Op hun twaalfde hadden ze samen al pret op de schoolbanken. Eenendertig jaar later zijn hartsvriendinnen Nathalie Graevenitz en Joëlle Vandenbemden de ‘leading ladies’ van Sociéthèque, het Brusselse organisatiebureau van de eigenzinnige kledingbeurzen Kid’s Fashion en Women and Men’s Fashion.

:: Info Brussels Fashion Fairs : www.bff.be

Augustus 1996. Joëlle telefoneert naar vriendin Nathalie met ‘een geniaal idee’. Dat idee komt van een derde vriendin, Valérie Sieuws, die als uitbaatster van twee kinderboetieks en als agente voor een aantal Spaanse kinderkledingmerken een gapend gat in de Belgische markt heeft ontdekt : een modebeurs voor kinderkleren. Net op dat moment heeft Nathalie haar professionele carrière als juriste wat teruggeschroefd om zich optimaal met haar drie kinderen te kunnen bezighouden. “Maar wassen en plassen bleek toch mijn ding niet”, zegt ze. “Toen Joëlle en Valérie me midden augustus belden over hun plan, had ik er dus volop oren naar. De eerste dag van het schooljaar hebben we samen geluncht. En dat was het startschot : een half jaar later was de eerste Kid’s Fashion een feit. Nog een half jaar later volgde de eerste Women and Men’s Fashion. Ronduit gekkenwerk, als ik er nu aan terugdenk. Maar meteen een schot in de roos : in amper zes jaar is het aantal exposanten bijna vervijfvoudigd. De helft daarvan komt uit het buitenland. Valérie is er twee jaar geleden mee gestopt. Louter uit praktische overwegingen : ze woont in Zuid-Frankrijk en als moeder van drie kinderen werd het pendelen onhoudbaar.”

Omdat Joëlle niet op tijd komt opdagen voor het gesprek, stuurt Nathalie haar een sms’je. Met het tempo waarmee ze het berichtje intikt, zou ze veel jongeren het nakijken geven. “Niet evident als veertiger, ik weet het. Maar het aantal sms’jes dat we elkaar per dag sturen is niet meer te tellen. Ook onze gsm-gesprekken zijn talrijk en vaak lang. En die gaan zeker niet alleen over het werk. Integendeel, we blijven gewone vriendinnen die samen naar het theater en de film gaan. We gaan zelfs samen op vakantie met de kinderen. Niet voor niets noemen ze ons in de sector wel eens ‘het oudste koppel van Brussel’.”

Ongedwongen sfeer

De beurzen vinden plaats in Groot-Bijgaarden, maar Sociéthèque zelf zetelt in Ukkel. De ruimte is zonnig en opgedeeld in een handvol bureaus rondom een centrale lange bar. Daar wordt geregeld, bij een kop koffie, gebladerd in de stapel modetijdschriften die er ligt. Er heerst een zeer ongedwongen sfeer, bijna alsof je bij iemand thuis bent binnengestapt. “Die warme ambiance vind je ook terug op onze beurzen”, zegt Joëlle. “Zowel hier als ginds komen mensen om te werken. Het minste wat we kunnen doen, is het hun zo makkelijk en aangenaam mogelijk maken. Daarom vragen we ook geen entree : iemand doen betalen om te werken is toch absurd. Wij voelen ons gastvrouwen die onze gasten perfect willen ontvangen : licht, gezelligheid en ademruimte zijn kernbegrippen. Een bezoeker maakte zelfs eens de vergelijking met Club Med. En dat is volgens mij onze belangrijkste sleutel tot succes. Logisch dat we dezelfde sfeer ook voor onze werknemers hier willen.”

Dat alle werknemers vrouwen zijn, blijkt toeval. “We hebben in elk geval nog nooit een man geweigerd”, zegt Nathalie. “Voor onze informaticacel hadden we achtereenvolgens twee mannen in dienst, maar het ‘klikte’ niet. Hoe je het ook draait of keert, mode blijft toch vooral iets vrouwelijks. Nu zitten we hier met dertien vrouwen die bijna allemaal ook moeder zijn. Op woensdagnamiddag is er zo goed als niemand op kantoor en dat is geweten, want niemand belt ons dan. In de sector noemt men ons bedrijf al eens ‘ les filles’. Wij zijn een groep vriendinnen met één doel : een mooie, geslaagde beurs organiseren. Elk jaar gaan we overigens enkele dagen samen naar zee, waar we bezinnen over onze aanpak en veel lol maken. Vorig jaar zijn we voor ons vijfjarig bestaan naar Lissabon geweest.”

