinese engelwortel en lotusbloem, epileren met honing, taoïstische massages van hals en buste, gommen met sandelhout, balsemen met sesamolie en neem, daar snappen we geen jota van maar het intrigeert wel. Met graagte gaan we in op de uitnodiging voor een les Pilates en een Rituel du Maghreb.

Onze bevindingen

In de mooie, lichte en stille ruimte staat een zestal vrouwen achter een ronde balie te niksen en te kletsen. O, kom ik voor de Pilates ? Eén van de vrouwen geeft me onverschillig de sleutel van een locker en zegt dat ik mijn schoenen en kousen moet uittrekken : hier moet alles blootsvoets.

Wat Pilates zijn en hoe je het uitspreekt, daar heb ik ook nu nog maar een flauw idee van. Een soort van chaotische, trage turnles voor bejaarden, maar dan in het Frans, af en toe doorspekt met op de meest onlogische momenten een Engels ” inhale” of ” exhale”. Nee, dan veel liever dat exotisch ritueel. Maar vooraleer Stéphanie aan het karwei begint, verontschuldigt ze zich vriendelijk. Het spijt haar dat ze helaas geen Nederlands spreekt. ” Pas de problème“, zeg ik, dapper glimlachend, dan doen we het wel in het Frans. Veel hoeft er toch niet gesproken te worden.

Mijn badjas moet uit, ik moet onder de douche. IJskoud ! Kan dat niet wat warmer ? ” Non, c’est toujours comme ça.”Ik sta nog te bibberen als ze me van kop tot teen insmeert met groene zeep. Het bibberen houdt pas op als ik in de hamam zit, naast enkele andere in nevelen gehulde dames. Na ongeveer een kwartier komt Stéphanie me halen, de zeep moet eraf. Weer onder de douche, deze keer iets minder koud, maar toch : ik mag me niet afdrogen, moet druppend naar een belendend kamertje, waar ze me op een massagetafel met een ruwe handschoen langzaam bewerkt van mijn voetzolen tot mijn kin, alsof ze me wil stropen of villen. Daarna weer onder die vervloekte douche om de dode huidcellen – ik zie ze niet maar ze zijn er wel – af te voeren.

Hier houdt het lijden op. Stéphanie beschildert mijn godganse lijf, voor en achter, met rassoul, een papje van slijk, iets zoals henna maar nog fijner van structuur. Dan gaat ze weg, ” Dix minutes“, zegt ze maar het lijkt een eeuwigheid omdat ik zoetjes indommel. Daarna wéér onder die douche. Langdurig nu, omdat die opgedroogde rassoul zich niet zomaar laat afwassen. Ik moet me zowaar vasthouden aan de wand, want dat spul wordt verdorie glibberig en spekglad als het nat wordt. Nu mag ik me wel afdrogen, en grondig, zegt Stéphanie. In een ander kamertje, schemerig verlicht door kaarsjes, onderga ik de allerheerlijkste massage ooit. Stéphanie bewerkt me met gouden handen en geurige arganeolie. Kortom : ze kneedt en rolt en klopt en draait, tot ik er letterlijk en figuurlijk zacht van word. En brandschoon tot in de kleinste hoekjes.

Prijs

Rituel du Maghreb, minstens anderhalf uur, 95 euro. Eén les gym of dans, 13 euro.

Waar

Vitao, Abdijstraat 20, 1050 Brussel, 02 554 08 88,

www.vitao.be (sinds kort ook in het Nederlands).

Open van maandag tot vrijdag van 10 tot 21 uur, zaterdag tot 17 uur. Voor sauna en hamam (18 euro per keer) hoeft niet gereserveerd te worden. Voor behandelingen uiteraard wel. De cursussen en therapieën zijn af te raden voor wie vindt dat Brussel tweetalig moet zijn.

GRIET SCHRAUWEN / FOTO’S LIES WILLAERT