Na lezing van de bijdrage ?Easy-Jogger? van Jo Blommaert in Weekend Knack (nr. 25) kon ik mij niet aan de indruk onttrekken dat de vaderschapsspecial van ons tijdschrift Man mevrouw (meneer ?) emstig tegen de haren in heeft gestreken.
...
Na lezing van de bijdrage ?Easy-Jogger? van Jo Blommaert in Weekend Knack (nr. 25) kon ik mij niet aan de indruk onttrekken dat de vaderschapsspecial van ons tijdschrift Man mevrouw (meneer ?) emstig tegen de haren in heeft gestreken. Ik heb de euvele moed gehad te bekennen dat naar mijn mening de beslissing van veel mensen om kinderen te 'proberen te krijgen' ('nemen' schijnt niet te mogen) uiteindelijk wordt genomen in dat deel van de hersens waar onze meest primitieve instincten huizen met name onze voortplantingsdrift. Naar aanleiding hiervan vraagt Blommaert zich af of ik weleens heb gehoord van ongewenste zwangerschap, abortus en anticonceptiva, alvorens zich te verliezen in een eenzijdig betoog, wat uitmondt in de nogal ongefundeerde en ronduit beledigende conclusie dat Man het belang van papa boven dat van het kind zou stellen. Welnu : ik kan u melden dat ik inderdaad van ongewenste zwangerschap, abortus en anti-conceptiva heb gehoord. Sterker nog, ik vind dat men de eerste twee zou moeten zien te voorkomen door goed na te denken over alle redenen die er kunnen zijn om vooral geen kinderen te krijgen, en de derde te gebruiken om zulks ook inderdaad te doen. Mijn stukje ging echter over wel kinderen krijgen, en het beslissingproces daaromtrent. En ik ben en blijf van mening dat, naast alle rede, voortplantingsdrift, of instinct zo u wilt, daarbij een belangrijke rol speelt ; eerst bij de selectie van de partner, later bij het besluit het samenzijn te bekronen met nageslacht. Sinds wanneer is alles dat niet strikt rationeel is, per definitie verkeerd of onverantwoordelijk ? Ik kan niet anders dan een van twee conclusies trekken. Of Blommaert heeft het echt niet begrepen, in welk geval ik hoop dat ik het nu duidelijk genoeg heb uitgelegd. Tweede mogelijkheid : er is sprake van opzettelijke misinterpretatie. Helaas blijft dan onduidelijk waarom, want de auteur verschuilt haar eigen visie op de zaak zorgvuldig. Het is verleidelijk te gissen heeft de heer Blommaert die bewuste ochtend wederom zijn vuile sokken niet in de wasmand gegooid en moeten wij het daarom ontgelden ? Maar daarmee zouden we ons schuldig maken aan dezelfde zonde als Blommaert. Dat moesten we maar niet doen. Jan Heemskerk, hoofdredacteur Man.
