Art-decowoningen laten zich in een handomdraai opfrissen. Dat bewijst interieurarchitecte Vanessa De Meulder die haar huis in de Antwerpse tentoonstellings-wijk met gevoel voor intimiteit ‘herkneedde’.

:: Info : Vanessa De Meulder, 03 216 97 77.

Van zodra je binnenkomt bots je onvermijdelijk op een kolos van een kroonluchter boven de eettafel. Het ijzeren gevaarte lijkt groter in werkelijkheid dan op de foto en ziet er heel massief uit. “Ik ben eigenlijk altijd bang dat hij met die grote punt onderaan naar beneden dondert”, lacht Vanessa De Meulder. Ze voegt er een beetje verontschuldigend aan toe: “Het is een erfstuk van een groottante dat op zolder lag bij mijn vader. Helemaal verroest weliswaar maar toch mooi. Kijk naar het gepatineerde ijzer en de delicate onyx schaaltjes : schitterend gewoon. Mijn vader vond dat ik hem maar moest ophangen in dit art-decohuis. Qua stijl passen ze bij elkaar.”

Vanessa’s vader, wijlen Jean De Meulder, een van de bekendste en meest getalenteerde interieurarchitecten en decorateurs van ons land, had een grote affiniteit met art-deco-architectuur en -objecten. “Dat is natuurlijk voor een deel verklaarbaar”, meent Vanessa. “Antwerpen heeft op dat gebied een enorme erfenis, overal staan prachtige huizen uit het interbellum, zeker hier in de tentoonstellingswijk. Als architect of interieurarchitect werk je dus dikwijls in dit soort panden, wat de band met de decostijl zeker aanscherpt.” Vanessa merkt ook op dat veel objecten uit die tijd apart zijn van lijn en getuigen van een verfijnde ambachtelijkheid. Dat laatste ligt haar nauw aan het hart. Ze zweert wel bij een moderne vormgeving, maar kiest, als het even kan, voor een artisanale afwerking en voor maatwerk. Daar is de merkwaardige kroonluchter uit de jaren dertig een mooi voorbeeld van. Maar ze heeft hem toch wat veranderd : op de marmeren schaaltjes plaatste ze hoge cilinders die de lamp een moderne uitstraling geven.

Moderne lijn

Dat is ook zowat de manier waarop ze de gehele herinrichting van dit huis heeft opgevat : respect voor wat er was, gecombineerd met een hedendaagse sfeer. “Dit is een rijhuis uit 1928, behoorlijk breed, zeven meter, maar toch wat donker van binnen. Ik hou wel van art deco, maar de stijl mag niet te dominant en te ‘duister’ zijn. De hoekige en golvende vormen vind ik wel heel mooi en passen bij een meer moderne lijn. Kijk maar naar de trap die zich door het huis slingert. Eigenlijk hebben we het huis gekocht omwille van die elegante trap. Om te verhinderen dat het interieur somber zou blijven, bewaarde ik wel de strakke lijn van de architectuur maar verlichtte de sfeer met witte wanden en zelfs enkele witte meubels”, legt Vanessa uit.

Woningen uit de jaren twintig en dertig zijn volgens haar praktischer dan huizen uit de belle époque. Herenhuizen van rond 1900 zijn monumentaal, hebben hoge plafonds en een stroevere indeling, met een salon dat duidelijk gescheiden is van de keuken, een indeling die stamt uit de tijd dat er veel huispersoneel was. Dat past niet echt meer bij onze levenswijze. In de jaren dertig verdween veel personeel en kwam de keuken dichter bij de zit- en eetkamer. In deze belle-étagewoning is dat duidelijk, de keuken ligt naast de woonkamer, net als in een modern appartement.

Intimiteit versterkt

“De aanpak van de woonkamer gebeurde iets grondiger. Van de kleine middenruimte werd het plafond verlaagd, wat de intimiteit versterkt, en de marmeren schouw is vervangen door een moderne haard van staal. Alles werd strak uitgelijnd, zoals de haard en de opbergkasten in de tussenruimte. Enkele meubels en objecten komen uit de collectie van mijn vader, zoals de witte stoelen bekleed met leder. Ze dateren uit de jaren veertig en zijn van Deense makelij.”

De meeste meubels, waaronder de eettafel, de zitbanken en de salontafels van inox, heeft Vanessa zelf ontworpen. In de zithoek kreeg de vermaarde bureaulamp van Eileen Gray ( Icart) een centrale plaats. Aan de muur hangt een Nigeriaans huwelijkstapijt. “Traditiegetrouw rolde de vader van de bruid het uit voor zijn hut. Het is zeer decoratief en heeft wel wat van de Amerikaanse vlag, die dan weer verwijst naar het antieke reclamebord van een Amerikaans pompstation, op de andere muur. Nog een trouvaille van mijn vader”, vertelt Vanessa. Op haar salontafel merken we ook een prachtige zwarte kaarsenhouder van ontwerper Eric De Queecker op.

Naast de woonkamer vinden we een originele Cubex-keuken uit het begin van de jaren dertig. Dat was in ons land een van de eerste standaardkeukens, opgebouwd uit eenvoudige segmenten en met vlakke deuren. Dergelijke systemen werden in die tijd overal populair, ook in het buitenland. Het idee werd grotendeels overgenomen van Amerikaanse voorbeelden. De keukens van de firma Cubex werden destijds ontworpen door de befaamde Brusselse architect Louis Herman De Koninck. Je vindt ze in nogal wat Brusselse en Antwerpse huizen terug en ze worden overal geherwaardeerd, omdat ze functioneel zijn en sierlijk van lijn. Om de bovenste kasten makkelijker bereikbaar te maken, plaatste Vanessa een verschuifbaar metalen laddertje : dat is handig en elegant.

Op twee hoog heeft Vanessa De Meulder een kleine slaapkamer heringericht tot dressing, met hoge wandkasten en een hele spiegelwand die de ruimte sterk vergroot. Dit ietwat donkere vertrek straalt veel intimiteit uit. In de slaapkamer staan, buiten een neo-Egyptisch stoeltje naast het bed, amper meubels. Eigenlijk maakt de nis achter het bed het gebruik van traditionele nachttafeltjes overbodig.

Ook de badkamer werd helemaal heringericht. Zowel voor de vloer als voor de wanden viel de keuze op een ceramische tegel die goed op natuursteen lijkt, maar die het voordeel biedt dat hij niet door bijtende zeep of kalkafzetting wordt aangetast.

“Het is geen grote woning, maar ze is heel gerieflijk”, zegt Vanessa. “Eigenlijk vonden we een belle étage eerst niet zo aantrekkelijk, maar nu denken we daar anders over. Het is immers een soort extra ruime flat. Op het gelijkvloers is er naast de garage een kantoortje en een compacte studio voor het kindermeisje of de gasten. Boven wonen wij, alles is goed gescheiden, en dat zorgt voor extra veel wooncomfort. Een echte tuin is er wel niet, maar we hebben toch een heel ruim terras in de zon, net naast de woonkamer. Alles bijeen maakt dat de woning niet alleen praktisch maar ook sfeervol.”

Tekst Piet Swimberghe l Foto’s Jan Verlinde

De originele Cubex-keuken dateert uit de jaren dertig. Het was in ons land een van de eerste standaardkeukens, opgebouwd uit eenvoudige segmenten en met vlakke deuren. Hij is nog steeds functioneel en sierlijk van lijn.

In de slaapkamer staan, buiten een neo-Egyptisch stoeltje naast het bed, amper meubels.De nis achter het bed maakt traditionele nachttafeltjes overbodig.