Complementariteit is de sleutel

Het leukste aan zakendoen met een boezemvriendin is volgens Joëlle het grenzeloze vertrouwen. “We kennen elkaar door en door en zien elkaar doodgraag : het vertrouwen is immens. Het is een droom om zo iemand als zakenpartner te hebben. Na eenendertig jaar van vriendschap weten we precies wat we aan elkaar hebben. We mogen eruitflappen wat we willen.” Nathalie : “Dat zakenvrouwen elkaar moeilijker het licht in de ogen gunnen dan mannen, is een jammerlijk misverstand. Ik ken geen bedrijf waar de vriendschap zo ‘bruist’ als bij ons. Als er bovendien iets is wat mannen nog van vrouwen kunnen leren, dan is het wel teamspirit. Dat heb ik goed gevoeld toen ik als advocate aan de balie werkte en vooral tussen mannen zat. Het is er veel meer ieder voor zich.”

Als vrouw heb je volgens Joëlle nog een voordeel in de zakenwereld : polyvalentie. “De meeste vrouwen hebben als moeder geleerd verschillende rollen tegelijk te spelen : we stappen moeiteloos over van de moederrol in die van huisvrouw of kostwinner. Vrouwen zijn met duizend dingen tegelijk bezig. En dat lukt ze ook. Een enorm voordeel uiteraard op professioneel vlak, vooral in een snel evoluerende sector als mode. Ik vrees dat mannen daar meer moeite mee hebben, ze pakken alles liever serieel aan.” “Let wel, zij hebben ook hun goede kanten. Straks schilderen ze ons nog af als seksisten”, nuanceert Nathalie. “We verstaan ons ook heel goed met alle mannen in de sector. Geen probleem !”

Het geheim van hun vriendschap ligt volgens de twee in hun opmerkelijke complementariteit. “Niet alleen onze professionele capaciteiten maar ook onze karakters vullen elkaar wonderwel aan”, zegt Nathalie. “Joëlle is impulsief, extravert en supersociaal. Ik leef meer geordend, denk gestructureerder en reageer iets terughoudender. Net omdat we zo verschillen, blijft het boeiend en houden we elkaar in evenwicht.” “Dezelfde complementariteit hebben we op professioneel vlak”, gaat Joëlle verder. “Ik had voordien ervaring in de textiel- en promotiewereld en beschikte dus over een interessant adressenboekje, ook voor het logistieke aspect. Als juriste heeft Nathalie tijdens haar jaren aan de balie vooral met bedrijven te maken gehad. De ideale persoon dus om zich met het beheer, de financiën, de papieren en al het andere serieuze werk bezig te houden. Iets waar ik van baal. Gelukkig mag ik mij vooral op het creatieve aspect toeleggen : de look van de beurzen en de public relations. Nathalie moet mij en mijn ideeën overigens meer dan eens afremmen. Ze is een ‘strenge chef’. Gelukkig maar. Omgekeerd moet ik soms wel eens extra hard aan de wagen trekken.”

Voortdurend in beweging

Uit alles wat ze zeggen, blijkt een diepe bewondering voor elkaar. Joëlle spreekt over Nathalie als over het absolute brein achter Sociéthèque, terwijl Nathalie Joëlle vergelijkt met een “reusachtige trechter waar indrukken en ideeën in verdwijnen om er wat later als een concreet vernieuwend concept uit te vloeien.” Zelf vinden ze dat ze de mooiste job van de wereld uitoefenen. “We amuseren ons geweldig”, zegt Joëlle. “We reizen veel, ontmoeten interessante mensen en zijn voortdurend in beweging. Letterlijk en figuurlijk.” “En we blijven gaan voor meer en beter”, valt Nathalie in. “In januari trekken we met Kid’s naar Parijs. Geen beurs deze keer, maar wel een defilé. En ook geen normaal defilé waarbij de kinderen in groepjes en volgens thema de catwalk op en af hoppen. Nee, ze gaan merk per merk defileren, net als bij de volwassenen. Het wordt een ongelooflijk spektakel.”

Dat het allemaal zo’n vaart zou lopen, hadden ze aanvankelijk zelfs niet durven hopen. “In het begin dachten we nog om de beurzen er zo maar even bij te nemen. Hoogstens als een halftijdse bezigheid. Stel je voor !”, zegt Nathalie. “En uiteraard mag het succes blijven groeien, maar nooit ten koste van de kwaliteit. Wij weigeren bijvoorbeeld om goedkope stoffen met dat vreselijke klittenband te gebruiken voor onze standen. Misschien wel zuinig, maar mooi is anders.”

Even voor halfvier rondt Nathalie het gesprek af. Ze moet op tijd aan de schoolpoort staan. “Bovendien heeft mijn zoon vanmorgen zijn beugel verloren”, zucht ze. “Dat wordt dus nog een flitsbezoek aan de orthodontist.”

Guinevere Claeys l Foto Michel Vaerewijck

Joëlle : “Het leukste aan zakendoen met een boezemvriendin is het grenzeloze vertrouwen. Na eenendertig jaar van vriendschap weten we precies wat we aan elkaar hebben.”

Nathalie : “Joëlle is impulsief, extravert en supersociaal. Ik leef meer geordend, denk gestructureerder en ben iets terughoudender. Net omdat we zo verschillen, blijft het boeiend en houden we elkaar in evenwicht.”