Hij maakte naam met de bloemendecors die hij dit jaar voor de shows van Jil Sander en Dior ontwierp. Voor Knack Weekend werkte hij mee aan een modeproductie. Florist Mark Colle over de romantiek en vergankelijkheid van bloemen.

Denk je dat ik ze op mijn fiets kan vervoeren ?” vraagt de in het zwart geklede dame met modieuze bril. “Wacht even”, antwoordt florist Mark Colle vooraleer hij achter de toonbank verdwijnt en met een rol touw voor haar uit loopt. Vijf minuten later fietst ze met zestien opgebonden gladiolen de Bourlaschouwburg langs. Mark Colle wuift uit. “Veel plezier ermee !”

Is dit uw dagelijkse werk ?

Mark Colle : Ja. Ik ben er op mijn vijftiende mee begonnen. Eerst jaren in Gent, later in Antwerpen, en vijf jaar geleden besloot ik mijn eigen zaak te starten. Ik had ondertussen de basistechnieken goed onder de knie en had mijn eigen stijl ontwikkeld : ik heb duidelijk de kitschkaart getrokken. Ik hou van niet-evidente combinaties zoals tropische bloemen en veldbloemen, van kleuren die op het eerste gezicht niet bij mekaar passen. Waarom niet ? Het levert echt prachtige beelden op.

U werkt veel voor modeontwerpers en kledingwinkels, hoe komt dat ?

De winkel lag tot begin dit jaar om de hoek van het Modemuseum en dus te midden van het modekwartier in Antwerpen. Ondertussen leveren we elke week aan een stuk of vijftig winkels en showrooms een vaas met bloemen of een bloemstuk. Ik probeer daar aan het begin van elk seizoen langs te gaan om de nieuwe collecties te bekijken : welke kleuren ? Texturen ? Contrasten ? Prints ? Zo kan ik mijn creaties daarop afstemmen. Ik hou van de modewereld : alles gaat zo snel, ik hou van dat vluchtige, net zoals ik van de vergankelijkheid van snijbloemen hou. Een bloem die verwelkt, straalt iets moois, iets melancholisch uit vind ik. En dan is het weer tijd voor iets nieuws !

Begin dit jaar hebt u voor het eerst iets gemaakt op de catwalk ?

Jawel, Raf Simons kwam mij vragen om voor de Jil Sandershow zeven bloemstukken in plexiglas te maken, zes voor op de catwalk en eentje voor in de entree. Hij wist heel goed wat hij wou : de sfeer van een vrouw die ’s ochtends opstaat en in mantel op blote voeten de tuin inloopt. Romantisch en vrouwelijk, maar tegelijk ook een abstractie.

Toen Raf Simons opnieuw iets met bloemen wilde doen voor zijn eerste haute-coutureshow bij Dior in juli, klopte hij opnieuw aan ?

Inderdaad. Bijna 900 vierkante meter muren wilde hij bekleden met bloemen : vijf salons, met vijf andere bloemencombinaties. Ik had nog nooit zoiets gedaan, maar ik stemde natuurlijk wel toe. Tien dagen voor het eigenlijke defilé ben ik met vijftien grote stalen van een vierkante meter groot naar de avenue Montaigne getrokken om hen te laten kiezen. En dan begon het werk : een dertigtal bloemisten zoeken om te assisteren, uit België maar ook uit Parijs, en massaal bloemen bestellen. De markt van de orchideeën stortte zelfs tijdelijk in.

Pardon ? Een crash op de bloemenmarkt ?

De meeste bloemen worden door kwekers op de bloemenveiling verkocht, waar de prijs afhangt van vraag en aanbod. Maar omdat wij zulke gigantische hoeveelheden nodig hadden, bestelden wij rechtstreeks bij de kwekers. Het aanbod op de veiling van bepaalde bloemen werd zeer klein, waardoor de prijs na onze gigantische bestellingen de hoogte inging. De markt werd verstoord, want 40.000 orchideeën, die kun je niet laten ‘bijdrukken’. Of ze zijn er, of ze zijn er niet. Zo simpel is het. Uiteindelijk hebben we alles gevonden, in Duitsland, in Italië, Kenia… Ondertussen werden de muren in de Diorsalons helemaal opgebouwd uit steekschuim. In totaal zijn we 52 uur lang aan het steken geweest. Twee uur voor de show was alles klaar.

Zijn sommige bloemen technisch moeilijker te verwerken dan andere ?

Ja, veel hangt bijvoorbeeld af van de stengel. Het blauwe salon was pure horror, Delphinium is een heel fragiel bloempje. Het is eenvoudiger om muren te maken met allemaal dezelfde bloemen dan met een gemengde compositie. Elke florist heeft zijn eigen techniek waardoor het er anders gaat uitzien. Het was niet evident. Mijn persoonlijke favoriet was de gele kamer, met de guldenroede (Solidago). Ik vind dat felle acidgeel echt subliem ! Het leek echt of die muur al jaren begroeid was. Ik had er op voorhand niet bij stilgestaan, maar iedere ruimte had ook zijn specifieke geur. Ongelooflijk. Het effect overviel zelfs mij, het was als in een sprookje !

Dat niet lang duurde ?

Klopt, de dag erna werd alles afgebroken. Onder andere de Amerikaanse Vogue heeft het decor nog gebruikt voor een modeshoot, maar daarna was het gedaan. Ik heb nog voorgesteld om al de bloemen in de Seine te strooien, maar allicht was daar een officiële toestemming voor nodig. Dat zou nochtans prachtig zijn geweest.

Heeft dit deuren geopend voor u ?

Absoluut, ik ben begin september nog in Berlijn uitgenodigd om er met Tino Seubert, een jonge meubeldesigner, en Angelika Taschen samen te werken, en voor Paris Fashion Week hebben we het bloemenconcept van de Diorcoutureshow nog eens herhaald, maar deze keer waren het alle etalages van de boetiek op avenue Montaigne die werden bekleed met bloemen.

Productie Ilja De Weerdt

Foto’s Tomas Vandecasteele

Productieassistent Francis Boesmans

Fotografieassistenten

Jan Vandevyver en Sam De Backer

Haar & make-up Rudi Cremers voor MAC en Redken @ Touch

by Dominique Models

Model Anne-Laure

bij Dominique Models

Met dank aan Baltimore voor het aanleveren van de bloemen en Juan voor het kapje.

DOOR LEEN CREVE